Πριν λίγες εβδομάδες είχαμε γράψε ένα άρθρο για την ανάγκη αντικατάστασης των SA-8B και των πυροβολαρχιών Improved HAWK. Δεν θα συγκρίνουμε το τι συνέβη με τις τουρκικές πυροβολαρχίες HAWK στη Λιβύη, καθώς το δικό μας Πυροβολικό δεν θα την “πάταγε” έτσι όπως έγινε με τους Τούρκους. Αλλά πρέπει να επανέλθουμε δριμύτεροι στο θέμα αντικατάστασης των SA-8B, που πλέον, θεωρούμε πως καταναλώνουν πολύτιμους πόρους, ανθρώπινους και μη. Το θέμα μας όμως δεν είναι η όποια σπατάλη πόρων σε καιρό ειρήνης, αλλά οι απώλειες, υλικού αλλά το σημαντικότερο, στελεχών, σε καιρό πολέμου. Προτείνουμε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο…
Αναμφίβολα, τα στελέχη του Πυροβολικού που επανδρώνουν τα ελληνικά SA-8B δεν στερούνται κατάλληλης εκπαίδευσης, γνώσης της περιοχής που θα αμυνθούν, των τακτικών του αντιπάλου κοκ. Αλλά αυτό που είδαμε στην Αρμενία ήταν πέρα από το αναμενόμενο. Μέσα σε λίγες ώρες, τα οριακά επαρκή TB2 Bayraktar έβγαλαν εκτός μάχης τα αρμενικά SA-8B και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Στη δουλειά ένα “χεράκι” έβαλαν και ισραηλινά όπλα, δεν θα εκπλήξει αν πολλά SA-8B έπεσαν ηρωϊκά από SPIKE NLOS ή Harpy. Το θέμα είναι ότι “έπεσαν”, και μαζί τους πήραν και αρκετούς Αρμένιους μαχητές, που υπερασπίζονταν τα πάτρια εδάφη.
Τα ελληνικά νησιά θα έχουν την προστασία των ελληνικών μαχητικών, τα οποία μπορούμε να πούμε με μεγάλη σιγουριά πως θα έχουν κατανικήσει στον αέρα ή καταστρέψει στο έδαφος την τουρκική αεροπορία. Τα TB2 Bayraktar όμως, με τη μικρή διατομή ραντάρ, θα μπορούν να επιχειρούν κοντά στα τουρκικά παράλια, ίσως υπό την προστασία των S-400. Υπάρχουν αρκετοί επιχειρησιακοί περιορισμοί, στο κυνήγι των ΤΒ2, και η ΠΑ δεν θα ριψοκινδυνεύσει πολύτιμα μαχητικά για αποστολές CAP πάνω από τα τουρκικά παράλια. Επίσης, η χρήση των T-6A NTA Texan II θα έχει αξία σε περιόδους ειρήνης, όχι σε καιρό πολέμου, που επίσης δεν θα κινδυνεύσουν πολύτιμοι χειριστές για τα βρίσκουν τα ΤΒ2.
Τώρα, το SA-8B είναι ένα αρκετά παλιό σύστημα, με μικρή επιχειρησιακή αξία. Δύσκολα θα μπορεί να νικήσει προηγμένα συστήματα αυτοπροστασίας όπως αυτά που φέρουν τα τουρκικά F-16C/D ή τα Τ-129 ΑΤΑΚ. H συντήρηση του παλαιού πήγματος, και η διατήρηση των βλημάτων σε επιχειρησιακή ικανότητα, δεν αξίζει τον κόπο, δεν αξίζει το ρίσκο του πληρώματος. Το Πυροβολικό είναι πολλαπλασιαστής ισχύος, δεν χρειάζεται να διαθέτει στελέχη σε ένα σύστημα που δεν θα πετύχει πολλά σε μια σύγκρουση. Βρισκόμαστε στο 2020, όχι στο 1978.
Είναι προφανές πως ο ΕΣ διατηρεί τα συστήματα αυτά σε υπηρεσία γιατί πολύ απλά, δεν έχει κάτι άλλο να τα αντικαταστήσει. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως η αντικατάσταση των SA-8B είναι περισσότερο πιεστική από όσο φαίνεται. Αναγνωρίζουμε πως τα πρώην σοβιετικά συστήματα φέρουν μια “αίγλη” ικανοτήτων, αλλά δυστυχώς πολύ δύσκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν τελικά σύγχρονες απειλές. Αποδείχτηκε αυτό και στη Συρία αλλά και στην Αρμενία. Οι χειριστές των ελληνικών SA-8B θα τα παραλάξουν, θα τα βάλουν να πετάγονται από τα πιο απίθανα μέρη, αλλά είναι δύσκολο να επιβιώσουν, όχι απλά της σύγκρουσης, αλλά των πρώτων λεπτών μιας σύγκρουσης. Μην ξεχνάμε, πως οι Τούρκοι πετούν αναγνωριστικά αεροπλάνα και UAV συνεχώς πάνω από τα νησιά μας, συνεπώς δεν θα υπάρχουν και πολλές κρυψώνες πια.
H INTRACOM συμμετέχει στο πρόγραμμα παραγωγής του IRIS-T SLM
Η αντικατάσταση πρέπει να γίνει υψηλή προτεραιότητα για τον ΕΣ. Δυστυχώς, η αγορά σύγχρονων συστημάτων ίσως είναι μακρυά από τις προτεραιότητες, αλλά είναι κάτι που πρέπει να δούμε σαν χώρα άμεσα. Είχαμε γράψει πως μια καλή ιδεά θα ήταν η παραχώρηση AN/TWQ-1 Avenger από τα αποθέματα του US Army. Αλλά απαιτείται μια πιο “μόνιμη” λύση, ίσως σε συνδυασμό με τις ανάγκες του ΠΝ και της ΠΑ. Συστήματα σαν το IRIS-T SLM αλλά και το Land Ceptor (CAMM που εκτοξεύεται κάθετα από φορέα σε φορτηγό). Αν μάλιστα η νέα φρεγάτα του ΠΝ φέρει CAMM, τότε θα είναι πολύ ευκολότερο. O IRIS-T κατασκευάζεται μάλιστα με ελληνική συμμετοχή. Σε κάθε περίπτωση, είτε ένας CEPTOR είτε ένας IRIS-T είναι το μέλλον, καθώς είναι αυτόνομοι μετά την εκτόξευση, και δεν απαιτούν καταύγαση μέχρι το πλήγμα.
