Αν και η κατάληξη της δεύτερης δοκιμής- IFT-2 (Integrated Flight Test-2) του πυραυλικού φορέα και διαστημοπλοίου του συστήματος Starship της SpaceX σήμερα ήταν πρακτικά η ίδια με την πρώτη, στις 20 του περασμένου Απριλίου, δηλαδή η καταστροφή του πάνω από τον Κόλπο του Μεξικού, λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα από το σημείο εκτόξευσης, την Starbase στη Boca Chica του δυτικού Τέξας, εντούτοις η SpaceX -δικαίως- πανηγυρίζει για την μερική επιτυχία της διαδικασίας.
Αυτή τη φορά το γιγάντιο συγκρότημα, ύψους 120 μέτρων, σηκώθηκε από το έδαφος με τους 33 κινητήρες Raptor στη βάση του πυραυλικού φορέα Super Heavy να λειτουργούν σε όλη την προβλεπόμενη φάση, αποδίδοντας 16,7 εκατ. λίβρες (7,5 εκατ. κιλά) ώσης, έως και την προβλεπόμενη διακοπή της λειτουργίας τους, το αποκαλούμενο χρονικό σημείο MECO (Main Engine CutOff).
Στην δοκιμή της 20ης Απριλίου αρκετοί από τη διάταξη των 33 Raptor σταμάτησαν να λειτουργούν σχεδόν αμέσως μετά την απογείωση, οδηγώντας το συγκρότημα σε αποσταθεροποίηση, οπότε εντολοδοτήθηκε από το σύστημα αυτοκαταστροφής AFSS (Autonomous Flight Safety System) αυτό -που κατ’ ευφημισμό- αποκαλείται RUD (Rapid Unscheduled Disassembly, Ταχεία, Μη Προγραμματισμένη Αποδόμηση), δηλαδή… καταστροφή του Starship, πριν την απόσπαση του διαστημοπλοίου.
Σήμερα ο Super Heavy αποσπάστηκε από τον ανώτερο όροφο του Starship και υλοποίησε μάλιστα εν μέρει τον ελιγμό flip που προβλέπεται για την επιστροφή και ανάκτησή του στο σημείο εκτόξευσης, ενώ και οι έξι κινητήρες Raptor του διαστημοπλοίου ξεκίνησαν και αυτοί τη λειτουργία τους.
Στη συνέχεια όμως, και για λόγους που ακόμη δεν έχουν διευκρινιστεί, το AFSS εντολοδότησε την αυτοκαταsτροφή του συγκροτήματος, υλοποιώντας και πάλι RUD.
Εάν δεν είχε συμβεί αυτό, ο Super Heavy θα επέστρεφε για ανάκτηση και το διαστημόπλοιο Starship θα εκτελούσε μια περιστροφή γύρω από τη Γη, πριν προσθαλασσωθεί στον Κόλπο του Μεξικού.
