Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, απειλεί να στοχοποιήσει τις ΗΠΑ με πυρηνικούς πυραύλους, που θα τοποθετηθούν κοντά στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η απειλή έρχεται μετά την απόφαση των ΗΠΑ να αναστείλουν τη συμμετοχή τους στη Συνθήκη INF, που απαγόρευε την τοποθέτηση βαλλιστικών βλημάτων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη.
Ο λόγος που οι ΗΠΑ ανέστειλαν για μερικούς μήνες τη συμμετοχή τους στην INF, είναι ο ισχυρισμός πως η Ρωσία ανέπτυξε μυστικά ένα πύραυλο, τον 9M729, που παραβιάζει τη Συνθήκη.
Σύμφωνα με το Popular Mechanics, η ανάπτυξη νέων όπλων από τη Ρωσία που παραβιάζουν τη Συνθήκη INF, θα λειτουργήσει τελικά εις βάρος της.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ ανέπτυξε το βλήμα μέσου βεληνεκούς με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικής κεφαλής, SS-20, με σκοπό να το χρησιμοποιήσει εναντίον νατοϊκών στόχων στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ απάντησαν με την ανάπτυξη αντίστοιχων βλημάτων μέσου βεληνεκούς Pershing II και Gryphon (επίγεια έκδοση του Tomahawk). Η ΕΣΣΔ συνειδητοποίησε γρήγορα πως το σχέδιό της εκπυρσοκρότησε. Ο σοβιετικός SS-20 δεν ήταν σε θέση να πλήξει τις ΗΠΑ, αλλά τα αμερικανικά βλήματα και ειδικά ο Pershing II που μπήκε σε υπηρεσία το 1983, μπορούσε να πλήξει ακόμη και τη Μόσχα, σε μόλις 8 λεπτά από τη στιγμή της εκτόξευσης. Ο χρόνος αντίδρασης των Σοβιετικών ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και οι Αμερικανοί θα μπορούσαν θεωρητικά να εξαϋλώσουν το Κρεμλίνο και την ηγεσία της ΕΣΣΔ, πριν η τελευταία προλάβει να αντιδράσει.
Η Συνθήκη INF απαγόρευσε τους επίγειους πυραύλους μέσου βεληνεκούς από τα οπλοστάσια των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, αλλά ήδη από το 2014, η Ουάσιγκτον άρχισε να διατυπώνει ανησυχίες πως η Μόσχα αναπτύσσει όπλο που παραβιάζει τη Συνθήκη, που στη πορεία ταυτοποιήθηκε ως “9M729.”
Η ανάπτυξη του επίγειου 9M729, ίσως αποτελούσε μονόδρομο για τη Ρωσία. Ενώ η INF απαγορεύει την ανάπτυξη και χρήση επίγειων βλημάτων μέσου βεληνεκούς, δεν επιβάλει κανένα περιορισμό στη χρήση βλημάτων μέσου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από θαλάσσιες, υποβρύχιες και εναέριες πλατφόρμες, όπως ο Tomahawk και ο JASSM-ER.
Το πρόβλημα με τη Ρωσία είναι πως είναι μια υπερδύναμη που έχει δώσει έμφαση σε χερσαία συστήματα, ενώ δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί ούτε ποσοτικά, ούτε ποιοτικά με τις ΗΠΑ στο τομέα των βομβαρδιστικών, των πλοίων και των υποβρυχίων. Αντί επομένως να ακολουθήσει την “ακριβή” (και νόμιμη βάση INF) οδό για την ανάπτυξη περισσοτέρων αεροσκαφών κτλ, προτίμησε μια οικονομικότερη λύση, αναπτύσσοντας τον 9M729.
Επομένως εάν η INF εγκαταλειφθεί οριστικά και από τα δυο μέλη, η Ρωσία πιθανότατα θα βρεθεί με ένα μεγάλο αριθμό βαλλιστικών πυραύλων με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικής κεφαλής, κυριολεκτικά στη πίσω αυλή της.
Ακόμη και το σενάριο τοποθέτησης αντίστοιχων ρωσικών πυραύλων κοντά στις ηπειρωτικές ΗΠΑ, φαντάζει απίθανο, δεδομένου πως όποια χώρα τολμήσει να τους δεχτεί, θα δεχτεί σφοδρές κυρώσεις, ή και χειρότερα.
Το μόνο αντίμετρο είναι η χρήση πυρηνοκίνητων ρωσικών υποβρυχίων κοντά στις αμερικανικές ακτές, οι οποίες ωστόσο διαθέτουν ένα εξαιρετικά πυκνό και προηγμένο δίκτυο προστασίας από τέτοιες απειλές.
Επομένως, ίσως ο Πούτιν τελικά έπεσε στο λάκκο που ο ίδιος έσκαψε, αφού η παρουσία αμερικανικών βλημάτων στην Ευρώπη (και τώρα πια και στην Ανατολική που βρίσκεται στους κόλπους του NATO), σημαίνει πως το “παράθυρο” των 8 λεπτών, μπορεί να είναι ακόμη μικρότερο, και η Ρωσία μάλλον δεν διαθέτει ίδιο “χρονικό” αντίμετρο. Φανταστείτε λοιπόν στον παρακάτω χάρτη, ένα σύγχρονο αμερικανικό “Pershing II”, όχι στη Δυτική Γερμανία (περίπου 2.000 χιλιόμετρα από Μόσχα) του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σε κάποια χώρα της Βαλτικής που συνορεύει απευθείας με τη Ρωσία… (πχ Λετονία – Μόσχα, απόσταση 600 χλμ).
