Το εξαιρετικά μακράς εμβελείας δικινητήριο Tachikawa Κi-77 των δύο πρωτοτύπων

Κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, πολλά ρεκόρ διαφόρων τύπων καταρρίφθηκαν λόγω της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης και των νέων μεθόδων κατασκευής αεροπλάνων. To 1937, μια τοπική εφημερίδα πολυδιαφήμισε κάποιο απευθείας ταξίδι από τα ιαπωνικά νησιά προς τη Βρετανία με ένα Mitsubishi Ki-15. Τέτοιες περιπτώσεις αναλόγων μεγάλων πτήσεων δεν ήταν οι μόνες, αφού λειτουργούσαν και ως προπαγάνδα για τις θερμές σχέσεις των Ιαπώνων με τις υπόλοιπες δυνάμεις του Άξονος, υπερτονίζοντας διεθνώς την ικανότητά τους να παράξουν υπερσύγχρονα, αξιόλογα αεροπλάνα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά και από την Αυτοκρατορική Ιαπωνική Αεροπορία Στρατού.

Γέννηση της ιδέας του Ki-77

Ερευνητές του Ινστιτούτου Αεροναυπηγικής του Πανεπιστημίου του Τόκιο, με επικεφαλής τον Dr. Hidemasa Kimura, συνεργάστηκαν με το τεχνικό επιτελείο της Tachikawa Hikoki το 1940 στη δημιουργία ενός αεροσκάφους με εξαιρετικά μεγάλη αυτονομία πτήσεως. Απέβλεπαν στην υλοποίηση του προγράμματος μέχρι το τέλος του 1941, επιθυμώντας να καταρρίψουν κάθε πτητική επίδοση έως εκείνη τη στιγμή για ταξίδια εμβελείας 15.000 χιλιομέτρων από το Τόκιο ως τη Νέα Υόρκη. Ασφαλώς τα πράγματα πήραν άλλη τροπή με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ την 7^η Δεκεμβρίου του 1941 και την ακόλουθη γενίκευση του πολέμου.

Τον Ιούλιο του 1942, ένα τρικινητήριο Savoia-Marchetti SM.75 πραγματοποίησε μια μεγάλη πτήση από την Ιταλία στην Ιαπωνία δια μέσου Σοβιετικής Ένωσης και Κίνας με σκοπό τη σύσφιξη των σχέσεων των συγκεκριμένων κρατών. Η ιταλική προσπάθεια ήταν αυτή που ενέπνευσε τους συμμάχους Ιάνωνες να πετύχουν το ίδιο και κάτι παραπάνω, αποφεύγοντας βεβαίως παντί τρόπω τη πτήση επάνω από τον εναέριο χώρο των Σοβιετικών με τους οποίους δε διατηρούσαν τις καλύτερες σχέσεις σε διπλωματικό επίπεδο.

Δομικά στοιχεία

Δομικά, το Ki-77 ήταν δικινητήριο χαμηλοπτέρυγο με αρκετά λεπτή στρογγυλεμένη αεροδυναμική άτρακτο, συμπιεσμένο θάλαμο διακυβέρνησης και μονό κάθετο ουραίο. Στο μεσαίο τμήμα της υπήρχε χώρος καθισμάτων έξι επιβατών. Το σύστημα προσγείωσης ήταν συμβατικό, με όλους τους τροχούς να αναδιπλώνονται. Μπορούσε να πετάει σε ύψη μεταξύ 6.000 και 8.000 μέτρων με τις δεξαμενές, μόνο στις πτέργυγες, να χωρούν 11.155 λίτρα καυσίμου. Η συνολική χωρητικότητά τους ανέρχετο στα 11.600 λίτρα. Για την τροφοδοσία του είχαν επιλεγεί δύο δεκατετρακύλινδροι αερόψυκτοι αστεροειδείς Nakajima Ha-115 οι οποίοι έδιναν ισχύ 1.170 ίππων και περιέστρεφαν τρίφυλλες μεταλλικές πτέρυγες.

Πρωτότυπα

Η παρθενική πτήση του πρώτου αεροσκάφους έλαβε χώρα στις 18 Νοεμβρίου του 1942, αλλά υπήρξε σειρά προβλημάτων που το καθήλωσαν αναγκαστικά στο έδαφος για ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρονικό διάστημα, ενώ ταυτόχρονα κατασκευαζόταν το δεύτερο πρωτότυπο. Τα ατρακτίδια των κινητήρων, επί παραδείγματι, άλλαξαν θέση αρκετές φορές μέχρι να βρεθεί το ικανοποιητικό σημείο που θα επέτρεπε την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη ψύξη τους.

Αφού βρέθηκαν λύσεις για όσα ζητήματα είχαν προκύψει, στις 20-21 Απριλίου του 1943 πραγματοποιήθηκε μια πτήση χωρίς στάση από το αεροδρόμιο του εργοστασίου, κοντά στο Τόκιο, με τελικό προορισμό τη Σιγκαπούρη. Το νέο αεροσκάφος κάλυψε την απόσταση των 5.330 χιλιομέτρων μέσα σε 19 ώρες και 13 λεπτά.

Το δεύτερο πρωτότυπο ξεκίνησε τις δοκιμές έναν περίπου μήνα αργότερα. Απογειώθηκε στις 7 Ιουλίου του 1943 κατευθυνόμενο προς τη Γερμανία. Όλοι ήταν ενήμεροι για την επικινδυνότητα της αποστολής, αφού απαιτούσε πτήση και επάνω από εχθρικό έδαφος, γι’αυτό είχαν μαζί τους αμπούλες υδροκυανίου σε περίπτωση που πιάνονταν αιχμάλωτοι ζωντανοί. Η προσπάθεια δεν εστέφθη τελικώς με επιτυχία, διότι κάπου πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό χάθηκε το στίγμα του αεροσκάφους στα ραντάρς. Το πιο πιθανό είναι πως καταρρίφθηκε από βρετανικά μαχητικά. Μετέφερε οκτώ συνολικά επιβάτες, μεταξύ των οποίων ήταν και τρεις αξιωματικοί του στρατού.

Η απουσία οπλισμού φάνηκε πως έπαιξε το μοιραίο ρόλο της, αν και δεν είναι βέβαιον πως και πάλι θα τα κατάφερνε να ξεφύγει από αερομαχία. Το τρίτο πρωτότυπο που ακολούθησε στο σχεδιασμό, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, μένοντας ημιτελές.

 Ρεκόρ αυτονομίας πτήσης

Οι Ιάπωνες ήταν αποφασισμένοι να επιχειρήσουν με το πρώτο πρωτότυπο μια προσπάθεια κατάρριψεως του παγκοσμίου ρεκόρ αυτονομίας πτήσεως. Επιλέχθηκε το τρίγωνο Sinking, Peichenggu και Harbin πάνω από τις πόλεις της Μαντζουρίας. Το Ki-77, έχοντας ήδη στο ενεργητικό του 57 ώρες πτήσεως, απογειώθηκε στις 2 Ιουλίου του 1944 από το αεροδρόμιο Sinking και διήνυσε απόσταση 16.435 χιλιομέτρων, όπου όντως ήταν η καλύτερη επίδοση εμβελείας, αν και ανεπίσημη. Να συμπληρώσουμε πως με την εναπομείνουσα ποσότητα καυσίμου, το αεροσκάφος πέταξε ακόμη 1.600 χιλιόμετρα, επιβεβαιώνοντας έτσι την αρχική υπόσχεση των κατασκευαστών για αυτονομία 18.000 χιλιομέτρων.

Κατάληξη

Έχοντας επιβιώσει από τον πόλεμο, το αεροπλάνο αιχμαλωτίστηκε και εστάλη στην Καλιφόρνια από τη Γιοκοσούκα το Δεκέμβριο του 1945. Πέρασε μια σειρά δοκιμών το 1946 και κατόπιν αποσυναρμολογήθηκε.

Τεχνικά χαρακτηριστικά