Το πρόγραμμα KERKES της τουρκικής εταιρίας STM επιχειρεί να προσφέρει μια ακόμη επίλυση στο ζήτημα της πλοήγησης των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η τελευταία γίνεται με 3 κυρίως τρόπους: αρχικά με INS δηλαδή με σύστημα αδρανειακής πλοήγησης, στη συνέχεια μέσω σημάτων GPS και τέλος μέσω ραντάρ ενσωματωμένου στο ίδιο το αεροσκάφος, εφόσον βέβαια υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος και η ικανότητα μεταφοράς.
Το ζήτημα είναι πως το υψηλής ακρίβειας GPS μπορεί να παρεμβληθεί ή να υποβαθμιστεί, ενώ το ραντάρ του μη επανδρωμένου εκπέμπει και μπορεί να αποκαλύψει την θέση του. Το KERKES έτσι έρχεται να προσφέρει στην Τουρκία μια γνωστή δυνατότητα από πυραυλικά συστήματα της Δύσης, δηλαδή την οπτική αναγνώριση του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται το UAV (από την κάμερα που φέρει) και τη σύγκριση του με ένα ήδη προεγκατεστημένο χάρτη. Οπότε με εντοπισμό συγκεκριμένων οροσήμων, το UAV μπορεί να επιβεβαιώσει και να διορθώσει τη θέση του και να συνεχίσει την διαδρομή του, χωρίς να εξαρτάται από εξωτερικά σήματα (GPS) ή από δικές του εκπομπές ραντάρ.
Η STM πριν λίγες μέρες δήλωσε πως ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του KERKES, μετά από έρευνα που κράτησε περίπου 3 χρόνια (το σχετικό συμβόλαιο ανάθεσης από τη Διεύθυνση Αμυντικών Βιομηχανικών της Τουρκικής Προεδρίας υπογράφηκε στις 23 Αυγούστου 2019). οπότε αυτό ως τεχνολογία επιτρέπει την πτήση χωρίς GPS ή σε περιβάλλον ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών, με στόχευση κυρίως την εφαρμογή του σε mini-micro μοντέλα μη επανδρωμένων. Με προοπτική όμως για κάθε μη επανδρωμένο και για πλατφόρμες και επίγειες και επιφανείας.
Το KERKES θυμίζει ως ιδέα το αμερικανικό DSMAC (Digital Scene Matching Area Correlator) δηλαδή την παρεμφερή ψηφιακή σύγκριση εικόνων περιβάλλοντος με χάρτη, τον οποίο ενσωματώνουν οι πύραυλοι Tomahawk. Στην αμερικανική εκδοχή του έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ακριβές, είναι άγνωστο όμως η τουρκική προσπάθεια τι αποδίδει, πόσο μάλλον εφόσον είναι και αρκετά μικρότερο σε κατασκευή.
Πάντως το ότι προορίζεται κυρίως για τα πολύ μικρά UAV, μάλλον φανερώνει προσπάθεια ενσωμάτωσης του σε μικρά περιφερόμενα πυρομαχικά τα οποία δεν θα έχουν ανάγκη ανθρώπινου χειριστή. Θα μπορούν δηλαδή να εκτοξεύονται κατά ριπές και να επιτίθενται κατά ήδη εντοπισμένου στόχου, σε περιβάλλον έντονων παρεμβολών χωρίς να επηρεάζονται. Το τελευταίο είναι δική μας εκτίμηση, αλλά «ταιριάζει» με την διαφαινόμενη τουρκική προσπάθεια να χαρτογραφηθούν αναλυτικά και επικαιροποιημένα πολλά νησιά του Αιγαίου (με συνεχείς υπερπτήσεις) όπως και να ανακαλυφθούν οι όποιες εκεί κρίσιμες εγκαταστάσεις.
