Ποιο είναι το μεγαλύτερο -σήμερα- μεταγωγικό αεροσκάφος στον κόσμο; Το Antonov AN-225 (που πλέον δεν πετά) με ένα χώρο φόρτωσης 42 μέτρων, ικανό να σηκώσει κάπου 230 τόνους βάρος. Πως θα φαινόταν όμως, αν κατασκευαζόταν ένα νέο μεταγωγικό, με χώρο φόρτωσης… 100 μέτρα;
Αυτό το εξωφρενικό σχεδιάζει να δημιουργήσει η αμερικανική εταιρεία Radia, ονομάζοντας το σχέδιο της WindRunner. H σκέψη πίσω από μια τέτοια απαίτηση δεν είναι τυχαία, αλλά βασίζεται στον διεθνώς αναπτυσσόμενο τομέα των ανεμογεννητριών, όπου υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της μεταφοράς των τεράστιων πτερυγίων τους, που φθάνουν τα 70 μέτρα μήκος (και ακόμη μεγαλύτερα σε κάποια χρόνια). Και στην Ελλάδα έχουμε δει στους δρόμους τέτοιες μεταφορές, συνοδεία περιπολικών και άλλων οχημάτων που φροντίζουν να “ανοίγουν” δρόμο λόγω διαστάσεων του φορτίου.
Η Radia λοιπόν οραματίζεται ένα μεταγωγικό ειδικά σχεδιασμένο για μεταφορά μεγάλου μήκους/όγκου, ξεκινώντας από τα πτερύγια ανεμογεννητριών, αλλά πλέον περιλαμβάνοντας κάθε είδους φορτίου, όπως και στρατιωτικό. Στο τελευταίο υπάρχει και πλέον εκφρασμένο ενδιαφέρον του Πενταγώνου που βλέπει μια πιθανή λύση, για αεροπορική μεταφορά ακόμη και μαχητικών.
Πόσο μεγάλο όμως είναι το WindRunner; Θα φθάνει τα 108 μέτρα μήκος (ενδεικτικά το επίσης τεράστιο Airbus Beluga, που χρησιμοποιείται για να μεταφέρει ατράκτους εμπορικών αεροσκαφών μεταξύ των εργοστασίων της Airbus, είναι στα 56 μέτρα), με εκπέτασμα 80 μέτρα και ύψος 24. Σε αυτό, ο χώρος φορτίου θα είναι 100 μέτρα μήκος (οριακά θα μπορεί να μπει πτερύγιο ανεμογεννήτριας, 105 μέτρων), πλάτος 7,3 μέτρα και ύψος 7,3, δηλαδή τετραγωνισμένος και σχεδόν πλήρως εκμεταλλεύσιμος. Μειονέκτημα εδώ (αν μπορεί να το πει κανείς έτσι) είναι πως το μέγιστο μεταφερόμενο φορτίο θα φθάνει τους 72 τόνους (δηλαδή όσο 3,5 C-130J).
Έστω και έτσι το κιβωτιόσχημο WindRunner, εφόσον δημιουργηθεί, θα είναι το μεγαλύτερου μήκους αεροσκάφος στον κόσμο (το Antonov An-225 φθάνει τα 84 μέτρα) και βέβαια το ογκωδέστερο, με 7.702 κυβικά μέτρα χώρο φόρτωσης! Συγκριτικά ένα 747 έχει μόλις… 1.160 κυβικά, όγκο φόρτωσης.
Πάντα σύμφωνα με το σχέδιο, το WindRunner, θα είναι τετρακινητήριο με τουρμποφάν, με μεγίστη ταχύτητα τα 0,6 Mach και εμβέλεια 2.000 χιλιομέτρων, μεσαίες δηλαδή επιδόσεις, αλλά λογικές καθώς η έμφαση δίνεται όπως είπαμε στη φόρτωση. Η οποία θα γίνεται αποκλειστικά από το ρύγχος, το οποίο θα ανυψώνεται. Μάλιστα το ενισχυμένο σύστημα τροχών, προβλέπει ικανότητα προσγείωσης σε ημιπροετοιμασμένους διαδρόμους, με ελάχιστο μήκος 1.800 μέτρων. Στόχος εδώ είναι να μπορεί μέσω αερομεταφοράς να φθάνουν τα πτερύγια των ανεμογεννητριών σε μεγάλες ερημικές εκτάσεις, όπου θα έχουν δημιουργηθεί οι σχετικές “ενεργειακές φάρμες”, άρα θα μπορεί εκεί να στρωθεί και ένας πρόχειρος διάδρομος.
Στην ίδια λογική πάντως το WindRunner, θα μπορεί να επιχειρεί και από πολιτικά αεροδρόμια, αλλά και για στρατιωτική χρήση, μεταφέροντας τα πιο ογκώδη φορτία, ξεπερνώντας κάθε άλλο αντίστοιχο μεταγωγικό στον κόσμο. Αν κάποτε λοιπόν, γίνει αυτό το σχέδιο πραγματικότητα, θα μιλάμε για ένα από τα πιο “κακομούτσουνα” αεροσκάφη αλλά και σίγουρα ένα από τα εντυπωσιακότερα!
