H στρατηγική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή διακρίνεται από διαρκή πισωγυρίσματα. Μετά από χρόνια εμπλοκής και αφοσίωσης στο σκοπό της ειρήνευσης και σταθεροποίησης του Ιράκ, δισεκατομμύρια σε όπλα, εκπαίδευση και “χτίσιμο” δεσμών με τοπικές δυνάμεις, φίλες προς την Ουάσινγκτον και πάνω που νόμιζε πως έκανε κάτι, δέχτηκε επιθέσεις ανορθοδόξου πολέμου. Εμπλοκή, διεξαγωγή συμβατικών και μη συμβατικών επιχειρήσεων, αποκεφαλισμός ηγεσίας και πάνω που η κατάσταση αποσοβήθηκε και ξεκίνησε η διαδικασία αποχώρησης, νέα χτυπήματα και πυραυλικές επιθέσεις και τρεις νεκροί, δύο Αμερικανοί και μια Βρετανίδα στρατιώτες, στη βάσηTaji στο Ιράκ.
Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να απεμπλακεί από τη Μέση Ανατολή χωρίς όμως να αφήσει όλα όσα έφτιαξε, τις θυσίες που έκανε σε όλους του τομείς και τις προσπάθειες στην αβεβαιότητα των συμμάχων της και στα χέρια των εχθρών της. Η μείωση του προσωπικού αφήνει μόνο μία εναλλακτική, την καλύτερη χρήση των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operation Forces – SOF) για να προστατέψουν τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και να υποστηρίξουν τους συμμάχους τους.
Η απάντηση ως τώρα της Κεντρικής Στρατιωτικής Διοίκησης (CENTCOM) ήταν μάλλον σμυβατική: οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τις δύο ομάδες αεροπλανοφόρων στην περιοχή, θα αναπτύξουν μονάδες πυραύλων Patriot και συστήματα αντιμετώπισης ρουκετών, βλημάτων πυροβολικού και όλμων (Counter Rocket, Artillery, and Mortar, C-RAM). Τα τελευταία είναι συστήματα ιδανικά για την αναχαίτιση μικρών βλημάτων βαλλόμενων από μικρές αποστάσεις σε χαμηλή τροχιά, ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιούν οι συνεργαζόμενες με το Ιράν πολιτοφυλακές. Η απάντηση αυτή δηλώνει πως η CENTCOM προσανατολίζεται στο να αποτρέψει τις πυραυλικές επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων.
Το μήνυμα που περνά η αμερικανική κυβέρνηση στο Ιράν είναι πως οι ΗΠΑ είναι ακόμα εδώ και είναι ικανές να ανταποδώσουν τα χτυπήματα. Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται ενισχύουν τον κλοιό προστασίας των Αμερικανών στρατιωτών. Λογικό! Αφού όταν έχεις λιγότερους στρατιώτες στο πεδίο, φροντίζεις καλύτερα για την ασφάλειά τους. Το σύστημα έδειξε προς στιγμήν να πετυχαίνει. Οι επιθέσεις με πυραύλους από το ιρανικό έδαφος έπαψαν αλλά οι ανεξάρτητες πολιτοφυλακές που πρόσκεινται στην Τεχεράνη αποδείχθηκαν πιο απείθαρχες και με μειωμένο πολιτικό αισθητήριο.
Η ολοένα και μεγαλύτερη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ, όμως, αποθρασύνει τους εχθρούς. Με τις αμερικανικές δυνάμεις να μειώνονται σε αριθμό και να συγκεντρώνονται σε λίγες βάσεις, ακόμα και προστατευμένες από δίκτυα προστασίας, είναι για πολλούς πρόσκληση για περισσότερες επιθέσεις.
Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: αποτελεί η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων μέτρο αποκλιμάκωσης ή θα προκαλέσει έτι περισσότερο την ιρανική επέμβαση κατά ιρακινών και συριακών στόχων;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορούν να δώσουν ακόμα οι αμερικανικές SOF. Οι δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων έχουν την εκπαίδευση, τον εξοπλισμό, την ψυχραιμία, την πειθαρχία και το επιθετικό πνεύμα να αντέξουν την πίεση του περιβάλλοντος απειλών και να εκτοξεύσουν, αν χρειαστεί ανταποδοτικά πλήγματα. Η κεκαλυμμένη δράση και κίνηση που μπορούν να πετύχουν σε συνδυασμό με την σαφώς μικρότερη εξάρτησή τους από μακρές και πολύπλοκες δομές υποστήριξης, τις κάνουν ιδανικές για να διατηρήσουν οι ΗΠΑ μια μικρή, αφανή αλλά ισχυρή παρουσία στη Μέση Ανατολή. Όλα αυτά με την προϋπόθεση να τύχουν του κατάλληλου χειρισμού και μερικών βασικών παραμέτρων.
Πρώτον, το Κογκρέσο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τα νομικά όρια δράσης που οι στρατιωτικοί θα μπορούν και θα πρέπει να αναλάβουν επιθετική δράση σε ένα περιβάλλον που γίνεται ολοένα και πιο ανορθόδοξο. Κι ενώ η χρήση πυρός στη Συρία ή στο Ιράκ υφίσταται έτσι κι αλλιώς, είναι αναγκαίο ακόμα να επιβεβαιωθεί μέχρι ποιό σημείο μπορούν να φτάσει το προσωπικό ώστε να εκτελέσει την αποστολή του με αυτοπεποιίθηση χωρίς να διακινδυνεύσει μια πολεμική κλιμάκωση.
Δεύτερον, το Κογκρέσο θα πρέπει να κάνει σαφές τί είδους δράση αναμένεται από τους άνδρες των SOF κι αν αυτοί μπορούν να απαντήσουν επιθετικά -αν χρειαστεί- στις άμεσες προκλήσεις του Ιράν. Σήμερα, οι SOF εμπλέκονται άμεσα με δυνάμεις “αντιπροσώπων” εντός του Ιράκ και της Συρίας και έμμεσα εκπαιδεύοντας και κατευθύνοντας τις δυνάμεις ασφαλείας και τους συμμάχους για την εμπέδωση της ασφάλειας. Αυτός δεν είναι ρόλος που εκμεταλλεύεται πλήρως τον χαρακτήρα των ειδικών δυνάμεων, που από τη φύση του είναι ευπροσάρμοστος, αφανής και απρόβλεπτος στη συμπεριφορά του. Μια μεγαλύτερη ελευθερία δράσης των SOF μπορεί να μην αποτρέψει το Ιράν από το να αναλάβει πρωτοβουλίες αλλά θα περιορίσει τη δράση των πολιτοφυλακών και αντιπροσώπων του.
Τρίτον, οι Ειδικές Δυνάμεις πρέπει να επιστρέψουν στον παραδοσιακό τους ρόλο, εκπαιδεύοντας φιλικές τοπικές δυνάμεις για να καταστείλουν τη δράση των εχθρικών πολιτοφυλακών. Οι ειδικές δυνάμεις εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν τις τοπικές δυνάμεις. Τώρα θα πρέπει να επεκταθούν στο να τις κατευθύνουν και να καθηλώσουν τις αντίπαλες πολιτοφυλακές που κατευθύνονται από το Ιράν. Ξεκινώντας μια εκστρατεία όπου θα σέβονται την εξουσία του Ιράκ θα θέσουν τις σωστές βάσεις για να εξισορροπήσουν την αποσταθεροποιητική δράση των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν. Οι τελευταίοι έχουν στόχο τη στρατηγική αποσταθεροποίηση της Βαγδάτης ενισχύοντας τις διαφορές με τους Σουννίτες, ενώ και οι Σιίτες είναι της άποψης πως οι κινήσεις της Τεχεράνης είναι υπεύθυνες για την πολιτική και οικονομική αναστάτωση.
Οι μονάδες SOF έχουν τύχει υπερβολικής χρήσης και τα μέσα και το προσωπικό τους έχουν υπερεκταθεί. Σε μια εποιχή που ο συμβατικός στρατός είναι σε φάση αναδιοργάνωσης και αναδιανομής των προτεραιοτήτων του, μια καλύτερη, πιο στρατηγική και οικονομική χρήση των SOF θα είναι η καλύτερη απάντηση στην διαρκή και συνεπή παρουσία των ΗΠΑ στα σημεία ενδιαφέροντος μεταφέροντας την πολιτική των ΗΠΑ όπου δει.
Άρθρο του υποπτεράρχου (ε.α.) Thomas Trask, πρώην υποδιοικητή U.S. SOCOM
Πηγή
