Ενώ συνεχίζεται η αποχώρηση των δυτικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και από σήμερα ισχύει τριήμερη εκεχειρία με τους Ταλιμπάν, οι τελευταίοι δείχνουν ολοένα και μεγαλύτερη επιθετικότητα στις κινήσεις τους.
Έτσι σε αιφνιδιαστική επίθεση λίγες ώρες πριν την εκεχειρία, κατάφεραν να καταλάβουν (ή έστω να έχουν ισχυρή παρουσία καθώς στο αφγανικό τοπίο τα πάντα είναι ρευστά) την επαρχία Nerkh η οποία απέχει μόλις 40 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας Καμπούλ. Όπως φαίνεται στο σχετικό χάρτη, όλη η χώρα είναι κατακερματισμένη με περιοχές στο κέντρο και στα βόρεια (με χρώμα μπλε) να ελέγχονται από την αφγανική κυβέρνηση, τους Ταλιμπάν να έχουν ισχυρή παρουσία και κυριαρχία στο νότο και στα βορειοδυτικά (ζώνες με πορτοκαλί χρώμα) ενώ πάνω από τη μισή έκταση του Αφγανιστάν να είναι διαφιλονικούμενη ζώνη με περιστασιακή επικράτηση της μίας ή της άλλης πλευράς.
Ακόμη σημαντικό μέρος της χώρας, τόσο εντός των περιοχών των Ταλιμπάν και της κυβέρνησης, ουσιαστικά ελέγχεται από τοπικές φυλές και ομάδες, οι οποίες έχουν έρθει σε εύθραυστές συμφωνίες με μια (ή και με τις δύο) πλευρές. Οπότε και εκεί είναι μάλλον ασαφές ποιος τελικά κυριαρχεί.
Η επιθετικότητα των Ταλιμπάν είναι εύκολα εξηγήσιμη. Έχοντας αντέξει έναν 20ετη πόλεμο, και ήδη σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση στην Καμπούλ, γνωρίζουν πως είναι πλέον διεθνώς αποδεκτοί ως παράγοντας ισχύος στο Αφγανιστάν. Και με την αποχώρηση των δυτικών, δεν έχουν κανένα λόγο να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις αυτή τη στιγμή (όπου ουσιαστικά έχουν αποχωρήσει προσωρινά). Αντίθετα έχουν κινητοποιηθεί ώστε να καταλάβουν όσες περισσότερες περιοχές μπορούν στο Αφγανιστάν αλλά και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τρομοκρατικές επιθέσεις στις υπόλοιπες, ώστε να επιστρέψουν σε μια τελική διαπραγμάτευση από θέση ισχύος.
Ποιο το μέλλον του Αφγανιστάν; Κανείς δεν μπορεί να υποθέσει. Η διάσταση μεταξύ Ταλιμπάν και κυβερνητικών είναι μεγάλη, και επεκτείνεται σε θέματα θρησκευτικής αντίληψης, μεθόδου διακυβέρνησης, κουλτούρας και παραδόσεων, ενώ οι έχθρες μεταξύ τους είναι τόσο βαθιές και αιματηρές που δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Αν η χώρα καταλήξει σε μια ασταθή αλλά έστω ειρηνική ισορροπία διαμοιρασμού ζωνών μεταξύ των δύο πλευρών, αυτό μπορεί να είναι το θετικό σενάριο. Με το πιο αρνητικό να είναι η πλήρης επικράτηση των Ταλιμπάν καθώς η κυβερνητική πλευρά θα καταρρέει στη διαφθορά της και στην ολοένα και μειούμενη υποστήριξη από τη Δύση. Έτσι το Αφγανιστάν μπορεί να γίνει το νέο Βιετνάμ για τους Αμερικανούς και τη Δύση γενικότερα, αλλά με πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις. Καθώς θα αποτελεί ένα μόρφωμα ακραίου και νικηφόρου φονταμενταλισμού, με επιρροή σε όλη την Κεντρική Ασία και τον μουσουλμανικό κόσμο.
