Η Συρία έχει αποδειχθεί χρήσιμο πεδίο δοκιμών πολλών ρωσικών όπλων και το Μη-Επανδρωμένο Αεροσκάφος (στο εξής Μ.Ε.Α.) Orion δεν αποτελεί εξαίρεση. Σύμφωνα με κρατικά μέσα ενημέρωσης το ΜΕΑ Orion ολοκλήρωσε τη φάση επιχειρησιακών δοκιμών στα πεδία μαχών στη Συρία και πλέον τέθηκε σε πλήρη παραγωγή και αρχίζει να εξοπλίζει μονάδες του ρωσικού στρατού.
To Orion αναπτύχθηκε από τον ρωσικό όμιλο Kronshtadt, είναι οπλισμένο ΜΕΑ ελεγχόμενο από δορυφόρο, ανάλογο του αμερικανικού συστήματος Reaper. Σε διαμόρφωση επίθεσης φέρει τέσσερις πυραύλους. Το αεροσκάφος είναι Μέσου Ύψους-Μακράς Αντοχής (MALE) με μέγιστο βάρος απογείωσης 1,000 κιλών και ωφέλιμο φορτίο 200 κιλών. Το μέγιστο ύψος επιχειρήσεων του Orion είναι τα 7.5 χλμ. και ο μέγιστος χρόνος που μπορεί να επιχερήσει είναι 24 ώρες. Είναι ικανό να αναπτύξει ταχύτητες πτήσης 200 χλμ/ώρα.
Με την ολοκλήρωση του Orion, η Ρωσία κλείνει ένα κρίσιμο επιχειρησιακό κενό στο οπλοστάσιό της, την ικανότητα Συλλογής Πληροφοριών, Αναγνώρισης και Στοχοποίησης μακράς ακτίνας, έναν τομέα που είχε μείνει αδικαιολόγητα πίσω από τις ΗΠΑ αλλά ακόμα και από την Κίνα. Η έλλειψη ενός τέτοιου συστήματος έγινε αισθητή στις πρώτες μέρες της εμπλοκής των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία. Πλέον, οι Ρώσοι στρατιωτικοί έχουν την δυνατότητα να απογειώσουν ένα ΜΕΑ σε αποστολές αναγνώρισης που θα κρατήσουν πολλές ώρες και αν εντοπίσουν έναν στόχο να τον πλήξουν άμεσα χωρίς να αναγκάζονται να καλούν αεροπορική υποστήριξη ή επέμβαση στρατευμάτων, μια διαδικασία που θα κρατήσει πολύ περισσότερο χρόνο.
H ρωσική πλευρά είναι πολύ φειδωλή στην αποκάλυψη πληροφοριών σχετικά με τις αποστολές που ανέλαβε αυτή η πλατφόρμα, τους περιορισμούς και τις ακριβείς της ικανότητες και το είδος πυρομαχικών που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Σε αμερικανική υπηρεσία τα UCAV Reaper μπορούν να φέρουν πυρομαχικά κατευθυνόμενα δορυφορικά μέσω GPS. Η κατασκευάστρια Kroshtadt έχει στο παρελθόν παρουσιάσει ελαφρές βόμβες των 50 κιλών που μπορουν να φέρονται από εναέριες πλατφόρμες χωρίς να περιορίζουν την ευελιξία τους ιδιαίτερα.
Η Ρωσία αναπτύσσει κι άλλα συστήματα σε μια προσπάθεια να καλύψει το κενό που τη χωρίζει στον τομέα των ΜΕΑ από άλλες χώρες. Εκτός από το Orion, αναπτύσσεται και το Hunter-B, ένα βαρύ, αεριωθούμενο ΜΕΑ που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2019 στο κοινό και δείχνει ανάλογο των αμερικανικών MQ-25 και RQ-170 ή του κινεζικού Tian Ying.
Αναλυτές πιστεύουν πως η Ρωσία κινείται γρήγορα καλύπτοντας το κενό αλλά ίσως πολύ γρηγορότερα από όσο πρέπει. Γεγονός είναι πως απαιτούνται εκατοντάδες άτομα προσωπικό για να χειριστούν, ελέγξουν, υποστηρίξουν και συντηρήσουν μια μονάδα 4 ή 8 ΜΕΑ. Χρειάστηκε τουλάχιστον μια δεκαετία για να μπορέσουν οι υπηρεσίες των ΗΠΑ να στρατολογήσουν και να εκπαιδεύσουν το απαραίτητο προσωπικό ώστε να επιχειρήσει με τα εκατοντάδες ΜΕΑ που χειρίζεται σήμερα σε επιχειρήσεις ανά τον κόσμο. Και χρειάζεται χρόνος για να “χτιστεί” η απαραίτητη εμπειρία γύρω από τη χρήση και εκμετάλλευση των ΜΕΑ.
Γεγονός όμως είναι πως οι Ρώσοι προοδεύουν σε αυτόν τον τομέα και τολμούν. Ήδη κάποιες πληροφορίες αναφέρουν πως τα πρώτα μεγάλα ΜΕΑ έχουν αρχίσει να εντάσσονται οργανικά σε μοίρες επανδρωμένων αεροσκαφών. Η πρακτική αυτή, αν ισχύει, αποτελεί καινοτομία σε σχέση με την αμερικανική στάση που εντάσει τα ΜΕΑ σε ιδιαίτερες μοίρες και δείχνει πως οι Ρώσοι ακολουθούν εντελώς άλλη οπτική.
Πηγή
