Του Βασίλη Παπακώστα
Η κορβέτα Sa’ar 6 απουσιάζει από την τελική λίστα κορβετών που εμφανίστηκαν ως οι επικρατέστερες στην παρουσίαση που έγινε στο τέλος Ιουνίου στο Μέγαρο Μαξίμου. Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τη συγκεκριμένη πρόταση. Έτσι στο ελληνικό πρόγραμμα κορβετών τα γερμανικά ναυπηγεία TKMS προσφέρουν την ισχυρότερη κορβέτα που έχει κατασκευαστεί για το Ναυτικό του Ισραήλ με σχεδόν αμιγώς ισραηλινό εξοπλισμό, πρόταση που έχει σίγουρα ιδιαίτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον.
Η «ΠΤΗΣΗ» είχε ήδη ενημερώσει του αναγνώστες της από τον περασμένο Μάρτιο για γερμανικό ενδιαφέρον στο ελληνικό πρόγραμμα των κορβετών. Η γερμανική πλευρά έχει μακρά ιστορία συνεργασίας με το ΠΝ, με καλές και κακές στιγμές, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις εξαιρετικές βιομηχανικές δυνατότητες της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας της βορειοευρωπαϊκής χώρας στα συμβατικά πολεμικά πλοία μικρού και μέσου εκτοπίσματος και φυσικά στα υποβρύχια. Οι Γερμανοί παρακολούθησαν μάλλον διακριτικά την εξέλιξη του προγράμματος των φρεγατών, αντιλαμβανόμενοι το γαλλικό πλεονέκτημα. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα διαφαίνεται η επανεμφάνισή τους στο προσκήνιο των ελληνικών εξοπλισμών και με την εμπλοκή στην αναβάθμιση των αρμάτων Leopard 2A4 του Ελληνικού Στρατού, όπως και της μελλοντικής προμήθειας ΤΟΜΑ.
Επιτυχείς δοκιμές του συστήματος αντιπυραυλικών αντιμέτρων C-GEM σε ισραηλινή κορβέτα Sa’ar 6
Η κορβέτα Sa΄ar 6 στηρίζεται στη σχεδίαση της Κ130, σε υπηρεσία με το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Ναυτικό, και ειδικότερα στη MEKO A-100 Patrol Corvette, αλλά είναι πολύ βαρύτερα οπλισμένη. H MEKO A-100 είναι πλοίο μήκους 98,5 μέτρων, πλάτους 14, εκτοπίσματος 2.250 τόνων, με δύο κινητήρες diesel ισχύος 6 MW έκαστος που κινούν προπέλες CPP (Controllable Pitch Propellers) και προσδίδουν αυτονομία 4.500 ν.μ. με ταχύτητα 14 κόμβων. Ο τυπικός εξοπλισμός της περιλαμβάνει 12 κελιά κατακόρυφης εκτόξευσης αντιαεροπορικών βλημάτων (VL), οκτώ βλήματα κατά πλοίων, σύστημα CIWS, εξοπλισμό ESM/ECM, ελικόπτερο 11 τόνων ή 5 τόνων και UAV, δύο σκάφη RHIB (ένα μήκους 11 μ. και ένα 8 μ.) κ.ά. Το πλήρωμα περιορίζεται σε 65 μέλη, ενώ διαθέτει ενδιαιτήσεις για 20 άνδρες δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων.
Για την απόκτηση από το Ισραήλ πλοίων του τύπου με βαρύτερο οπλισμό και αισθητήρες, η σκέψη υπήρχε ήδη από το 2013. Σε αυτό συνέτεινε η ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου εντός της ΑΟΖ του Ισραήλ και σε εγγύτητα με την παράκτια ζώνη. Επιπλέον παράγοντες ενδιαφέροντος είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου του Ισραήλ γίνεται μέσω θαλάσσης, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπεται ο σχεδιασμός για την κατασκευή του αγωγού EastMed και τα έργα υποδομής στο λιμάνι της Χάιφας.
Όλο αυτό το πλαίσιο δημιούργησε την ανάγκη για προστασία των ευάλωτων -λόγω όγκου- εγκαταστάσεων όχι μόνο από την επιβουλή εχθρικής χώρας, αλλά και από ασύμμετρες απειλές που προέρχονται από τρομοκρατικές ομάδες, είτε με χρήση πλωτών μέσων είτε -κυρίως- με την εκτόξευση ρουκετών/βλημάτων ή οπλισμένων UAV από τα παράλια του Λιβάνου ή και της Συρίας. Συνεπώς, η νέα κλάση θα έπρεπε να διαθέτει ικανό εκτόπισμα για να μεταφέρει τον κατάλληλο οπλισμό και τους αισθητήρες που θα της επέτρεπαν να προσφέρει ασπίδα προστασίας, περιλαμβανομένων:
- Σύγχρονο ραντάρ με υψηλή διακριτική ικανότητα και μεγάλη εμβέλεια εντοπισμού ενδοατμοσφαιρικών στόχων χαμηλής διατομής (RCS) και βλημάτων TBM.
- Αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς για παροχή «Άμυνας Περιοχής» και δυνατότητα αντιμετώπισης βαλλιστικών απειλών
- Σύστημα C-RAM (Counter Rocket Artillery Mortars)
- Οπλισμό για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών (τηλεχειριζόμενα πυροβόλα ικανού διαμετρήματος και υψηλής ταχυβολίας)
- Σύγχρονα συστήματα ESM, ECM και COMINT για παροχή υψηλής επίγνωσης της τακτικής κατάστασης
- Σύγχρονα ηλεκτροοπτικά συστήματα εντοπισμού και στόχευσης
- Ικανοποιητική αυτονομία.
Οι συζητήσεις με την TKMS ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2015 και η σύμβαση υπογράφηκε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς. H πρώτη κοπή μετάλλου στο Κίελο έγινε τον Φεβρουάριο του 2018 και το αρχικό πλοίο της κλάσης, το INS Nagen, έμεινε στη ναυπηγική δεξαμενή για 15 μήνες και ονοματοδοτήθηκε τον Μάιο του 2019. Ξεκίνησε δοκιμές έναν χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 2020, και παραδόθηκε χωρίς τον εξοπλισμό και οπλισμό του το Νοέμβριο του 2020. Η δεύτερη κορβέτα, INS Oz, ακολούθησε τον Μάιο του 2021, ενώ οι INS Atzamaut και INS Nitzachon πέρασαν σε ισραηλινά χέρια τον Ιούλιο του 2021.
PASSEX: Συνεκπαίδευση ελληνικής φρεγάτας με ισραηλινή κορβέτα Sa’ar 6
Η προσπάθεια όμως του Ισραήλ για την απόκτηση πλοίων μεγαλύτερου εκτοπίσματος από τις κορβέτες Sa΄ar 5 είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερη αρθρογραφία μας. Υπενθυμίζεται η σχετική γνωστοποίηση της αμερικανικής υπηρεσίας DSCA (Defense Security Cooperation Agency) του Ιουλίου του 2008 προς το Κογκρέσο, που αφορούσε πρόγραμμα δυνητικής απόκτησης τεσσάρων LCS-I με κόστος $1,9 δις. H φρεγάτα εκείνη, βασισμένη στο μεγαλύτερο από τα μέλη της οικογένειας LCS Freedom με μήκος σχεδόν 130 μέτρων, είχε CMS COMBATSS-21, ραντάρ SPY-1F(V), FCS Mk99, δυο 8πλούς εκτοξευτές Mk41, βλήματα RGM-84, Link 16, Phalanx Mk15 Block 1A κ.ά.
Ακολούθησαν τροποποιήσεις στο πρόγραμμα με σημαντικές εγχώριες ισραηλινές προσθήκες (ESM, ραντάρ ELM-2248 MF-STAR, βλήματα Barak και Gabriel κ.ά.), αλλά η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε, καθώς οι Ισραηλινοί θεώρησαν ότι το κόστος των πλοίων ήταν υψηλό, παρά το γεγονός ότι μπορούσαν να αποπληρωθούν με την ετήσια αμερικανική στρατιωτική βοήθεια (ουσιαστικά και το αρχικό δέλεαρ στροφής προς αμερικανικό πλοίο).
ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ: Sa’ar 6 για το ΠΝ, κι όμως οι Γερμανοί “ξανάρθαν” με ισραηλινές “ενισχύσεις”!
Έως της έλευσης των Sa΄ar 6 οι μεγαλύτερες μονάδες του Ισραηλινού Ναυτικού ήταν οι τρεις μικρότερες κορβέτες κλάσης Sa΄ar 5, μέγιστου εκτοπίσματος 1.270 τόνων, οι οποίες ωστόσο είναι βαριά εξοπλισμένες και οπλισμένες με ραντάρ ELM-2248 και βλήματα Barak και Harpoon, συμπληρώνοντας τις ΤΠΚΒ Sa΄ar 4.5. To παράδοξο είναι ότι η κλάση Sa΄ar 5 διαθέτει πλήρη ανθυποβρυχιακή υποδομή με σόναρ γάστρας και VDS, η οποία όπως φαίνεται απουσιάζει από την κλάση Sa΄ar 6.
Η κορβέτα Sa’ar 6 είναι ένα πλοίο μικρότερο σε μέγεθος από τη MEKO A-100 Patrol Corvette, από την οποία προέρχεται, με μήκος 90 μέτρων, πλάτος 13,2 μ., εκτόπισμα (με πλήρες φορτίο) 1.900 τόνων και πλήρωμα 70 ανδρών, ενώ στην (ανα)σχεδίασή της έχει δοθεί έμφαση στην ενσωμάτωση χαρακτηριστικών stealth. Το σύστημα πρόωσης είναι CODAD με δυο diesel MTU-20V 1163 TB93 μέγιστης ισχύος 9.925 hp έκαστος, που λειτουργούν στις 1.300 σ.α.λ. και «οδηγούν» προπέλες μεταβαλλόμενου βήματος CPP (Controllable Pitch Propeller). To σύστημα πρόωσης προσδίδει μέγιστη ταχύτητα 26 κόμβων και αυτονομία 4.000 ν.μ. στους 14 κόμβους.
Αισθητήρες και οπλισμός
Ο κύριος αισθητήρας του σκάφους είναι το εξαιρετικό ραντάρ ELM-2248 MF–STAR, ένα σύστημα AESA χαμηλών-μέσων συχνοτήτων ζώνης «S» (2-4 GH), , που αποτελείται από τέσσερις -βαθμιδωτής ισχύος- στοιχειοκεραίες ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη. Η κάθε κεραία βασίζεται στην αρχιτεκτονική σπονδυλωτών «πλακετών» MTA (Modular Tile Array), καθεμία από τις οποίες αποτελείται από 16 στοιχεία εκπομπής-λήψης (T/R) Αρσενίου του Γαλλίου (GaAs Gallium Arsenide).
Η έκδοση του ραντάρ για πλοία μεγέθους φρεγάτας χρησιμοποιείται στις ινδικές κλάσεις αντιτορπιλικών Kolkata και Visakhapatnam και την κλάση φρεγατών Nilgiri, στο σύνολο των οποίων η εγκατάσταση αφορά έκδοση βάρους δύο τόνων ανά κεραία με μέγεθος 3×3 μέτρων και παρελκόμενο εξοπλισμό βάρους τεσσάρων τόνων κάτω από το κατάστρωμα. Για πλοία μεγέθους κορβέτας η έκδοση αφορά σε στοιχειοκεραίες με βάρος 500 κιλά εκάστη, μέγεθος 1×2 μέγεθος και παρελκόμενο εξοπλισμό 1.300 κιλών κάτω από το κατάστρωμα. Εκτιμάται ότι η μικρότερη έκδοση έχει εγκατασταθεί στη Sa΄ar 5 και σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις από φωτογραφίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και στη Sa΄ar 6.
Οι επίπεδες στοιχειοκεραίες μπορούν να τοποθετηθούν σε έναν μοναδικό ιστό ή εναλλακτικά οι τρεις κεραίες στον εμπρόσθιο και η μία στον δευτερεύοντα πίσω ιστό ή ανά δύο κεραίες σε κάθε ιστό, αναλόγως της σχεδίασης της πλατφόρμας. Το ραντάρ εκτελεί ηλεκτρονική σάρωση με τόξο κάλυψης -20/+85 μοιρών σε ανύψωση και 360 μοιρών σε αζιμούθιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει διαθέσιμα, το ραντάρ σχηματίζει πολλαπλές δέσμες και μπορεί να διαχειρίζεται ταυτόχρονα αντίστοιχες εμπλοκές με βλήματα καθοδήγησης ενεργού ραντάρ ή ημι-ενεργού καθοδήγησης μέσω παροχής «οδηγιών» ενδιαμέσως (midcourse guidance) ή την ανάθεση των στόχων στα ραντάρ καταύγασης για τα SARH βλήματα με παροχή δεδομένων υψηλής ακρίβειας.
Η έκδοση για φρεγάτες παρέχει εμβέλεια ιχνηλάτησης μεγαλύτερη των 25 χιλιομέτρων για επερχόμενο βλήμα μικρής διατομής και 120 για μαχητικό αεροσκάφος. Επίσης, παρέχει τη δυνατότητα μέγιστης εμβέλειας εντοπισμού στόχου στα 450 χιλιόμετρα (250 για την έκδοση κορβέτας) και 250 χιλιόμετρα για στόχο μεγέθους μαχητικού (που πετά σε μεγάλο ύψος). Χρησιμοποιεί διαφορετικές διαμορφώσεις για 3D έρευνα μεγάλης εμβέλειας, 3D έρευνα μέσης εμβέλειας με αυτόματο συναγερμό απειλής, έρευνα επιφανείας και έρευνα ορίζοντα για εντοπισμό βλημάτων (επίσης με αυτόματο συναγερμό απειλής).
Οι Sa΄ar 6 χρησιμοποιούν ηλεκτροοπτικό συγκρότημα IRST (Infra-Red Search & Track), πιθανότατα το Sea Spotter της Rafael, που χρησιμοποιεί δύο σταθεροποιημένες μονάδες με συσκευές FLIR στη ζώνη 3-5 μm. H κάθε μονάδα καλύπτει τομέα 190 μοιρών σε αζιμούθιο και 18 μοιρών σε ανύψωση, ενώ με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται αδιάλειπτη κάλυψη FOV (Field Of View) 360×18 μοιρών. Το σύστημα περιλαμβάνει κονσόλα χειριστή, μονάδα MCPU (Mission Central Processing Unit) και μονάδα ΙU (Investigation Unit), που αποτελεί όμως προαίρεση για το σύστημα. H IU δεν είναι άλλη από το γνωστό μας TopLite που υπάρχει στα περισσότερα αντιαεροπορικά συστήματα ισραηλινής προέλευσης για πρόσκτηση ιχνών και στόχευση.
Πρόκειται για Ε/Ο πύργο βάρους 65 κιλών, σταθεροποιημένο σε τέσσερις άξονες, που παρέχει κάλυψη 360 μοιρών σε αζιμούθιο και -40/+85 μοιρών σε ανύψωση. Περιλαμβάνει FLIR FPA συχνότητας 3-5 μm (με ανάλυση 640×512 ή 1280×1024 pixel), ρυθμιζόμενα FOV (NFOV 1×0,77 μοίρες, MFOV 4,4×3,3 μοίρες, WFOV 24×18 μοίρες ή αντίστοιχα NFOV 1,5×1,2 μοίρες, MFOV 4,5×3,6 μοίρες, WFOV 38×28,5 μοίρες). Διαθέτει κάμερα ημέρας με ζουμ x27, έγχρωμη CCD HD 1920×1080 pixel με ζουμ x25, αποστασιόμετρο λέιζερ 1,54 μm και καταδείκτη λέιζερ 1,06 μm. To Sea Spotter, που διασυνδέεται με το CMS του πλοίου, παρέχει τη δυνατότητα αυτόματου εντοπισμού και ιχνηλάτησης με πιθανότητα επιτυχίας μεγαλύτερη του 95%.
ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Εκσυγχρονισμός MEKO200HN, νέες φρεγάτες/κορβέτες, και μερικές “αποκλειστικότητες”
To σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου των Sa΄ar 6 είναι το SEWS-DV της Rafael, ένα ESM/ECM που ολοκληρώνεται με το CMS και προσφέρεται σε εκδόσεις για OPV, κορβέτες και φρεγάτες. Το συγκρότημα αποτελείται από την κεραία, ψηφιακό δέκτη, κονσόλα χειριστή, γεννήτρια τεχνικών παρεμβολής (θορύβου και εξαπάτησης) και δύο πομπούς MBAT (Multi Beam Array Transmitters).
To συγκρότημα ESM καλύπτει φάσμα 0,5-40 GHz με ακρίβεια DF 2 μοιρών RMS, ενώ το σύστημα παρεμβολής χρησιμοποιεί τεχνολογία DRFM και καλύπτει τη ζώνη 2-18 GHz με ακρίβεια 2 μοιρών RMS επιτυγχάνοντας ERP (Effective Radiated Power) μεγαλύτερη των 75 dBmi. Η κορβέτα διαθέτει επίσης εκτοξευτές αναλωσίμων ηλεκτρονικού πολέμου DESEAVER Mk της Elbit.
Η κλάση Sa΄ar 6 χρησιμοποιεί ολοκληρωμένο σύστημα COMINT, που είναι το NATACS 2020 της Elbit με αντίστοιχα υποσυστήματα COMINT, DF και ως προαίρεση ESM, τα οποία είναι διασυνδεδεμένα μέσω δικτύου LAN. Διαθέτει κεραίες COMINT V/UHF, COMINT HF, DF V/UHF και ως προαίρεση την κεραία DF HF, ενώ με (αποκλειστικής χρήσης) ασυρμάτους HF/VHF εξασφαλίζει επικοινωνία μέσω ραδιοζεύξεων με άλλες πλατφόρμες (ρόλος master-slave).
Το συγκρότημα των κεραιών είναι πάσης διεύθυνσης και καλύπτει 360 μοίρες σε αζιμούθιο και +/-15 μοίρες σε ανύψωση, σε συχνότητες HF (στο φάσμα 1,6 έως 30 MHz) και τα V/UHF (στο φάσμα 30-300 MHz), με προαίρεση την κάλυψη SHF (στο φάσμα 3-6 GHz). Η ακρίβεια DF στα HF είναι 5 μοίρες RMS και στα V/UHF 2 μοίρες RMS. Στην κεραία COMINT μπορεί να ενσωματωθεί κεραία ESM για επέκταση της κάλυψης στα 1,6-18 GHz.
Υποψήφια μεταχειρισμένα υποβρύχια για το Ναυτικό: Τα ισραηλινά Dolphin I (209/1400)
O οπλισμός της κορβέτας αποτελείται από πυροβόλο OTO Melara SR των 76 χιλιοστών και δύο τηλεχειριζόμενα πυροβόλα Rafael Typhoon των 25 χιλιοστών. To Typhoon, που ενσωματώνει Ε/Ο σύστημα TopLite και έχει βάρος μικρότερο από 1.000 κιλά, είναι σταθμός RCWS (Remotely Controlled Weapon System) εναντίον ασύμμετρων απειλών αέρος και επιφανείας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτόνομα ή διασυνδεδεμένο με CMS και επιτυγχάνει εμβέλεια 2,5 χιλιομέτρων.
Χρησιμοποιεί προηγμένους αλγόριθμους για αποστολές αντιμετώπισης UAS και «πυρήνας» του είναι το πυροβόλο Mk242 Bushmaster με πυρομαχικά ΝΑΤΟ 25×137 χιλιοστών και δυνατότητα ρύθμισης βολής σε πέντε διαμορφώσεις, από μία βολίδα έως και 180 β.α.λ., έχοντας απόθεμα 168 φυσιγγίων. Υπογραμμίζεται ότι από τις Sa΄ar 6 απουσιάζει κλασικό σύστημα CIWS, καθώς οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι η ανάγκη υπερκαλύπτεται από τη χρήση του C-Dome. Τα πλοία διαθέτουν δύο τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 324 mm για ελαφρές τορπίλες Mk54.
Τι λέμε «κορβέτα»; Και τελικά ταιριάζει για το Πολεμικό μας Ναυτικό;
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο οπλισμός σε αντιπλοϊκά βλήματα, καθώς οι Sa΄ar 6 θα φέρουν 16 έναντι του συνηθισμένου αριθμού των οκτώ. Δεν έχει διευκρινιστεί εάν πρόκειται για RGM-84N Block II+ ή Gabriel Mk5, ενώ η γερμανική κλάση K130 χρησιμοποιεί τους σουηδικούς RBS-15 Mk3. Ανάλογη τακτική ακολουθούν και οι Τούρκοι στο μελλοντικό αντιτορπιλικό TF-2000 για την επίτευξη μεγάλης ισχύος πυρός. Αλλά θεωρούμε ότι στην ισραηλινή περίπτωση η αύξηση του αριθμού των αντιπλοϊκών βλημάτων οφείλεται εν μέρει στον μικρό αριθμό των μονάδων επιφανείας του Ισραηλινού Ναυτικού με τέτοια δυνατότητα, αλλά κυρίως στην απαίτηση αντιμετώπισης πολλαπλών ασύμμετρων απειλών, δηλαδή σκαφών με μικρό εκτόπισμα και μεγάλη ευελιξία, τα οποία θα πρέπει να αναχαιτιστούν σε εμβέλεια πέραν του βεληνεκούς του Typhoon.
Και τα δυο βλήματα, Harpoon και Gabriel, έχουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά και επιδόσεις εμβέλειας, αν και κάποιες -μη επιβεβαιωμένες- πληροφορίες αναφέρουν ως μέγιστη επίδοση για το Gabriel Mk5 τα 400 χιλιόμετρα. Εκτιμούμε ότι το ΠΝ, για λόγους ομοιοτυπίας, στην παρούσα φάση θα αρκεστεί στο Harpoon.
To C–Dome είναι μια ναυτική έκδοση «άμυνας σημείου» του Iron Dome. Ωστόσο, χρησιμοποιεί το ραντάρ έρευνας του πλοίου και δεν απαιτεί ξεχωριστό σύστημα ελέγχου πυρός όπως η χερσαία έκδοση, ενώ το WSCC (Weapon System Command Control) ολοκληρώνεται στο CMS των Sa΄ar 6, όπου εγκαθίσταται κονσόλα CMCD (Combat Management C-Dome). Η βασική μονάδα πυρός C-Dome χρησιμοποιεί 10πλό εκτοξευτή κατακόρυφης εκτόξευσης VLU (Vertical Launch Unit), που τοποθετείται κάτω από το επίπεδο του κυρίου καταστρώματος και παρέχει κάλυψη έναντι επερχόμενων απειλών σε τόξο 360 μοιρών. Προορίζεται για OPV και μικρές κορβέτες, ενώ στην κλάση Sa΄ar 6 υπάρχουν τέσσερα συγκροτήματα, δηλαδή 40 βλήματα έτοιμα για βολή, καλύπτοντας την απαίτηση για αντιμετώπιση επιθέσεων κορεσμού.
Με δυνατότητα αυτόματης και ημι-αυτόματης λειτουργίας το C-Dome χρησιμοποιεί τον πύραυλο Tamir μήκους 3 μέτρων, διαμέτρου 0,16 μ. και βάρους 90 κιλών. Το βλήμα είναι αποθηκευμένο στο κάνιστρό του, από όπου και εκτοξεύεται, ενώ δεν απαιτεί συντήρηση. Η καταστροφή της επερχόμενης απειλής γίνεται με χρήση μικρής γόμωσης εκτόνωσης θραυσμάτων με πυροσωλήνα προσέγγισης και E/O ερευνητή για την τερματική φάση. Το Tamir αντιμετωπίζει στόχους που έχουν εκτοξευτεί εντός εμβέλειας 7-70 χλμ., αλλά η πραγματική εμβέλειά του δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τον χαρακτηρισμό του Iron Dome από την κατασκευάστρια εταιρεία ως VSHORADS, πιστεύεται ότι είναι περιορισμένη και σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες ίσως δεν ξεπερνά τα 7 km. Πρόκειται δηλαδή για σύστημα έσχατης άμυνας, με επεκταμένες όμως δυνατότητες συγκριτικά με ένα κλασικό CIWS.
Ο βασικός οπλισμός του πλοίου ωστόσο είναι το σύστημα «άμυνας περιοχής» BARAK MX και ειδικότερα η έκδοση BARAΚ LRAD (Long Ρange Air Defense), που είναι ανάλογη του BARAK 8 που χρησιμοποιεί το Ναυτικό της Ινδίας, στο οποίο γίνεται εκτεταμένη χρήση στις κλάσεις αντιτορπιλικών Kolkata και Visakhapatnam, την κλάση φρεγατών Nilgiri, αλλά και τα αεροπλανοφόρα INS Vikramaditya και INS Vikrant. Το BARAK 8 αναπτύχθηκε από κοινού από την IAI και τον ινδικό οργανισμό αμυντικής έρευνας και ανάπτυξης IDRDO (Indian Defense Research Development Organization) και στηρίχθηκε στο BARAK 1 της πρώτης. Η συμφωνία για την από κοινού ανάπτυξη του BARAK 8 ήταν αξίας $350 εκατ. και υπογράφηκε το 2006, ενώ ο κινητήρας του βλήματος σχεδιάστηκε από τον IDRDO.
Ξεκίνησε η ναυπήγηση της νέας κορβέτας Κ-130 του Γερμανικού Ναυτικού – Τι δυνατότητες έχουν
H Ινδο-ισραηλινή αμυντική συνεργασία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το Ισραήλ στο διάστημα 2016-2020 αποτέλεσε τον τρίτο μεγαλύτερο προμηθευτή οπλικών συστημάτων της Ινδίας, μετά τη Ρωσία και τη Γαλλία με ποσοστό 13%, ενώ και το διάστημα 2011-2020 οι εξαγωγές του στην Ινδία έφθασαν τα $2,7 δις. Η συνέχεια όμως ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή, αφού το 2020 η Ινδία ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης οπλικών συστημάτων του Ισραήλ, καθώς απορρόφησε το 43% των συνολικών εξαγωγών όπλων του. Οι δύο χώρες έχουν συγκροτήσει μια διαρκή Κοινή Ομάδα Εργασίας με σκοπό την υλοποίηση 10ετούς συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας.
Στην έκδοση LRAD χρησιμοποιείται βλήμα που εκτοξεύεται κατακόρυφα από οκταπλό εκτοξευτή και καλύπτει αζιμούθιο 360 μοιρών, χρησιμοποιεί κινητήρα δύο παλμών (έναντι του κινητήρα ενός παλμού της έκδοσης BARAK MRAD, που προσφέρει εμβέλεια 35 χιλιομέτρων), ο οποίος του προσδίδει μέγιστη ταχύτητα 3 Mach και χαμηλή «υπογραφή εκτόξευσης» (launch signature). Στην περίπτωση των Sa΄ar 6 υπάρχουν τέσσερις οκταπλοί εκτοξευτές με 32 βλήματα έτοιμα προς βολή. Το LRAD επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια 70 χλμ., μέγιστο ύψος εμπλοκής 20 χλμ. κατά στόχων με ικανότητα εκτέλεσης ελιγμών 50g, ενώ σύμφωνα με την εταιρεία μπορεί να αντιμετωπίσει και βαλλιστικά βλήματα μικρής εμβέλειας (ΤΒΜ), με τον συντονισμό της εμπλοκής να γίνεται από το BMC (Battle Management Center).
H Ναυμαχία της Λαττάκειας, η σύγκρουση που καθόρισε τον σύγχρονο ναυτικό πόλεμο
To βλήμα διαθέτει ενεργό ερευνητή RF και επικοινωνεί με το πλοίο με διπλή ζεύξη δεδομένων. H ΙΑΙ αναπτύσσει και μια έκδοση μεγαλύτερης εμβέλειας, το BARAK ER (Extended Range), που χρησιμοποιεί επιταχυντή και επεκτείνει τον φάκελο εμπλοκής σε εμβέλεια στα 150 χλμ. και σε ύψος στα 30 χλμ., αναβαθμίζοντας σημαντικά τις δυνατότητες εμπλοκής TBM.
Για το CMS των Sa΄ar 6 δεν υπάρχουν πληροφορίες, αλλά είναι βέβαιο ότι είναι ένα εγχώριο σύστημα, δεδομένου ότι η πλειονότητα των αισθητήρων και οπλικών συστημάτων έχουν την ίδια προέλευση. Στην κλάση Sa΄ar 5 χρησιμοποιείται το ENTCS της Elbit, που είναι ένα σπονδυλωτό σύστημα για κορβέτες ή φρεγάτες, αλλά στην κλάση Sa΄ar 6 πιθανότατα έχει εγκατασταθεί το Naval CMS της IAI, καθώς η ίδια εταιρεία έχει αναλάβει την ολοκλήρωση των οπλικών συστημάτων και αισθητήρων στο πλοίο.
Η Sa΄ar 6 διαθέτει ελικοδρόμιο και υπόστεγο για την υποστήριξη ελικοπτέρου SH-60F Seahawk, που το Ισραηλινό Ναυτικό αποκτά από αμερικανικά αποθέματα. Όπως προαναφέρθηκε όμως, η κορβέτα δεν διαθέτει σόναρ γάστρας, ούτε συρόμενη τέτοια διάταξη και οι ανθυποβρυχιακές της δυνατότητες στηρίζονται αποκλειστικά στο οργανικό SH-60F και τα συστήματα ESM και COMINT. Προφανώς οι Ισραηλινοί δεν θεωρούν τα υποβρύχια σημαντική απειλή για τις πλατφόρμες άντλησης και η όποια απαίτηση ASW υπερκαλύπτεται από τη Sa΄ar 5 που διαθέτει πλήρη ανθυποβρυχιακή υποδομή.
Μια Sa΄ar 6 με ελληνική διαμόρφωση
Η παρουσία του συνδυασμού BARAK LRAD και του ραντάρ ELM-2248 (ακόμη και στην ελαφρύτερη έκδοσή του) προσδίδει στην κλάση ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων υποψήφιων τύπων κορβετών, με την εξαίρεση του κορυφαίου συνδυασμού Kronos Grand Naval/ASTER-30 της κλάσης Doha. To αντίτιμο βέβαια μιας επιλογής της Sa΄ar 6 είναι η αύξηση της πολυτυπίας στην κατηγορία των αντιαεροπορικών βλημάτων του ελληνικού οπλοστασίου, καθώς στα ESSM και ASTER-30 θα προστεθεί ένας ακόμη τύπος. Η προοπτική μελλοντικής προσθήκης του BARAK ER δεν είναι πιθανή, καθώς η αξιοποίησή του σε συνδυασμό με την ελαφρύτερη έκδοση του ELM-2248 είναι οριακή.
Στο ζήτημα της επιλογής πυραύλου κατά πλοίων είναι πιθανότερη αυτή του Harpoon, για λόγους ομοιοτυπίας ή η εξέταση της συμβατότητας του προηγμένου NSM RGM-184B, αφού και στον τομέα αυτό δεν νομίζουμε ότι το ΠΝ θα θελήσει να προσθέσει έναν ακόμη τύπο στον ήδη μεγάλο αριθμό αντιπλοϊκών βλημάτων που διαθέτει. Επιπλέον, ο αριθμός των 16 πυραύλων είναι υπερβολικός για τις ανάγκες του ΠΝ με δεδομένο τον μεγάλο αριθμό πλοίων επιφανείας, παράκτιων συστοιχιών, Ε/Π και αεροσκαφών με ανάλογη δυνατότητα.
Ισραήλ: Πετυχημένες δοκιμές για τη ναυτική έκδοση του Iron Dome (Βίντεο)
Αντίθετα, θα ήταν χρήσιμη η προσθήκη έστω και ενός τετραπλού εκτοξευτή βλημάτων LORA, όπως εκτιμάται ότι είναι στις προθέσεις των Ισραηλινών να προτείνουν. Το LORA είναι ένα βαλλιστικό βλήμα βάρους 1.600 κιλών, μήκους 5,2 μέτρων και διαμέτρου 624 χιλιοστών. Μπορεί να μεταφέρει διάφορους τύπους γομώσεων (BF, διατρητική, πολλαπλών ρόλων) βάρους 570 κιλών για την ανάληψη αποστολών σε εμβέλεια 90-430 χλμ. που του προσδίδει ο κινητήρας στερεών καυσίμων ενός σταδίου. Παρέχει κάλυψη 360 μοιρών, με γωνία προσβολής του στόχου 60-90 μοίρες και ακρίβεια CEP 10 m μέσω χρήσης πλοήγησης GNSS/INS.
H απόκτηση του C-Dome δεν είναι κατά την άποψή μας απαραίτητη στο ΠΝ, αφού o κύριος ρόλος του συστήματος είναι οι αποστολές C-RAM (Counter Rocket Artillery Mortar), που δεν αναμένεται να αποτελέσουν κύρια απειλή για τα πλοία του ΠΝ καθώς αυτά δεν θα δράσουν παράκτια και εντός εμβέλειας τέτοιων συστημάτων, όπως ισχύει για την περίπτωση του Ισραήλ.
Ο ρόλος C-UAS καλύπτεται από το BARAK LRAD και μάλιστα σε ικανοποιητική εμβέλεια ή/και από σύγχρονο σύστημα παρεμβολής, ενώ οι λοιποί ρόλοι, όπως η αντιμετώπιση βλημάτων anti-ship, ελικοπτέρων κ.ά., επικαλύπτονται από το σύστημα RAM. Κατά την άποψή μας, θα ήταν προτιμότερο το πλοίο να εφοδιαστεί…
Η συνέχεια στο Naval Defence
