Το νέο, εγχώριας σχεδίασης υποβρύχιο της Ταϊβάν, Hai Kun (SS-711), αντιμετώπισε σοβαρή βλάβη στο υδραυλικό του σύστημα κατά τη διάρκεια θαλάσσιων δοκιμών, γεγονός που ανέδειξε τις μεγάλες τεχνικές προκλήσεις που συνοδεύουν την ανάπτυξη σύγχρονων υποβρυχίων, ακόμη και από χώρες με υψηλό τεχνολογικό επίπεδο. Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του Mirror Media, το οποίο επικαλείται το Defence Blog, το περιστατικό σημειώθηκε κατά τη δεύτερη θαλάσσια δοκιμή του υποβρυχίου.
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, όλα τα υδραυλικά συστήματα του σκάφους φέρεται να κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός λειτουργίας το σχήματος X, πηδάλιο, αφήνοντας το υποβρύχιο χωρίς δυνατότητα ελέγχου πορείας. Μέλος του πληρώματος ανέφερε ότι η κατάσταση εξελίχθηκε ταχύτατα σε κρίσιμη, καθώς το σκάφος μπορούσε πλέον να κινηθεί μόνο ευθεία, χωρίς δυνατότητα διόρθωσης κατεύθυνσης.
Για να αποφευχθεί σοβαρό ατύχημα, το πλήρωμα αναγκάστηκε να καταφύγει στην έσχατη λύση της χειροκίνητης αντί μηχανικής λειτουργίας του πηδαλίου. Ναύτες παρατάχθηκαν (!) στον χώρο του μηχανισμού διεύθυνσης και γύριζαν εναλλάξ τους μοχλούς ελέγχου, ώστε να αποκατασταθεί στοιχειώδης δυνατότητα κατεύθυνσης. Όταν κάποιος εξαντλούνταν, τον αντικαθιστούσε άλλος, σε μια διαδικασία που κράτησε αρκετή ώρα.
Παράλληλα, δύο ρυμουλκά σκάφη που συνόδευαν το Hai Kun κατά τη δοκιμή, αναγκάστηκαν να επέμβουν ενεργά, ελέγχοντας την πλώρη του υποβρυχίου με ώθηση, προκειμένου να αποτραπεί σύγκρουση με άλλα πλοία, μέχρι να αποκατασταθεί μερικώς ο έλεγχος μέσω της χειροκίνητης λειτουργίας.
Το Hai Kun αποτελεί το πρώτο σκάφος του φιλόδοξου προγράμματος Indigenous Defense Submarine (IDS) της Ταϊβάν, το οποίο υλοποιείται από την CSBC Corp. Taiwan με τη στήριξη του Πολεμικού Ναυτικού της χώρας. Αυτό αναγνώρισε επίσημα το περιστατικό, τονίζοντας ωστόσο ότι τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες και ότι το συμβάν αντιμετωπίστηκε εντός των ορίων ασφαλείας.
Σε επίσημη ανακοίνωση, το Ναυτικό ανέφερε ότι το υποβρύχιο διαθέτει πολλαπλά επίπεδα εφεδρείας, συμπεριλαμβανομένων αυτόματων, ημιαυτόματων και χειροκίνητων τρόπων λειτουργίας, και ότι μετά την επιστροφή του σκάφους στο λιμάνι πραγματοποιήθηκαν οι απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες, με τα συστήματα να λειτουργούν πλέον κανονικά.
Άτομο με γνώση της κατασκευής του Hai Kun επεσήμανε ότι το πηδάλιο σε σχήμα X είχε αποτελέσει βασική σχεδιαστική επιλογή του υποβρυχίου, ακριβώς λόγω των κινδύνων που συνεπάγεται μια αστοχία συστήματος διεύθυνσης. Για τον λόγο αυτό, το υποβρύχιο έχει σχεδιαστεί με πολλαπλές ανεξάρτητες υδραυλικές αντλίες, τροφοδοτούμενες από διαφορετικές πηγές ενέργειας, ώστε να διασφαλίζεται εφεδρεία σε περίπτωση βλάβης. Όταν ακόμη και αυτά τα συστήματα αποτύχουν, η τελική γραμμή άμυνας παραμένει τελικά η μηχανική, χειροκίνητη λειτουργία από το πλήρωμα!
Το περιστατικό αυτό καταδεικνύει με σαφήνεια ότι η ανάπτυξη σύγχρονων υποβρυχίων αποτελεί μία από τις πιο απαιτητικές και σύνθετες τεχνολογικές προκλήσεις παγκοσμίως. Ακόμη και χώρες με προηγμένη βιομηχανική και τεχνολογική βάση, όπως η Ταϊβάν, αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες όταν επιχειρούν να αναπτύξουν υποβρύχια χωρίς εκτεταμένη βοήθεια από κράτη με δεκαετίες εμπειρίας στον συγκεκριμένο τομέα.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την Τουρκία, καθώς και για όλα τα υποβρύχια προγράμματα που σχεδιάζει και υλοποιεί, τα οποία βασίζονται σε κρίσιμη τεχνογνωσία, συστήματα και υποστήριξη από χώρες με μακρά παράδοση και αποδεδειγμένη εμπειρία στον σχεδιασμό και την κατασκευή υποβρυχίων.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και τα τουρκικά εγχώρια υποβρύχια νέας σχεδίασης, τα οποία η Άγκυρα προβάλλει ως αποτέλεσμα εθνικής ανάπτυξης, πέραν του προγράμματος Type 214TN. Το κυριότερο εξ αυτών είναι το MİLDEN (Milli Denizaltı), το οποίο παρουσιάζεται ως το πρώτο υποβρύχιο τουρκικής σχεδίασης, με στόχο τη μελλοντική αντικατάσταση μέρους του στόλου μετά το 2030.
Ωστόσο, παρά τις δηλώσεις περί πλήρους αυτονομίας, το πρόγραμμα MİLDEN βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη συσσωρευμένη εμπειρία από τη γερμανική σχεδίαση των Type 209 και 214, καθώς και σε υποσυστήματα, υλικά, λογισμικό και τεχνογνωσία που αποκτήθηκαν μέσω πολυετών συνεργασιών με ξένες εταιρείες. Τομείς όπως η υδροδυναμική σχεδίαση, η ακουστική υπογραφή, τα συστήματα πρόωσης και τα υλικά χαμηλού θορύβου παραμένουν εξαιρετικά δύσκολο να αναπτυχθούν χωρίς εξωτερική συνδρομή.
Πηγή: Defence Blog – βασισμένο σε αποκλειστικό ρεπορτάζ του Mirror Media.
