Η προηγούμενη ανάλυσή μας, που αφορούσε την άμεση ανάγκη για φρεγάτες πολλαπλών ρόλων για το Πολεμικό Ναυτικό, εξηγήσαμε τους λόγους για τους οποίους δεν αξίζει να ξοδέψουμε χρήματα σε φρεγάτες με δυνατότητα αεράμυνας, που όμως θα έχουν απωλέσει τη δυνατότητα αυτοπροστασίας σε περιπτώσεις επιθέσεων κορεσμού. Κλείνοντας, υποσχεθήκαμε πως θα κάνουμε μια παρουσίαση των δυνατοτήτων των υποψηφίων φρεγατών για το ΠΝ, να ανταπεξέλθουν σε επιθέσεις κορεσμού. Σήμερα είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε τη συζήτηση που ξεκίνησε με το παρακάτω άρθρο.
Χρειαζόμαστε φρεγάτες με δυνατότητες Αεράμυνας ή Φρεγάτες Πολλαπλών Ρόλων;
To θέμα είναι πολύ περίπλοκο για να παρουσιαστεί με μερικές χιλιάδες λέξεις, και δεν υπάρχει αμφιβολία πως μπορεί άνετα να γίνει βιβλίο, όχι για το θέμα, αλλά για το κάθε πλοίο από μόνο του. Πως έχει αντιμετωπίσει το πρόβλημα η Γαλλία στις FDI; Πως το αντιμετωπίζουν το θέμα οι ΗΠΑ στις LCS/MMSC; Πως το βλέπουν οι Ιταλοί στις FREMM; Οι Άγγλοι στις Type 31/AH140; κοκ…
ΑΠΟΨΗ: Τα TB2 Bayraktar και ο MAM-L, θανάσιμοι κίνδυνοι για το Πολεμικό μας Ναυτικό
Οι επιθέσεις κορεσμού, ή Saturation Attacks, είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται ή σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί σε πλείστα σενάρια εναντίον ναυτικών στόχων. Οι εποχές που ένα μοναχικό Super Etendard με ένα μοναδικό ΑΜ39 μπορούσε να βγάλει εκτός μάχης και να βυθίσει ένα πολεμικό πλοίο, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα πλοία, μπορούν πλέον να αντιμετωπίζουν περισσότερους του ενός αντιπλοϊκούς πυραύλους, αλλά όχι απεριόριστους. Και οι απειλές είναι πολλές και διαφορετικές από αυτές που ήταν πριν από 20 ή ακόμη και μόλις 10 χρόνια. Αν και από παιχνίδι, αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο.
Για παράδειγμα, απειλή είναι και ο ΜΜ40 ή ο Harpoon, απειλή είναι και ο Hellfire, αλλά και ο MAM-L. Μπορεί οι μεν πρώτοι να φέρουν μεγάλη κεφαλή, αλλά και η “μικρή” κεφαλή του Hellfire ή του ΜΑΜ-L να καταστρέψουν το κύριο ραντάρ του πλοίου, ή τους αντιπλοϊκούς, ή έστω το Mk41, χωρίς να υπολογίσουμε δευτερογενείς εκρήξεις. Και κάποιος πρέπει να σκεφτεί, πως ένα Phalanx ή ένα Millenium, είναι αποτελεσματικό απέναντι σε ένα Harpoon, αλλά λιγότερο αποτελεσματικό απέναντι σε έναν υπερηχητικό Hellfire.
Για να δυσκολέψουμε λίγο την εξίσωση, δεν θέλουμε να βάλουμε στο “παιχνίδι” και τα swarm drone attacks, που είναι η “κόλαση” των επιτελών στο σχεδιασμό σεναρίων. Εκεί, ούτε τα Phalanx, RAM, ESSM, CAMM, ASTER μπορούν να βοηθήσουν, αλλά μόνο τα τηλεχειριζόμενα πυροβόλα/πολυβόλα, και τα όπλα κατευθυνόμενες ενέργειας (laser). Και η Ελλάδα έχει ένα αντίπαλο που επενδύει μαζικά σε τέτοια συστήματα. Τι καλύτερο για τον αντίπαλο, αν μια νταλίκα απέναντι από το Καστελλόριζο, “αδειάσει” μερικές εκατοντάδες drones αυτοκτονίας, και βρουν μια ΤΠΚ ή μια φρεγάτα και την βγάλουν εκτός μάχης. Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα πλοία που προσφέρονται στο ΠΝ.
Οι δυνατότητες των πλοίων να ανταπεξέλθουν σε επιθέσεις κορεσμού, δεν βασίζεται σε πανάκριβα συστήματα όπως για παράδειγμα οι πύραυλοι SM-2/SM-6/ASTER30 που κάνουν αεράμυνα περιοχής. Αντίθετα, βασίζεται σε απλούστερες λύσεις, που σωστά συνδυαζόμενες, θα έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Η αυξημένη ικανότητα άμυνας απέναντι σε επιθέσεις κορεσμού, είναι συνάρτηση των παρακάτω:
Η συνέχεια στο αδελφό μας site, NavalDefence.gr, εδώ
