Η συνέντευξη του τ. Α/ΓΕΕΘΑ , στον Κώστα Δεληγιάννη, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αντίλογος»
Κύριε Αρχηγέ αφυπηρετήσατε προσφάτως, έχοντας συμπληρώσει το ανώτατο προβλεπόμενο όριο των 4 χρόνων στη θέση του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων. Πως αισθάνεστε σήμερα μετά από μια τόσο μακρόχρονη, αλλά και έντονη θητεία στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, που τις υπηρετήσατε με τόσο μεγάλη επιτυχία και αυταπάρνηση σε όλη σας τη ζωή;
Πράγματι αγαπητέ μου κ. Δεληγιάννη τον Ιανουάριο που μας πέρασε αφυπηρέτησα των τάξεων του Στρατεύματος μετά από σχεδόν 45 έτη, εκ των οποίων τα 4 τελευταία είχα την ύψιστη τιμή και χαρά να διατελέσω Αρχηγός του Γεν. Επιτελείου Εθνικής Αμύνης, πρακτικά δηλαδή και σύμφωνα με τον νόμο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος. Μια ολόκληρη ζωή με χαρές, με λύπες, με επιτυχίες, με αποτυχίες, με δυσκολίες και πολλές προκλήσεις.
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε για εμένα στην ηλικία των 18 ετών όταν και εισήλθα στην Στρατ. Σχολή των Ευελπίδων το μακρινό πλέον 1979, ως πρωτοετής Εύελπις, αποφοιτών ως Ανθυπολοχαγός το 1983 και συνεχίσθηκε τις 4 επόμενες δεκαετίες, μέχρι πριν από μερικούς μήνες που αφυπηρέτησα. Η ιδιότητα και τα ιδανικά του Αξιωματικού δεν αποβάλλονται ποτέ, είναι και θα είναι βαθειά ριζωμένα μέσα μου. Όμως σήμερα, μετά από αυτή την πορεία και μετά από την εύνοια του Θεού και της Πολιτείας, που με αξίωσαν να βρεθώ για 4 ολόκληρα χρόνια, αυτά τα 4 δύσκολα και απαιτητικά χρόνια, στο τιμόνι των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος μας, αυτό που αισθάνομαι, αυτό που με διακατέχει εκφράζεται από τέσσερεις λέξεις : Πλήρης, Ευτυχής, Ικανοποιημένος και Υπερήφανος.
Η ανάληψη των καθηκόντων σας και γενικά η διάρκεια της θητείας σας ως Αρχηγού συνέπεσε με μια ταραγμένη τετραετία, ίσως από τις πιο δύσκολες της μεταπολιτευτικής περιόδου (μεταναστευτικό, κρίση στην Ανατ. Μεσόγειο, που οδήγησε στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία, πανδημία, πυρκαγιές, πλημμύρες, κλπ), κάτι που επισημάνθηκε δημοσίως και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος σας ευχαρίστησε για την προσφορά σας στην Πατρίδα. Θέλετε να μας πείτε ποια κατά τη γνώμη σας υπήρξε η πιο δύσκολη, στην αντιμετώπιση κρίση και πόσο κοντά φτάσαμε σε πόλεμο με την Τουρκία;
Είναι γεγονός ότι αυτά τα 4 χρόνια, που συμπίπτουν με την θητεία μου ως Αρχηγού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν καταγραφεί ως ταραγμένα και δύσκολα χρόνια στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Αυτή η τετραετία, όντως ήταν από τις δυσκολότερες αν όχι, η δυσκολότερη της μεταπολίτευσης.
Πράγματι, ο Πρωθυπουργός της χώρας, προχώρησε στην γνωστή δημόσια εγκωμιαστική αναφορά του, στο ΚΥΣΕΑ, την ημέρα της αποχωρήσεως μου από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Τον ευχαρίστησα τότε και τον ευχαριστώ και πάλι δοθείσης της σημερινής ευκαιρίας.
Αναμφισβήτητα το 2020 ήταν η πιο δύσκολη και ταραχώδης χρονιά, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Όλοι θυμόμαστε τα γεγονότα στον Έβρο και την υβριδική επίθεση που δέχθηκε η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη τότε. Μια υβριδική επίθεση με «όχημα» χιλιάδες λαθρομετανάστες με σκοπό να διαρρήξουν τα χερσαία σύνορα μας. Μια επίθεση υψηλής έντασης και μεγάλης διάρκειας, που ουσιαστικά και πρακτικά ήταν μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Χώρας, εκ μέρους της Τουρκίας.
Μόλις είχα συμπληρώσει έναν μήνα στη θέση του Αρχηγού τότε και όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι ότι καλύτερο να σου συμβεί κάτι τέτοιο και μάλιστα με τέτοιο πρωτόγνωρο, πρωτοφανή, μη αναμενόμενο και πολύ έντονο τρόπο.
Όμως οι Ένοπλες Δυνάμεις επενέβησαν, μαζικά, αποφασιστικά, έξυπνα, με σχεδιασμό και πρόβλεψη, σε απόλυτο και επιτυχή συντονισμό με την Ελληνική Αστυνομία και το αποτέλεσμα το είδε όλη η Ελλάδα. Η απόπειρα της Τουρκίας απέτυχε. Επιβάλαμε την βούληση μας κόντρα στη βούληση των Τούρκων και τους σταματήσαμε. Αυτό εξελήφθη ως ήττα από την Τουρκία, μην έχει κανείς αμφιβολία επ’ αυτού.
Η ένταση συνεχίσθηκε και τους επομένους μήνες, με την επόμενη κορύφωση το καλοκαίρι. Μια κορύφωση που είχε επίσης υψηλή ένταση και μεγάλη διάρκεια, αυτή τη φορά κυρίως στη θάλασσα, με την έξοδο του πλοίου θαλασσίων ερευνών Oruc Reis, με ρητορική και πράξεις επί του πεδίου, στα άκρα. Η απάντηση-αντίδραση μας ήταν η άμεση, η μαζική, η πρωτοφανής στα χρονικά και εξαιρετικά επιτυχής κινητοποίηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, που έστειλε ξεκάθαρα και σαφέστατα μηνύματα προς κάθε ενδιαφερόμενο (αντιπάλους, αλλά και φίλους, συμμάχους και εταίρους) για το ποιες ήταν οι προθέσεις μας και η βούληση μας, σε περίπτωση περαιτέρω κλιμάκωσης, από τους προκαλούντες. Πρώτα μαζεύτηκαν αυτοί και μετά εμείς από όλα τα πεδία αναπτύξεως δυνάμεων σε ξηρά, θάλασσα κι αέρα κι αυτό λέει πολλά, σε αυτούς που καταλαβαίνουν. Και καταλαβαίνουν και οι μεν και οι δε!
Αυτή είναι και η περίοδος που όταν ερωτήθηκα τι θα πράξουμε αν αποβιβασθούν Τούρκοι σε βραχονησίδα απάντησα: «Πρώτα θα τους κάψουμε και μετά θα πάμε να δούμε ποιοι ήταν» και επίσης διετύπωσα την θέση-δόγμα, ότι δεν υπάρχει για την Ελλάδα η έννοια της «σημειακής κρίσεως» στο Αιγαίο, αλλά αν προκληθούμε οπουδήποτε, θα ανταποδώσουμε μαζικά σε όλο το μέτωπο αντιπαράθεσης. Και αυτό κ. Δεληγιάννη είναι ο «πυρήνας της αποτροπής».
Με τέτοια ένταση, με τέτοια διάρκεια, με χιλιάδες μικρά και μεγάλα επεισόδια καθημερινά, μέρα και νύχτα, σε όλες τις διαστάσεις επιχειρήσεων, δηλαδή σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, ο πόλεμος ήταν όντως πολύ κοντά, κι ο λόγος είναι απλός! Όταν κινούνται τόσα πολεμικά μέσα, δηλαδή πολεμικά αεροσκάφη, πολεμικά πλοία, άρματα και στρατιώτες στη μεθόριο, πάντα ελλοχεύει η πρόκληση απρόβλεπτων γεγονότων, μεταξύ των εμπλεκομένων είτε από ατύχημα, είτε εσκεμμένα. Και τότε όλα γίνονται πιθανά.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να υπογραμμίσω ότι όλα τα παραπάνω συνέβαιναν σε καθεστώς συνθηκών COVID-19, διότι από τον Φεβρουάριο του 2020 η χώρα είχε εισέλθει στα αχαρτογράφητα νερά της πανδημίας, με την επίσης γνωστή, καθολική, καθοριστική και επιτυχέστατη εμπλοκή των ΕΔ και σε αυτή την πρόκληση.
Υπενθυμίζοντας λοιπόν ότι, η ένταση και οι προκλήσεις σε ξηρά, θάλασσα κι αέρα συνεχίσθηκαν έντονα και πιεστικά μέχρι το Φεβρουάριο του 2023, θα μπορούσα να πω ότι αυτές ήσαν οι μείζονες προκλήσεις κατά την διάρκεια της θητείας μου, οι οποίες κατά γενική ομολογία θεωρώ, αντιμετωπίσθηκαν, τολμηρά, αποφασιστικά, με σχέδιο και εν τέλει επιτυχώς, με βάση τους στόχους που είχε θέσει η νομίμως εκλεγμένη Κυβέρνηση της Χώρας.
Το καλοκαίρι του 2019 που ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη η χώρα μας αντιμετώπιζε, εξαιτίας των μνημονίων και όχι μόνο, τεράστιες ελλείψεις τόσο στην αεροπορία, όσο και στο ναυτικό και στο στρατό. Την παρελθούσα 4ετία συνέβη πραγματικά μια κοσμογονία κι αυτό είναι γεγονός, που το γνωρίζουν και το λένε όλοι. Πείτε μας συνοπτικά λίγα πράγματα γι’ αυτά ώστε να γίνει κατανοητή η σημασία τους σε σχέση με την αμυντική ικανότητα της Πατρίδας μας, στο παρόν και στο μέλλον.
Πράγματι στα τέλη του 2019 οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδος συμπλήρωναν μια δεκαετία και πλέον, σημαντικότατων περικοπών σε όλους τους τομείς λειτουργίας τους. Οι προϋπολογισμοί για την Άμυνα (αναπτυξιακοί και λειτουργικοί) είχαν μειωθεί δραματικά και εξ αιτίας των μνημονίων, αλλά όχι μόνο, όπως πολύ εύστοχα είπατε. Η αμυντική ικανότητα της χώρας ήταν βέβαιο, ότι εάν αυτή κατάσταση συνεχιζόταν, θα εβλάπτετο και θα αδυνάτιζε επικίνδυνα πλέον.
Έτσι λοιπόν ταυτόχρονα και παράλληλα με τις αλλεπάλληλες κρίσεις και γεγονότα του 2020, ξεκίνησε με διαταγές μου η εκπόνηση ενός φιλόδοξου μεν, αλλά μακρόπνοου και προσεκτικά μελετημένου εξοπλιστικού προγράμματος ορίζοντος 15ετίας και πλέον. Δηλαδή ενός προγράμματος που αφορούσε και αφορά φυσικά, στον αμυντικό σχεδιασμό για την περίοδο 2021-2035, που αν συνεχισθεί και δεν διακοπεί, θα οικοδομήσει στέρεα και αποτελεσματικά τις ισχυρές Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις του παρόντος αλλά κυρίως του μέλλοντος, σε βραχυ-μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Αυτό το πρόγραμμα λοιπόν, αυτός ο αμυντικός σχεδιασμός, υπεβλήθη από το ΓΕΕΘΑ και ενεκρίθη από την Κυβέρνηση και το ΚΥΣΕΑ, μαζί με την απαραίτητη Δομή Δυνάμεων (ΔΔ) στην οποία στηρίζεται και η οποία επίσης ενεκρίθη από το ΚΥΣΕΑ το 2021.
Και τα δύο (ΔΔ και εξοπλιστικό πρόγραμμα) εκπονήθηκαν με βάση την εκτίμηση της απειλής, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, μεγεθύνεται έκτοτε και ποσοτικά (οροφές πολεμικών μέσων της Τουρκίας), αλλά και ποιοτικά και ο νοών νοείτω.
Πέραν αυτού την παρελθούσα 4ετία, συνετάχθη μελέτη για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας το 2050, για να έχουμε δηλαδή και τον μακροπρόθεσμο ορίζοντα και σχεδιασμό της Ελληνικής Αμυντικής Ισχύος. Αυτή η ολιστική προσέγγιση δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν και αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον, με τις απαραίτητες προσαρμογές που θα προκύπτουν κυρίως λόγω τεχνολογίας.
Γυρνώντας όμως στο παρόν και στο βραχυ-μεσοπρόθεσμο μέλλον, έχουμε και λέμε:
Τα αεροσκάφη Rafale είναι ήδη εδώ, τα μαχητικά F-16 αναβαθμίζονται ταχύτατα στο ανώτατο επίπεδο “Viper”, οι φρεγάτες Belharra ναυπηγούνται, τα νέα σύγχρονα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα του ΠΝ που παρηγγέλθησαν το 2020, ήρθαν προ ολίγων μηνών τα 3 πρώτα από τα 7 συνολικά, ξεκίνησε η διαδικασία για την παραγγελία των αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 (20 με προαίρεση για επιπλέον 20, όταν εγκρίνει η κυβέρνηση στο μέλλον).
Προγραμματίσθηκε ο εκσυγχρονισμός των 4 Φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ (που θα έπρεπε να έχει γίνει τουλάχιστον 10 χρόνια πριν), παρηγγέλθησαν βλήματα RAM για το ΠΝ, προγραμματίσθηκε η επισκευή των βλημάτων Exocet του ΠΝ και της ΠΑ που καθυστερούσε πολλά χρόνια, ξεκίνησε η διαδικασία παραγγελίας πυραύλων Harpoon για την ΠΑ, παρελήφθησαν τα πρώτα αντίμετρα τορπιλών και παρηγγέλθησαν τορπίλες βαρέως τύπου για τα σύγχρονα μας υποβρύχια Τ-214, που έπρεπε να τις έχουμε από την δεκαετία του 2000.
Eνεργοποιήθηκε πρόγραμμα αναβάθμισης των επιθετικών μας ελικοπτέρων Apache, εγκρίθηκαν οι προμήθειες των υπερσύγχρονων Ισραηλινών πυραύλων Rampage και των συλλογών Spice για την ΠΑ, αποκτήθηκαν 4 Περιπολικά τ. Island για το ΠΝ, ήρθαν ήδη τα 3 από τα συνολικά 10 νέα εκπαιδευτικά Α/Φ Μ-346, είχε προγραμματισθεί ο εκσυγχρονισμός των συστημάτων MLRS και των R-70 του ΣΞ, ξεκίνησε η διερεύνηση αντικατάστασης των παλαιών και παρωχημένων Α/Α συστημάτων μικρού, μέσου και μεγάλου βεληνεκούς Ανατολικής προέλευσης, με αντίστοιχα υπερσύγχρονα Ισραηλινά κι άλλα πολλά μικρά και μεγαλύτερα προγράμματα. Επιπλέον, τα ισραηλινά SPIKE-NLOS έρχονται, ενώ εκατοντάδες τεθωρακισμένα τροχοφόρα του Στρατού Ξηράς επιχειρούν ήδη στις Μονάδες πρώτης γραμμής στα σύνορα.
Επίσης, ενεργοποιήθηκαν ή συντάχθηκαν εξ αρχής, όπου δεν υπήρχαν, συμφωνίες Εν Συνεχεία Υποστηρίξεως, οι γνωστές FOS, (57 στον αριθμό) για όλα τα πτητικά μέσα, αεροσκάφη και ελικόπτερα,, αλλά όχι μόνο (F-16, CH-47, S-70, OH-58 Kiowa, C-27, C-130, NH-90, πύραυλοι SCALP, Crotale κ.λπ.), και έτσι αργά μεν, αλλά σταθερά έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν οι διαθεσιμότητες σε μέσα που ακινητούσαν επί πάρα πολλά χρόνια.
Επιπλέον από το 2022 έχει αρχίσει σε συνεργασία με το Ισραήλ, που διακρίνεται στον τομέα αυτόν, όπως βεβαίως βλέπουμε όλοι τώρα πλέον, η υλοποίηση και η εγκατάσταση πλήρους και ολοκληρωμένου συστήματος Ηλεκτρονικού Πολέμου, που περιλαμβάνει και ANTI-UAV δυνατότητες πολύ υψηλών προδιαγραφών. Η πρώτη φάση τελείωσε το 2022 και θα ακολουθήσουν, θέλω να ελπίζω πολύ σύντομα, όπως είχε προγραμματισθεί και οι υπόλοιπες, μέχρι πλήρους καλύψεως του Ελλαδικού χώρου, όπως ακούω τελευταία κι εύχομαι να το δω να γίνεται, χωρίς επιπλέον καθυστερήσεις.
Επίσης από το 2022 έχει συνταχθεί και εγκριθεί από το ΣΑΓΕ και αναμένει την προώθηση της για υλοποίηση (κι από ότι καταλαβαίνω από την συζήτηση περί «θόλων» τώρα τελευταία, προωθείται) ολοκληρωμένη μελέτη για την ολοκληρωτική αναδιοργάνωση και αναδιάταξη της Αεράμυνας της χώρας, με φορείς, συστήματα, όπλα και βλήματα όλων των κατηγοριών και χαρακτηριστικών που είναι αναγκαία για την εξασφάλιση μας, από πυραυλικές και αεροπορικές επιθέσεις, από επανδρωμένα και μη αεροσκάφη, μέχρι και βαλλιστικούς πυραύλους και “drones αυτοκτονίας”. Έχουν προβλεφθεί και σενάρια απόπειρας κορεσμού της φιλίας αεράμυνας, όπως συνέβη πρόσφατα στο Ισραήλ.
Όπως είπα σε ανύποπτο χρόνο και δημοσίως όταν ήμουν Αρχηγός, τις απειλές όταν διατυπώνονται, πρέπει να τις ακούμε και να τις παίρνουμε στα σοβαρά, ιδιαιτέρως όταν ο απειλών έχει ή, λέει ότι έχει την δυνατότητα. Κι έτσι κάναμε και στον τομέα αυτόν.
Και με αριθμούς λοιπόν, κατά την τετραετία 2020-2024 συμβασιοποιήθηκαν 160 εξοπλιστικά προγράμματα, χρηματοδοτήθηκαν επιπλέον 75, και εγκρίθηκαν από το ΚΥΣΕΑ 137, σύμφωνα με τις πρόνοιες και τις διαδικασίες του ισχύοντος Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού.
Δεδομένα δηλαδή που εμφατικά αποτυπώνουν την σημαντικότατη βελτίωση, ως προς την επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων, καταλυτικά, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Σε ότι αφορά στο ανθρώπινο δυναμικό και τις προσπάθειες ενίσχυσής του, συνεχίζεται η διαδικασία που εγκρίθηκε από την Κυβέρνηση και πάλι το 2020 κατόπιν εισηγήσεως μας, καθώς συνεχίζεται η πρόσληψη των 15.580 εν συνόλω για την πενταετία 2020-25 και θέλω να πιστεύω ότι θα ολοκληρωθεί.
Τέλος και κλείνω με αυτό, δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας μια τεράστια προσπάθεια που ξεκίνησε και θέλω να πιστεύω ότι συνεχίζεται και θα συνεχισθεί, σε θέματα νέων υποδομών, όπως π.χ. ο Ναύσταθμος Κρήτης στη Σούδα, όπου κατά τον σχεδιασμό μου θα ναυλοχεί ο μισός Ελληνικός Στόλος σε λίγα χρόνια με ότι αυτό συνεπάγεται για την προβολή ισχύος και την επίδειξη σημαίας όπου απαιτείται. Επίσης στην Κρήτη είναι σχεδιασμένο να μετασταθμεύσει σημαντικότατος αριθμός ελικοπτέρων, όλων των τύπων, με αντίστοιχες αερομεταφερόμενες Μονάδες για την έγκαιρη και αποτελεσματική ενίσχυση των Δωδεκανήσων και όχι μόνο και στο απώτερο μέλλον έχει σχεδιασθεί και η ίδρυση τουλάχιστον πολεμικής Μοίρας Α/Φ στο Καστέλι, στο νέο πολιτικό αεροδρόμιο που κατασκευάζεται ήδη.
Βεβαίως δεν μπορώ να κλείσω την απάντηση μου χωρίς να αναφερθώ στην νέο-συγκροτηθείσα Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, που ιδρύθηκε επί των ημερών μου και ήταν όνειρο ζωής όχι μόνο δικό μου, αλλά και πολλών στελεχών, μικρών και μεσαίων βαθμών. Η ΔΕΠ είναι κοσμογονική αλλαγή, διότι έφερε τις Ειδικές Δυνάμεις και τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων όλων των κλάδων, κάτω υπό ενιαία διοίκηση, επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακος, ομογενοποίηση σχεδιασμού, κοινό δόγμα, κοινή εκπαίδευση, κοινό εξοπλισμό και στολές και κυρίως κοινή αντίληψη περί ειδικών επιχειρήσεων που είναι το ζητούμενο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις όλων σχεδόν των κρατών του κόσμου το έχουν εδώ και δεκαετίες αυτό το μοντέλο. Το αποκτήσαμε κι εμείς και είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό. Σταματώ εδώ λέγοντας απλώς, ότι αυτά είναι μόνο λίγα και ενδεικτικά από το σύνολο αυτών που έγιναν και θα συνεχίζουν να γίνονται, θέλω να ελπίζω, τα χρόνια που θα έρθουν, αν ακολουθηθεί ο προγραμματισμός που έγινε επί των ημερών μου, οποιαδήποτε ταμπέλα ή ονομασία κι αν φέρει αυτός.
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία; Ποια είναι η δική σας στρατιωτική εκτίμηση;
Είναι γεγονός ότι στην περιοχή μας συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα τις 2 ένοπλες συγκρούσεις μεγάλης έντασης και διάρκειας που μαίνονται στην Ουκρανία όπου ο πόλεμος σε λίγους μήνες θα μπει στον 4ο χρόνο διεξαγωγής του και στο Ισραήλ, όπου επίσης συμπληρώθηκε ένας χρόνος πολύ έντονων συγκρούσεων που ξεκίνησαν μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023.
Στην πρώτη περίπτωση, της Ουκρανίας δηλαδή, στην πραγματικότητα ο πόλεμος άρχισε το 2014, με την απόσχιση των ανατολικών Ουκρανικών επαρχιών και της Κριμαίας και την προσκόλληση τους στη Ρωσία, όχι το 2022.
Το 2022 όμως είναι κομβικό γιατί επισημοποιείται θεσμικά η Ρωσική απαίτηση για αλλαγή συνόρων με βίαιο τρόπο και εισβολή στρατιωτικών της δυνάμεων σε ξένη χώρα. Έτσι 3 σχεδόν χρόνια μετά, βλέπουμε σκληρές μάχες να διεξάγονται καθημερινά και εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες να πεθαίνουν στα πεδία των μαχών κι από τις δύο πλευρές. Παρατηρώντας τις εξελίξεις επί του πεδίου, αλλά και τις άλλες παραμέτρους από τις οποίες εξαρτώνται οι πόλεμοι, ιδιαιτέρως οι μακροχρόνιοι όπως αυτός στην Ουκρανία, δηλαδή τις οικονομίες των κρατών, τις συμμαχίες, την διεθνή νομιμοποίηση ή όχι του σκοπού του πολέμου, ενός εκάστου των αντιπάλων κ.λπ., θεωρώ ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία «πλησιάζει» σε ένα τέρμα ενδεχομένως, το οποίο όμως δεν είναι θέμα λίγων ημερών ή εβδομάδων, αλλά μάλλον μηνών.
Και πάλι όμως οψέποτε παύσουν οι ενεργές και μεγάλης κλίμακος εχθροπραξίες πιστεύω ότι θα έχουμε μια αρκετά μεγάλη περίοδο αστάθειας και χαμηλής έντασης σύγκρουσης, ενώ θα διεξάγονται συνομιλίες για την οριστική παύση του πολέμου και την υπογραφή συνθήκης αποδεκτής και από τα δύο μέρη και τους συμμάχους τους.
Σε ότι αφορά στο Ισραήλ τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, δεδομένων των στόχων που έχουν εκεί οι αντίπαλοι και οι «πίσω από τις κουρτίνες» υποστηρικτές τους και ηθικοί αυτουργοί του πολέμου και με αυτό αναφέρομαι στην πλευρά της Χαμάς και προσφάτως της Χεζμπολάχ, αλλά και των Χούθι κ.λπ. που δεν είναι άλλοι από το Ιράν, τουλάχιστον.
Το Ισραήλ σύμφωνα με τις διακηρύξεις της ηγεσίας του διεξάγει έναν υπαρξιακό αγώνα-πόλεμο, εναντίον εχθρών του που ξεκάθαρα έχουν θέσει ως σκοπό του πολέμου, την εξαφάνιση του από τον χάρτη. Την εξάλειψη του.
Απαραίτητος όρος για την κατάπαυση των εχθροπραξιών από πλευράς Ισραήλ, είναι η επιστροφή των ομήρων της 7ης Οκτωβρίου 2023. Πράγματι πολύ δύσκολη και περίπλοκη κι εδώ η κατάσταση και μάλλον θα χρειασθεί περισσότερος χρόνος για τον οριστικό τερματισμό του πολέμου.
Κατά καιρούς το όνομα σας συμπεριλαμβάνεται σε ρεπορτάζ που έχει να κάνει με την πολιτική. Επί παραδείγματι στις ευρωεκλογές και όχι μόνο. Σας ενδιαφέρει η ενασχόληση σας με την πολιτική;
Ναι, πράγματι κατά καιρούς γράφονται και ακούγονται διάφορα γι’ αυτό το ζήτημα, έχετε δίκιο. Κοιτάξτε, η πολιτική ποτέ δεν απετέλεσε στόχο μου, ως σταδιοδρομία, ως πορεία ή αν θέλετε ως συνέχεια της πορείας μου μετά από 45 χρόνια στις Ένοπλες Δυνάμεις. Συνεπώς δεν αποτελεί και στην παρούσα συγκυρία.
Παρά το γεγονός αυτό καθ’ αυτό όμως, δεν παύω να παραμένω ένας ενεργός πολίτης, που διατελεί στη διάθεση της Πατρίδας, αν θα μπορούσα να της φανώ χρήσιμος κάπου. Και να σημειώσω κλείνοντας την απάντηση μου, ότι η προσφορά στην Πατρίδα δεν είναι απαραιτήτως συνυφασμένη με την πολιτική σταδιοδρομία.
Κλείνοντας, μια τελευταία, αλλά πολύ σημαντική ερώτηση. Πόσο ασφαλείς θα πρέπει να αισθάνονται οι Έλληνες με τις Ένοπλες Δυνάμεις τους και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να τους στείλετε.
Οι εποχές είναι δύσκολες, «οι καιροί ου μενετοί», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι πολύ εύστοχα και ισχύει στο 100%, ιδιαιτέρως για την γειτονιά μας και την περιοχή μας. Μια περιοχή που δεν είναι κάπου στη Δυτ. Ευρώπη, αλλά σε μια από τις πιο ταραχώδεις και εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι, προετοιμασμένοι, με σχέδιο, με πρόγραμμα και κυρίως με βούληση, ισχυρή βούληση και να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη, ή στην βούληση άλλων.
Τώρα στην ουσία της ερωτήσεως σας, όπως αποδείξαμε το 2020, σε μία από τις μεγαλύτερες σε ένταση και διάρκεια κρίσεως στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά και τα επόμενα χρόνια μέχρι που η Τουρκία «ηρέμησε» επί του πεδίου, τον Φεβρουάριο του 2023 δηλαδή και μετά, πρόσκαιρα και υποκριτικά κατά την άποψη μου, γιατί δεν έχει αποστεί ούτε κατά κεραία από τις απαράδεκτες και ανιστόρητες απαιτήσεις της εις βάρος μας, το αντίθετο μάλιστα, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ικανές να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Και να παράγουν το σπουδαιότερο αγαθό για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, το αγαθό της ασφάλειας, έναντι εξωτερικών απειλών, παραδοσιακών αλλά και υβριδικών. Με όποια μέσα τους διαθέτει η Πατρίδα, με όσα έχουν στη διάθεση τους.
Είναι πανίσχυρες και καλά οργανωμένες, με οπλικά συστήματα που χρήζουν βεβαίως συνεχών βελτιώσεων, αναβαθμίσεων, εκσυγχρονισμού και φυσικά απόκτηση νέων και μοντέρνων, γι’ αυτό άλλωστε κάναμε αυτά που επιγραμματικά προανέφερα τα 4 τελευταία χρόνια, αλλά και το τονίζω αυτό το αλλά, όποτε κι αν χρειασθεί οι Έλληνες κι οι Ελληνίδες να είναι βέβαιοι ότι μπορούν και θα μπορούν πάντοτε να αποτρέπουν τον οποιονδήποτε επίβουλο.
Κι αν αυτός προχωρήσει και προσπαθήσει να μας βλάψει, τότε θα είναι και νικηφόρες επί του πεδίου. Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει γι’ αυτό. Ούτε ο επίβουλος, κυρίως, αλλά ούτε και όλοι οι άλλοι, σύμμαχοι, φίλοι, εταίροι και γενικώς ενδιαφερόμενοι για τα τεκταινόμενα στην περιοχή.
Καλή η ειρήνη και η ηρεμία σε θάλασσα, αέρα και ξηρά, αλλά με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Κάλλιστη η ειρήνη, αλλά μόνον όταν αυτή είναι αξιοπρεπής. Και την αξιοπρεπή ειρήνη στο κάτω-κάτω της γραφής την εξασφαλίζει μόνο η ένοπλη ισχύς. Αυτήν σέβονται και υπολογίζουν οι πάντες κι αυτή εξασφαλίζει την ύπαρξη κι επιβίωση των κρατών, όταν έρθουν τα δύσκολα. Η προσπάθεια λοιπόν επανεξοπλισμού της Ελλάδος που ξεκίνησε την τελευταία τετραετία και τα αποτελέσματα της, ήδη τα βλέπουμε να υλοποιούνται και είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό, εύχομαι και πιστεύω να συνεχισθεί και να μην διακοπεί, διότι την άμυνα όταν την παρατάς μια φορά, αυτή σε παρατάει δέκα και όταν την χρειασθείς, δυστυχώς δεν υπάρχουν military super markets για να τρέξεις να πάρεις αυτά που χρειάζεσαι την τελευταία στιγμή.
