Ο πόλεμος παράγει το δικό του μυθικό πλαίσιο και πολλές φορές αυτό διατηρείται για πολύ μεγάλο χρόνο στο πολιτισμικό αποτύπωμα κάθε λαού. Και ένα τέτοιο “μυθικό” σχηματίζεται όπως φαίνεται αυτές τις μέρες στη Ρωσία, όπου έχουμε το εξής φαινόμενο: Στην ουκρανική εισβολή στην ρωσική περιφέρεια του Κούρσκ, τον Αύγουστο του 2024, ορόσημο ήταν η κατάληψη της πόλης Σούτζα, μικρής μέν σε έκταση, αλλά τοπικό διοικητικό κέντρο. Έτσι η ανακατάληψη της, που έγινε φέτος το Μάρτιο, είχε ιδιαίτερο συμβολισμό για τη Ρωσία, μαζί βέβαια με την ουκρανική αποχώρηση από το μεγαλύτερο μέρος της ζώνης που είχαν αρχικά κερδίσει.
Στην ανακατάληψη της Σούτζα όμως, υπήρξε και μια επιχείρηση ρωσικών ειδικών δυνάμεων, όπου χρησιμοποίησαν ένα άδειο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, για να καταφέρουν να φθάσουν στα μετόπισθεν των Ουκρανών και να πετύχουν αιφνιδιασμό. Η επιχείρηση αυτή -άν και ένα μέρος μόνο της εικόνας των συγκρούσεων- λόγω πρωτοτυπίας και εικόνων έγινε γρήγορα ευρύτατα γνωστή, αν και πολλές λεπτομέρειες παραμένουν άγνωστες.
Για παράδειγμα κάποιες πηγές λένε πως από τους μετέχοντες στην διάσχιση του αγωγού (για πολλά χιλιόμετρα) δεν σκοτώθηκε κανείς, άλλοι λένε πως αν και πέτυχε η επιχείρηση υπήρξαν πολλές απώλειες, ενώ οι εναπομείναντες έχουν εμφανίσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα με φλεγμονή των πνευμόνων τους από τις αναθυμιάσεις.
Πέρα από τα παραπάνω φθάνουμε στο επόμενο στάδιο, αυτό δηλαδή της παραγωγής μύθου: Έτσι σε μια πολύ γνωστή ρωσική εκκλησία, των Αγίων Πάντων του Εκατερινμπουργκ, εγκαταστάθηκε στο προαύλιο της, ένα τμήμα αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου μήκους 16 μέτρων ως μέρος μιας έκθεσης που τιμά τους στρατιωτικούς που μετείχαν στην ανακατάληψη της Σούτζα. Το πιο ενδιαφέρον; Το κοινό που προσέρχεται στον ιερό ναό συνωστίζεται για να διασχίσει τον αγωγό, ως “αγιασμένο” και “τυχερό”!
Το κομμάτι του αγωγού δεν είναι βέβαια αυθεντικό, είναι παρόμοιο και το προσέφερε η ρωσική εταιρεία πετρελαίου/φυσικού αερίου Gazprom Transgaz-Yekaterinburg. Στην τελετή εγκαινίων της έκθεσης ήταν παρών και ο Μητροπολίτης του Εκατερινμπουργκ, Ευγένιος.
Η συγκεκριμένη εκκλησία έχει και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον. Είναι σύγχρονης κατασκευής, τα θυρανοίξια της έγιναν το 2003 και έχει χτιστεί πάνω στο σημείο όπου υπήρχε μια έπαυλη, εκεί που είχαν εκτελέσει οι Μπολσεβίκοι τον τελευταίο Τσάρο της Ρωσίας, τον Νικόλαο Β’ των Ρομανόφ και την οικογένεια του! Έτσι η εκκλησία αποκαλείται και του “αίματος”, ότι δηλαδή τιμά ένα σημείο “χριστιανικής μαρτυρίας”. Μιας και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσική Εκκλησία αναγνώρισε τους εκτελεσμένους Ρομανόφ ως “παθοφόρους”, ένα τίτλο που σημαίνει πως αντιμετώπισαν το θάνατο τους με χριστιανική πραότητα και πίστη.
Έτσι στη συγκεκριμένη εκκλησία έχουμε ένα τελείως απρόσμενο συγκερασμό του ρωσικού μυθικού: Τους εκτελεσμένους Ρομανόφ ως σύμβολο της “λαμπρής εποχής της Ρωσίας”, κάτι που υποδαυλίζει και η αντίληψη Πούτιν, που επιδιώκει εν μέρει την ανασύσταση της Μεγάλης Ρωσίας, με την Ρωσική Ορθοδοξία η οποία έχει έντονα πολιτικό ρόλο και εθνεγερτικό-εθνικιστικό μήνυμα, με το σύγχρονο πόλεμο κατά της Ουκρανίας και την “απελευθέρωση των εθνικών εδαφών” που υποτίθεται πως έτσι θα αποκατασταθεί “η γεωγραφική ενότητα του ιστορικού χώρου των αρχαίων Ρως”. Με τον αγωγό καυσίμων να γίνεται πράγματικα ένας “αγωγός φαντασιακής διαφυγής” προς ένα λαμπερό μέλλον, μέσω θυσιών και πίστης!
