Ρωσία: To επιχειρησιακό δόγμα «νέας γενιάς» προβλέπει και μη στρατιωτικά μέσα

Το νέο ρωσικό δόγμα επιχειρήσεων «βλέπει» και άλλα μέσα για την επίτευξη ενός αντικειμενικού σκοπού, όχι κατ’ ανάγκην στρατιωτικά, αναφέρει σχετική έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου. Σύμφωνα με την έκθεση της CRS (Congressional Research Service) η Ρωσία δείχνει να απομακρύνεται από το δόγμα του στρατού και των πυρηνικών της όπλων ως βασικούς πυλώνες για την διεξαγωγή ενός σύγχρονου πολέμου, δίνοντας έμφαση σε μη στρατιωτικές στρατηγικές.
Άλλωστε «οι ίδιοι οι κανόνες του πολέμου έχουν αλλάξει» επεσήμαινε ο Αρχηγός του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός Βαλέρυ Γκεράσιμοφ. «Ο ρόλος των μη στρατιωτικών μέσων για την επίτευξη πολιτικών και στρατηγικών στόχων έχει διευρυνθεί και σε αρκετές περιπτώσεις η αποτελεσματικότητά τους έχει ξεπεράσει την ισχύ των όπλων» δήλωνε χαρακτηριστικά.
Η έκθεση σημειώνει ότι την τελευταία δεκαετία η Ρωσία έχει επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες, υπενθυμίζοντας την προσάρτηση της Κριμαίας και τις ρωσικές δυνάμεις που σταθμεύουν στην Συρία. Ωστόσο για την Μόσχα η στρατιωτική ισχύς πλέον θεωρείται απλώς ένα μόνο στοιχείο μιας (σύνθετης) στρατηγικής.
Η ρωσική προσέγγιση στην διεξαγωγή ενός μοντέρνου πολέμου περιλαμβάνει μια γκάμα πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών «εργαλείων» καθώς και πληροφοριών, για χρήση κατά το δοκούν, αναλόγως του τόπου και των καταστάσεων. Κατά τους συντάκτες της έκθεσης η Ρωσία κατηγοριοποιεί τις επιχειρήσεις ανά είδος, βάσει του μεγέθους της σύρραξης, της περιοχής διεξαγωγής της και του αντικειμενικού σκοπού.

«Τα επίπεδα της σύγκρουσης είναι σημαντικά για να κατανοήσουμε πώς οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αντιλαμβάνονται την έκταση, την φύση της, τους εμπλεκόμενους και τα στάδια κλιμάκωσης σε περίπτωση πολέμου» αναφέρεται μεταξύ άλλων. «Αντί να επιδιώξει να κυριαρχήσει στο πεδίο της μάχης, η Ρωσία θέτει ως προτεραιότητα την ευελιξία και την δυνατότητα προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες μιας σύρραξης». Είναι ενδεικτικό ότι βασιζόμενη σε ατάκτους, παρακρατικούς και πράκτορες μπόρεσε να νικήσει τις ουκρανικές δυνάμεις με την ελάχιστη δυνατή ανάμιξη Ρώσων στρατιωτών.
Ο πόλεμος νέας γενιάς προϋποθέτει συχνά την διεξαγωγή επιχειρήσεων συλλογής πληροφοριών και ψυχολογικού πολέμου πριν την σύρραξη, με στόχο την αποδυνάμωση του ηθικού του αντιπάλου και της ικανότητάς του να αντέξει σε παρατεταμένη σύγκρουση. Μήπως αυτό ακούγεται… ύποπτα γνώριμο; Προφανώς δεν το έχουν σκεφτεί μόνο οι Ρώσοι.
Το νέο δόγμα εδράζεται στην ρωσική πεποίθηση ότι χώρες της Δύσης χρησιμοποιούν πολιτικές στρατηγικές εναντίον των αντιπάλων τους, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης δημοκρατικών κινημάτων για την υπονόμευση/ανατροπή καθεστώτων, όπως έγινε στην Ουκρανία αλλά και στην Λιβύη, με την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι. Σημειωτέον ότι η καινούργια προσέγγιση δεν μειώνει την σημασία της στρατιωτικής ισχύος, αντιθέτως, αναγνωρίζει «την πρόσθετη σημασία μη κινητικών και ασύμμετρων εργαλείων».
Αλέξανδρος Θεολόγου