Η ρουμανική συνοριακή αστυνομία χρησιμοποιεί το drone CAMCOPTER S-100 για σκοπούς ναυτικής επιτήρησης.
Το drone προσφέρεται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας (European Maritime Safety Agency – EMSA) και, εκτός από τη Ρουμανία, καλύπτει τις ανάγκες της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με το «Air Recognition», το CAMCOPTER S-100 επιχειρεί από τη Μανγκάλια, υποστηρίζοντας τις αρχές σε επιχειρήσεις επιτήρησης της ναυσιπλοΐας, Έρευνας & Διάσωσης ή άλλες αποστολές ανθρωπιστικής φύσης.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα τους.
Επικοινωνήστε μαζί μας: info@flight.com.gr
Για θέματα marketing: marketing@flight.com.gr
© Πτήση | Hosting από την Hostmein.gr
Μπράβο.Συμφωνώ απόλυτα.Η πολιτική του κατευνασμού ανοίγει περισσότερο την όρεξη στους τούρκους. Μία πιο επιθετική διπλωματία και η υπενθύμιση όλων αυτών των θεμάτων ξεχασμένων στο συρτάρι, θα έβαζε σε δεινή θέση και θα ξάφνιαζε τους τούρκους που όλοι τους χρωστάνε, ενώ μας έχουν πάρει και το βόδι.
Πολύ, πολύ σωστά. Όταν δεν ζητάς τίποτα και πάς σε διαπραγμάτευση θα χάσεις ( μοιραστείς) κάτι απ’τα δικά σου για να είναι και ο άλλος ευχαριστημένος. Άρα πρέπει να μπουν και απ’το δικό σου μέρος διεκδικήσεις, όσο τρελές και απίθανες μπορεί να είναι όσο και διεκδικήσεις τεκμηριωμένες σαν αυτές του άρθρου παραπάνω. Να πω κι εγώ άλλη μία να φύγουν όλες οι αποβατικές δυνάμεις τής Τουρκίας από τα παράλια της Μικράς Ασίας, αυτό σε ανταπόδοση του αιτήματος αποστρατικοποίησης των νησιών αφού φύγει ο αποβατικός στόλος και αποβατικές δυνάμεις τούς θα αισθανόμαστε μικρότερη απειλή. ” σύμμαχοι” είμαστε άλλωστε. Επαναλειτουργία της Αγιά Σοφιάς ως μουσείο και λειτουργία ως εκκλησία στη γιορτή τής. Είπαμε θέλει φαντασία και τρέλα όταν μιλάς με τέτοιους ανθρώπους.
Απ τα θεματα που αναφερετε η Ελλαδα δεν εχει τιποτα να κερδισει, ειναι σαν ντουφεκια στον αερα, ετσι για να εχουμε και μεις κατι να λεμε
Εννοειται οτι αν ανοιξουμε την συζητηση με τις ανεξοδες για τους τουρκους δικες μας διεκδικησεις αυτοι θα βαλουν πανω στο τραπεζι δικες τους διεκδικησεις που εχουν μεγαλο δυνιτικο κοστος για μας. Βουτυρο στο ψωμι των τουρκων θα ειναι δηλ.
Αυτο που αντιθετα μπορουμε να διεκδικησουμε και να το φωναζουμε συνεχως οπου και να βρισκομαστε ειναι η απειλη πολεμου των τουρκων σε περιπτωση που εμεις εξασκησουμε ενα κυριαρχικο μας δικαιωμα. Την επεκταση των χωρικων μας υδατων στα 12 μιλια που δεν εχουμε να δωσουμε λογαριασμο σε κανεναν για να το κανουμε και που αν δεν υπηρχε η τουρκικη απειλη πολεμου θα το ειχαμε εξασκησει τα τελευταια 30 χρονια.
Απτα και ρεαλιστικα πραγματα, οχι να ζηταμε απ τους τουρκους να αναγνωρισουν τις γενοκτονιες που εχουν κανει ή να αποσυρουν τον στρατο τους απ το ψευδοκτατος οταν εν μια νυκτη μπορουν να βαφτισουν τους στρατιωτες τους τουρκοκυπριους και να μας πουν εμεις δεν εχουμε πια στρατο στην Κυπρο, σειρα σας τωρα παρτε τον στρατο σας απ τα νησια του Αιγαιου.
Beggars can’t be choosers.
Για να διεκδικήσει κάτι η Ελλάδα πρέπει να μπορεί και να το υποστηρίξει.
Εδώ έχουμε το φαινόμενο της μαζικής παραβίασης εθνικού χώρου και ούτε μια κατάρριψη, δεν ρίχνουμε ούτε τα drone που στην τελική η μεγαλύτερη απώλεια είναι το βλήμα που θα ρίξουμε και το ζοχαδιασμα του Τούρκου χειριστή drone που θα πρέπει να συμπληρώσει μια στοίβα χαρτιά στο debriefing.
Καλή η στρατηγική ψυχραιμία αλλά κάποια στιγμή πρέπει να κάνεις λίγο και τον ψυχακια να γυαλίζει το μάτι..
θα προσθετα :
> Αγια Σοφια
> Θεματα Πατριαρχειου (οπως ελληνορθοδοξοι ναοι)
> Σεβασμος της αρχαιοελληνικης κληρονομιας
> Τζαμπατσηδες τουρκοι ψαραδες
Επισης ενας δημοσιος διαλογος … ενα forum … σε επιπεδο πχ ακαδημαικων θα μπορουσαν να “πεσουν” δημοσια ολα οσα μας “χωριζουν” ωστε να “διαρρευσει” η ολη η αληθεια.
Εγω αντικειμενικα (οσο μπορω) δεν βλεπω που ακριβως η χωρα μας ειναι λαθος σε σχεση με την Τουρκια … εαν εξαιρεσει καποιος τα ασυμετρα συνορα μας (θαλασσια,εναερια) το οποιο ειναι ανορθοδοξο αλλα νομιμο και θα ειχε διορθωθει εαν δεν υπηρχε το casus belli δεν βλεπω κατι αλλο.
ακομα και στο θεμα της ΑΟΖ του καστελλοριζου αντιλαμβανομαι οτι ενα τοσο μικρο νησι σιγουρα δεν μπορει να διεκδικισει το 100% της ΑΟΖ του … εαν ειχα γειτονα την Ιταλια, την Γαλλια θα το συζητουσα αλλα με την Τουρκια δεν κανω βημα πισω …. οχι για λογους εγωισμου ή αντιδρασης … αλλα η τουρκια την λογικη προσεγγιση την αντιλαμβανεται ως αδυναμια επομενως δεν αφηνει περιθωρια.
Οπως το ελληνικο πολιτικο συστημα δεν αντιλαμβανεται την τουρκικη νοοτροπια ετσι και το τουρκικο πολιτικο συστημα δεν μπορει να αντιληφθει την ελληνικη νοοτροπια.
Εαν το δικο μας πολτικο συστημα το ειχε κατανοησει ολες οι τουρκικες διεκδικισεις θα ειχαν κοπει μαχαιρι … και εαν το τουρκικο πολιτικο συστημα ειχε κατανοησει εμας θα μας ειχε παρει μεχρι και την ΑΟΖ του σαρωνικου.
Το θέμα είναι πως η Ελλάδα την στιγμή αυτή προσπαθεί να κερδίσει χρόνο.
Οποιαδήποτε απόπειρα διεκδίκησης από μεριάς μας αυτή την στιγμή κρίνω πως θα οδηγούσε σε βάρβαρη τουρκική αντίδραση.
Ας μην αναιρουμε την γεωπολιτική βαρύτητα της Τουρκίας. Δεν πιστεύω πως οι “σύμμαχοι”, η Δύση γενικά, θα υποστήριζε αβίαστα μια τέτοια διαφοροποίηση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Είναι ορθή η άποψη σας αλλά πιστεύω πως για να φτάσουμε εκεί χρειαζόμαστε ένα νέο σχεδιασμό που στην καρδιά του θα υπάρχει μια συμπαγή, διακομματική θέση στα ελληνοτουρκικά ως minimum προϋπόθεση.
Και αυτή η συνθήκη απαιτεί να συνοδεύεται από ισχυρές ένοπλες δυνάμεις.
Όπως και να έχει Ναι, κάποια στιγμή οφείλουμε να βγούμε από την ζώνη άνεσης μας.
Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει να ασκήσουμε επθετική και διεκδικητική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, ανοίγοντας τον μέγιστο δυνατό αριθμό μεγάλων και μικρών ζητημάτων που είναι δυνατόν να υποστηριχθούν, ακόμη και με ισχνή επιχειρηματολογία. Με σκοπό όχι τόσο να αποκομίσουμε κάτι χειροπιαστό από αυτά ως κέρδος αλλά κυρίως να δημιουργηθεί ένας δικός μας ασφαλής χώρος δυνητικής υποχώρισης σε μια μελλοντική διαπραγμάτευση, η οποία όμως να είναι πρακτικά ανώδυνη για μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν οψέποτε επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός χωρίς πόλεμο, θα είναι με την διαμεσολάβιση τρίτων δυνάμεων, οι οποίες θα μας πιέσουν αφόρητα σε κάποια παραχώριση, στη λογική πάντα των μεσοβέζικων μέσων λύσεων στις οποίες καταλήγουν διαχρονικά αυτές οι διελκυνστίνδες. Εκεί είναι αδιάφορο ποιός έχει το δίκο με το μέρος του, η αμοιβαία υποχώρηση είναι αυτονόητος κανόνας. Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η Τουρκία έχει μπόλικο χώρο να υποχωρίσει από εξωφρενικές απαιτήσεις, θυσιάζοντας μόνο λίγα από αυτά που είναι ήδη δικά μας και απολύτως τίποτα από αυτά που είναι δικά της. Άρα θα βγει 100% κερδισμένη ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Εμείς από την άλλη, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το παραχωρίσουμε κάτι δικό μας, βγαίνοντας 100% χαμένοι, πάλι ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Άρα πρέπει να παίξουμε κι εμείς το παιχνίδι των γειτόνων, ώστε η όποια μελλοντική παραχώρισή μας να αφορά όχι τα δικά μας αλλά μέρος της διεκδίκησής μας από τα “δικά τους”.
Εκεί που θα διαφωνίσω είναι η προτροπή για αποδοχή συζήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων τα οποία είναι ξεκάθαρα καθορισμένα από τις συνθήκες και δεν επιδέχονται άλλης ερμηνείας, ασχέτως αν η ερμηνεία αυτή διαστρέφεται κατάφορα από τον αντίπαλο. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα και πρέπει να παραμένει τέτοιο χωρίς εμείς να αποδεχτούμε την συμμετοχή μας σε αυτό. Αλοίμονο αν καθίσουμε να ανοίξουμε κουβέντα για το αν π.χ. η Τουρκία έχει θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, χωρίς να μεσολαβούν τα Δωδεκάνησα και η Κρήτη…
Greece is a country that can survive with European funds and has a debt of 500 million euros. It is a country whose army goes from barracks to home and from home to barracks and spends its days doing gun training and firing a few times a month.
Προς το παρόν, ας σώσουμε την Ζουράφα που πάνε να την φάνε (και αυτήν) και διεκδικούμε αργότερα…..
Άλλωστε έχουμε δείξει διαχρονικά ότι είμαστε πολύ χαλαροί με τα δικαιώματα μας.
Η Ελλάδα θα αρχίσει να διεκδικεί όταν μπει σε παραγωγή ο Αρχύτας.
Ένα σχόλιο πάνω στο υστερόγραφο: το μόνο επιχείρημα που έχει η Αργεντινή για να ζητάει τα Φώκλαντς είναι η σχετική γεωγραφική τους εγγύτητα σε σχέση με τη Βρετανία, και αυτό δεν έχει νομική υπόσταση. Τα Φώκλαντς ποτέ δεν ανήκαν στην Αργεντινή ούτε κατοικούνταν ποτέ από Αργεντινούς. Για κάποια περίοδο τον 18ο αιώνα ανήκαν στην Ισπανία, οπότε η Αργεντίνοι χρησιμοποιούν αυτό σαν πάτημα, με το σκεπτικό ότι είναι οι διάδοχοι της Ισπανικής αντιβασιλείας στην περιοχή, αλλά αυτό είναι πολύ ασθενέστερο της Οθωμανικής κατοχής των Δωδεκανήσων για αιώνες, μέχρι το 1911, οπότε πέρασαν υπό Ιταλική κατοχή.
Χαίρομαι πραγματικά για τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Όχι απαραίτητα γιατί συμφωνώ με τη γνώμη που εκφράζεται ή τις προτάσεις και τα επιχειρήματα του συντάκτη. Στην πραγματικότητα μάλλον διαφωνώ αλλά αυτό δεν έχει σε τελική ανάλυση καμία σημασία.
Αυτό που μετρά και αντιλαμβάνομαι ως ουσία, είναι η ανάδειξη του ελλέιμματος αναλυτικής και ολοκληρωμένης πολιτικής εθνικής ασφάλειας της χώρας μας. Κρυβόμαστε πίσω από όρους όπως στρατηγική΄ψυχραιμία και ατάκες του στυλ πως η Ελλάς δεν διεκδικεί τίποτα αλλά και δεν παραχωρεί τίποτα. Ακόμα και μια πρόχειρη εξέταση τους όμως, εύκολα αποδεικνύει πως δεν σημαίνουν τίποτα.
Για παράδειγμα, η αύξηση των χωρικών μας υδάτων είναι κάτι πολύ περισσότερο από αναφαίρετο εθνικό μας διακαίωμα. Είναι πράξη διεκδίκησης πλήρους ελέγχου του αρχιπελάγους και κατά συνέπεια της πρόσβασης στα στενά των Δαρδανελλίων και στα δυτικά παράλια της Ανατολίας. Από την άλλη, η μερική ή μη άσκηση του δικαιώματος αυτού, είναι παραχώρηση.
Εξού και η άποψη πως η πρόταση πως η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα και δεν παραχωρεί τίποτα είναι μια αντίφαση, στερούμενης περιεχομένου. Μια πρόταση που έχει ως σκοπό να κρύψει το γεγονός πως η εξωτερική πολιτική (και όχι μόνο) της χώρας είναι στον αυτόματο.
Σαφώς μπορεί – και πρέπει -να υποστηριχθεί το αντίθετο και εκεί θέλω πραγματικά να καταλήξω. Πως πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος για την γεωπολιτική πραγματικότητα και την ελληνική διάδραση με αυτήν. Γι’ αυτό και ελπίζω να υπάρξει συνέχεια στην αρθρογραφία, στο ποντκαστ, στο κανάλι στο γιου τουμπ, έτσι ώστε να διαχυθεί αυτή η συζήτηση στο σύνολο της κοινωνίας μας. Μια συζήτηση θαρρώ πιο ουσιαστική από την οποιαδήποτε φρεγατιάδα και που τουλάχιστον, αφορά σίγουρα ένα μεγαλύτερο κοινό.
Ορθα τα γραφεντα. Ομως , θα μπορεσουμε να τα υποστηριξουμε? Απεναντι μας , εχουμε ενα εμπειροπολεμο και αδιστακτο αντιπαλο. Εναν αντιπαλο, που ειτε μας αρεσει ειτε οχι , ειναι αρκετα μπροσα απομας σε κρισιμους τεχνολογικους τομεις . Επισης , διαθετει φιλα προς σε αυτον πλυθησμους εντος των μεγαλων μας αστικων κεντρων σε μεγαλους αριθμους. Απο μερια μας , παρα τι φιλοτιμες προσπαθειες και τα κατορθωματα της κυβερνησης ο πυρηνας μας ειναι ”μαλακος” . Δεν υπαρχει διαθεση τροπον τινα αυτοαμυνης. Νομιζουμε πως αυτα ειναι παρελθοντα , φασιστικα , ντεμοντε η οπως εκαστος το ερμηνευει. Ελαχιστοι προσερχονται στις κυριακατικες συγκεντρωσις εφεδρων , ενω η επαφη της κοινωνιας με τα οπλα ειναι σε πολυ περιορισμενο βαθμο. Σε οικογενειακο επιπεδο τωρα , θεωρουμε ( για ακατανοητο σε μενα λογο ) πως το σουπερ θα ειναι παντα εκει , η βρυση θα τρεχει παντα νερο και η νυχτα θα φωταγωγειται. Αν ελουμε να υποστηρξουμε τα δικαια που μας εδωσαν οι Προπατορες μας πρεπει να ειμαστε ετοιμοι απο την βαση , την ελληνικη οικογενεια. Θεωρω παραδοξο να ασφαλιζουμε το αμαξι μας , και να μην εχουμε ”λιγο παραπανω” στο ντουλαπι για μια κακια στιγμη . Δεν κοστιζει , δεν θα το πεταξεις . Ως ελεγε η γιαγια μου ”Eat what you store, store what you eat!
Απολογούμαι που θα χαλάσω το επιθετικό κλίμα. Τα 4 ζητήματα που τίθενται είναι ελάσσονος στρατηγικής σημασίας για μια ουσιαστική διαπραγμάτευση. Εξηγούμαι:
Θα μπορούσαν να δεχτούν το 2ο, σε ένδειξη καλής θέλησης και ανθρωπισμού πετώντας το μπαλάκι σε εμάς.Τους δίνουμε δηλαδή το δικαίωμα να το παίξουν ανθρωπιστές οι διαχρονικοί σφαγείς!
Θα μπορούσαν να δεχτούν κατ
επίφαση το 3ο (ίμβρος - Τένεδος) ζητώντας αντίστοιχα ανταλλάγματα για νησιά, των οποίων της κυριότητα αμφισβητούν (το κατεπίφαση το έχουν ξανακάνει).Το θέμα της Κύπρου και των στρατευμάτων εκεί μπορούν να το προσπεράσουν, ισχυριζόμενοι πως δεν μας αφορά ή ακόμα χειρότερα να το συνδέσουν με την από μέρους μας αποστρατιωτικοποίηση κάποιων νησιών.
Το τέταρτο και τα περί γενοκτονιών φυσικά και θα τα αρνηθούν ενώ αν θελήσουν να περάσουν στην αντεπίθεση, θα μπορούσαν να ζητήσουν το ίδιο για Τριπολιτσά κλπ, ώστε να να τα βάλουν στο ίδιο καζάνι και να υποβαθμίσουν τον όρο γενοκτονία, ανάγοντάς τον σε πολεμικές επιπτώσεις.
Συμπερασματικά, θα έλεγα πως τα συγκεκριμένα επιχειρήματα ίσως οδηγούσαν σε αυτογκόλ. Αντίστοιχη άποψη έχω για επιχειρήματα που άπτονται του διεθνούς δικαίου και των δικαιωμάτων, τύπου Αγία Σοφία και Θεολογική Σχολή.
Αν έχουμε σκοπό να θέσουμε ζητήματα αυτά θα πρέπει να είναι υψηλής σημασίας και περισσότερο στρατιωτικής υφής.
Άσχετο με το θέμα, υπάρχει μια παραφιλολογία τώρα τελευταία σχετικά με μια βραχονησίδα στη Σαμοθράκη και μια τουρκική ΝΟΤΑΜ για μια άσκηση που την περιλάμβανε, μπορείτε να γράψετε ένα άρθρο για να έχουμε μια πιο έγκυρη και εμπεριστατωμένη ενημέρωση γι αυτό το ζήτημσ;
Πιο πολλές πιθανότητες έχω εγώ να πιάσω το 10πλό jackpot στο joker, να γίνω ο Πάπας του Βατικανού, ή Πρόεδρος της ΑΜΕΡΙΚΗΣ παρά να διεκδικήσει το τελειωμένο με ημερομηνία λήξης κρατίδιο.
Και εγώ που νόμιζα ότι τόσο καιρό με την ίδια κυβέρνηση διεκδικούσαμε ήδη…
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα έχει ξεχάσει αυτούς τους αφανείς ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα; Μήπως επειδή δεν θέλει να ενοχλήσει τους γείτονες;
Απλούστατα, είμαστε φοβικοί απέναντι στους Τούρκους, και εάν δεν αποβάλουμε αυτό το σύνδρομο, θα εξαλειφτούμε σαν κράτος