Θα μας επιτρέψουν οι αναγνώστες ένα ελαφρύ χιούμορ (έχουμε και τέτοια κατηγορία στο site μας, οπότε παρακαλούμε την ανοχή σας) μιας και το Κατάρ έχει έρθει στην επικαιρότητα. Προφανώς μιλάμε για το Μουντιάλ, μην πάει το μυαλό κανενός κάπου άλλου. Να λοιπόν τι θυμηθήκαμε, φωτό από μαχητικά Rafale της Αεροπορίας του Κατάρ, στην Τουρκία, στην άσκηση International Anatolian Eagle 2021, που έγινε στην Konya (Ικόνιο) πέρυσι τον Ιούνιο-Ιούλιο.
Στην άσκηση είχαν πάρει μέρος 2 MiG-29 και 2 Su-25 από το Αζερμπαϊτζάν, 4 Rafale από το Κατάρ, 5 JF-17 από το Πακιστάν, ένα E-3A AWACS του ΝΑΤΟ και πολλές Μοίρες της Τουρκικής Αεροπορίας, με F-16, ιπτάμενα τάνκερ KC-135, ιπτάμενο ραντάρ E-7T, αλλά και μη επανδρωμένα Anka. Όλοι οι καλοί δηλαδή…
Από εκείνη την άσκηση αλλά και από παρόμοιες συμφωνίες εκπαίδευσης είχε ξεκινήσει η συζήτηση στη χώρα μας, ότι η “Τουρκία μαθαίνει το Rafale και τα μυστικά του”. Το οποίο έχει μια βάση, αλλά έτσι κι αλλιώς εντός ΝΑΤΟ η διάχυση πληροφορίας για τις ικανότητες/δυνατότητες των μαχητικών όλων των κρατών-μελών (άρα και των γαλλικών Rafale) είναι σημαντική. Σίγουρα δεν είναι κάτι που μας ευνοεί αλλά δεν συμμεριζόμαστε και την καταστροφολογία. Το μόνο που θα μας έσωζε από τέτοιες διαρροές θα ήταν να έχουμε πάρει εμείς ρωσικά υπερμαχητικά Su-Και-να-καίει αλλά δυστυχώς το εργοστάσιο είναι απασχολημένο με κάτι έκτακτες παραγγελίες, δεν είναι εποχή τώρα να ενοχλούμε.
Γενικότερα μιλώντας οι σχέσεις Ελλάδας και Κατάρ δεν είναι άσχημες και δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την μικρή αλλά ιδιαίτερα πλούσια αυτή χώρα του Κόλπου ως “εχθρό”. Έχει πολύ στενές σχέσεις με την Τουρκία, μετέχει εκεί με σοβαρές επενδύσεις, στηρίζει την τουρκική αμυντική βιομηχανία, στηρίζει ακόμη περισσότερο τον κουμπάρο Ταγίπ, γενικώς στηρίζει. Ταυτόχρονα όμως αναζητά επενδύσεις και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ειδικά (μέχρι και το Ναυάγιο στη Ζάκυνθο ήθελε να πάρει ο εμίρης του Κατάρ, κανείς δεν έμαθε ποτέ το γιατί, αλλά δεν είναι και λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας). Οπότε όπως και κάθε ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως “άσπρο-μαύρο” ή λευκόχρυσο, ή κεραμιδί του πενηντάευρου.
Ο κυνισμός και ο πραγματισμός λοιπόν είναι απαραίτητος, ενώ σε βάθος χρόνου έχουμε δει και αλλαγές πολιτικής που μας ξαφνιάζουν. Υπομονή λοιπόν αλλά και προσοχή, ώστε οι διμερείς σχέσεις να παραμείνουν ανεπηρέαστες από “σακούλες” (προφανώς εννοούμε εδώ τους Ιάπωνες φιλάθλους στο Κατάρ, που ως πολιτισμένος λαός μάζευαν σε σακούλες τα σκουπίδια τους μετά από κάθε ματς).
Άλλη μια φωτό από τα στάδια του Κατάρ, φίλαθλος από την Ιαπωνία με γνωστή φίλαθλο της Κροατίας. Άσχετο, αλλά γιατί όχι;
