Η απόκτηση αμφίβιων τεθωρακισμένων είναι πάγια και διαρκής ελληνική ανάγκη των τελευταίων 20 τουλάχιστον ετών, και η χώρα μας έχει ζητήσει πολλές φορές από τις ΗΠΑ οχήματα AAV-7. Η διαδικασία της απόκτησης τους που πλέον εγκρίθηκε, γίνεται μέσω Major Arms Sales (πώληση στρατιωτικού υλικού) κι όχι ως Excess Defence Articles (EDA, πλεονάζον υλικό) καθώς τα αμφίβια δεν θεωρούνται τέτοια και υπάρχει διεθνώς ζήτηση για αυτά από αρκετές χώρες.
Η σελίδα μας έχει γράψει αρκετές φορές σχετικά με αυτή την προμήθεια, οπότε συγκεντρώσαμε μέσω των σχολίων των αναγνωστών μας τις ερωτήσεις και ενστάσεις τους, για να τις απαντήσουμε/συζητήσουμε στο παρόν άρθρο.
1. Τα AAV-7 είναι οχήματα που οι Αμερικανοί Πεζοναύτες αποσύρουν πλήρως: Δεν ισχύει. Το AAV-7 είναι αυτή τη στιγμή το μόνο υπαρκτό και επιχειρησιακό αμφίβιο όχημα με ερπύστριες. Ο αντικαταστάτης του στο σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών, το τροχοφόρο ACV, είναι ακόμη σε φάση εισαγωγής σε υπηρεσία, με αρκετά ζητήματα προς επίλυση. Και δεν είναι σίγουρο πως θα αποσυρθούν όλα τα αμερικανικά AAV-7.
2. Γιατί δεν αγοράσαμε απευθείας ACV; Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και κυριότερος είναι πως κάθε ACV κοστίζει τουλάχιστον 5 εκατ. δολάρια. Αν θέλαμε να αγοράσουμε 80, θα χρειαζόμασταν περίπου μισό δις, κι αυτό χωρίς τις πλήρεις υποδομές και τον οπλισμό του. Επίσης, το όχημα είναι πολλά υποσχόμενο, αλλά δεν το έχουμε δει σε επιχειρήσεις. Τέλος, είναι τροχοφόρο κι όχι ερπυστριοφόρο, άρα υπάρχουν περιορισμοί χρήσης του σε αρκετά σημεία της ελληνικής επικράτειας.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Ανακατάληψη νησιού, το ιαπωνικό παράδειγμα με χρήση AAV-7
3. Το AAV-7 είναι απαρχαιωμένο, μπήκε σε παραγωγή το 1972: Λανθασμένη ανάγνωση. Δεν έχει καμία σχέση το μοντέλο AAV-7RAM/RS που αγοράζει η χώρα μας, με το LVTP-7 που μπήκε σε υπηρεσία το 1972. H σχέση του είναι τόση όση έχει το YF-16 του 1974 με το F-16V Block 72 της ΠΑ. Κι αν κάποιοι θεωρήσουν πως δεν είναι δόκιμη η σύγκριση με το F-16, ας δούμε το M1 Abrams/Leopard 2. Τι σχέση έχουν τα M1 Abrams/Leopard 2 του 1979 και τα δυο, με τα τρέχοντα M1A2 & Leopard 2A7; Κάθε τεθωρακισμένο λοιπόν κρίνεται από την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα με τις αναβαθμίσεις του, και όχι με το πότε το αρχικό σχέδιο μπήκε σε παραγωγή.
4. Τα AAV-7 δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα ελληνικά αρματαγωγά: Ψευδές. Τα AAV-7 μπορούν να χρησιμοποιηθούν, και έχουν γίνει δοκιμές με αμερικανικά εδώ και 20 χρόνια σε κοινές ασκήσεις. Το ίδιο το ΠΝ έχει μελετήσει και κάνει αποδεκτή τη χρήση εδώ και πολλά χρόνια.
Οι πεζοναύτες των ΗΠΑ δοκιμάζουν ACV, αντικαταστάτη των AAV-7
5. Τα AAV-7 δεν έχουν θέση σε σύγχρονο δόγμα αμφίβιων επιχειρήσεων: Δεν ξέρουμε από που ξεκίνησε αυτή η αντίληψη, αλλά θα διαφωνήσουν μαζί της εκτός από τους Αμερικανούς Πεζοναύτες, οι πεζοναύτες της Νότιας Κορέας, της Ισπανίας, των Φιλιππίνων, της Ιαπωνίας, της Ινδονησίας και άλλων χωρών που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο αμφίβιο. Χωρίς AAV-7 δεν έχουμε απόβαση, αλλά αποβίβαση.
6. Γιατί αγοράζουν AAV-7 οι Έλληνες Πεζοναύτες; Δεν κάνουν τα υπάρχοντα μέσα; Οι Πεζοναύτες αγοράζουν AAV-7 για να πάψουν να είναι επίλεκτο πεζικό, και να γίνουν πεζοναύτες. Τα ΑΒΑΚ που βγάζουν βρεγμένους και ταλαιπωρημένους πεζικάριους στην ακτή, είναι μια αναχρονιστική εικόνα που για πολλά χρόνια μάζευε απεσταλμένους από όλο τον πλανήτη στις ελληνικές αποβατικές ασκήσεις. Όχι για άλλο λόγο, αλλά για να δουν τι περνούσαν οι παππούδες τους σε αποβάσεις κάποτε.
ΑΠΟΨΗ: Οι Έλληνες Πεζοναύτες αλλάζουν «αιώνα» με τα AAV-7A1 RAM/RS, άλμα από το 1942 στο 2022
7. Τόσα χρόνια δεν είχαμε AAV-7, γιατί τα πήραμε τώρα; Διότι τώρα εξασφαλίσαμε επιτέλους ικανό αριθμό σε πολύ καλή τιμή. Η Ελλάδα, μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, έχει ζητήσει επισήμως 4 φορές οχήματα του τύπου.
8. Γιατί σταμάτησε η κατασκευή τους; Για τον ίδιο λόγο που σταμάτησε και η κατασκευή των M1 Abrams ή των Leopard 2. Έλλειψη παραγγελιών. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου άφησε τεράστιες ποσότητες στρατιωτικού υλικού στις αποθήκες. Από εκεί αντλείται μεταχειρισμένο υλικό, ανακατασκευάζεται και πωλείται. Τα Μ1 πωλούνται συνεχώς, κανένα όμως δεν είναι νέας κατασκευής, όλα είναι παλιά που ανακατασκευάστηκαν.
9. Το ΑΑV-7 είναι επικίνδυνο όχημα, έχουν πνιγεί Αμερικανοί Πεζοναύτες και θα πνιγούν και Έλληνες: Από το 1972, που μπήκε σε υπηρεσία ο τύπος, και μάλιστα χωρίς τις τεχνολογικές αναβαθμίσεις που έχουμε σήμερα, υπάρχει μόνο ένα θανατηφόρο περιστατικό στις ΗΠΑ το 2020, δυστυχώς με 9 νεκρούς. Το πράγματι πολύ σοβαρό συμβάν με απώλειες, μετά από ενδελεχή αμερικανική έρευνα -και με έλεγχο του Κογκρέσου- αποδόθηκε σε κακή συντήρηση του οχήματος, σε ελλείψεις στην εκπαίδευση και σε αστοχία στη διοίκηση του οχήματος. Το οποίο άρχισε να βάζει νερά και για πάνω από 40 λεπτά δεν είχε δοθεί εντολή εκκένωσης του. Δυστυχώς όταν υπάρχει σύμπτωση όλων αυτών των παραμέτρων, το τραγικό είναι κοντά, ότι υλικό και να χρησιμοποιείς.
10. Τι μας εγγυάται ότι η συντήρηση των ελληνικών οχημάτων θα είναι πλήρης; Εδώ έχει γίνει πρόβλεψη στη σχετική σύμβαση που θα υπογράψουμε. Όπου έχει ζητηθεί η εισαγωγή του τύπου σε ελληνική υπηρεσία, η δημιουργία τοπικών υποδομών συντήρησης, η δημιουργία πρωτοκόλλων ασφαλείας, όλα με την επίβλεψη Αμερικανών Πεζοναυτών. Ακόμη μέσα στην τιμή υπάρχουν προβλέψεις για τα πάντα, και υποστήριξη για πολλά χρόνια. Ούτως ή άλλως, ο ΕΣ έχει τη φήμη πως -με πολύ κόπο- διατηρεί σε άριστη κατάσταση τα τεθωρακισμένα του και το βαρύ υλικό του. π.χ., τα ελληνικά MLRS A0 είναι τα καλύτερα σε κατάσταση για τον τύπο, σε όλο το ΝΑΤΟ.
ΑΠΟΨΗ: Κάποιος να πει στους Ταϊβανέζους πως τα AAV-7 είναι επικίνδυνα και θα πνιγούν
11. Αγοράσαμε τα AAV-7 πανάκριβα: Λάθος και άδικο για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Ουσιαστικά παίρνουμε τα οχήματα δωρεάν, και πληρώνουμε τη σύμβαση υποστήριξης (FOS), την ανακατασκευή (κι αυτή πολύ φθηνά), τη μεταφορά, και τα όπλα και πυρομαχικά.
12. Είναι τα 268 εκατομμύρια δολάρια λίγα; Το ποσό αυτό, για 76 οχήματα είναι τιμή εκπληκτικά χαμηλή, αφού μέσα υπολογίστηκαν τα «πάντα» (υποδομές, συντήρηση, ανακατασκευή). Αλλά και πάλι, η τιμή δεν θα φτάσει τα 268 εκατομμύρια, αυτή είναι η “μέγιστη εκτιμώμενη”, το οποίο δηλώνεται και στην σχετική αναγγελία του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών: Actual dollar value will be lower depending on final requirements, budget authority, and signed sales agreement(s), if and when concluded.
13. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να κάνουμε απόβαση, π.χ. να πάρουμε τα ειδικά σουηδικά σκάφη CB90: To CB90 έχει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά είναι και άλλης λογικής. Ως σκάφος θα αποβιβάσει μια ομάδα πεζοναυτών στην ακτή. Έως εκεί. Το AAV-7 είναι θωρακισμένο όχημα, θα συνεχίσει στο εσωτερικό μεταφέροντας φορτίο, οπλισμό, θα στηρίξει την ομάδα του με πυρά. Δεν ευσταθεί λοιπόν η σύγκριση, είναι δύο τελείως διαφορετικές υποδομές και μόνο στην Ελλάδα συγκρίνουμε πλοία με αμφίβια οχήματα! Ιδανικά ναι, οι Έλληνες Πεζοναύτες χρειάζονται από όλα: και αμφίβια τεθωρακισμένα και νέα ταχέα σκάφη απόβασης και μεγάλο αποβατικό πλοίο και μέσα υποστήριξης και μη επανδρωμένα. Αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει να “χτίζεται” η υποδομή τους! Δεν μπορεί λοιπόν να κατηγορείται η ενίσχυση τους με ένα βασικό στοιχείο όπως το AAV-7, με τη λογική “γιατί δεν έχουν και όλα τα υπόλοιπα”.
Να πούμε εδώ και κάτι ακόμη: Η προβάλλομενη αγορά των CB90, μιας και θα είναι μια ακόμη ακριβή πώληση κύριου υλικού, προφανώς θα αποφέρει και σημαντικά κέρδη και θα παράγει και την αντίστοιχη διαφήμιση… Οπότε ας είμαστε λίγο πιο επιφυλακτικοί.
Προμήθεια αμφίβιων οχημάτων εφόδου AAV-7 ή ταχύπλοα αποβατικά σκάφη;
14. Τα AAV-7 δεν μπορούν να επιβιώσουν στο Αιγαίο: Τα AAV-7 δεν θα επιχειρήσουν απόβαση στα Δαρδανέλια ή την Καλλίπολη. Ούτε θα πάνε στην Ίμβρο με το “καλημέρα” μιας σύγκρουσης. Το πως θα φτάσουν, εκεί που θα φτάσουν, θα το κρίνει το ΓΕΕΘΑ, σε συνεργασία με το ΓΕΣ, το ΓΕΝ και το ΓΕΑ, και υπάρχουν οι σχετικοί σχεδιασμοί και τα σενάρια χρήσης. Από εκεί και πέρα, που θα θέλαμε να είναι οι Πεζοναύτες μας; Σε ΑΒΑΚ του Β’ ΠΠ, έστω και ταχύπλοα, ή σε αμφίβια θωρακισμένα οχήματα, που με την κάλυψη της νύχτας, της ΠΑ και του ΠΝ, θα βγουν σε συγκεκριμένη ακτή;
ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί χρειαζόμαστε ένα πλοίο σαν το LSD-41 Widbey Island;
15. Δεν θα γίνουν αποβάσεις στο Αιγαίο γιατί δεν θα χάσουμε κάποιο νησί: Αυτή είναι η πρόθεση όλων και η προσπάθεια των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά η πολεμική προετοιμασία οφείλει να έχει απαντήσεις και στα πιο δυσμενή. Αν χαθεί ένα νησί ή κινδυνεύει, τι θα κάνουμε; Η ανάγκη για θωρακισμένα οχήματα υποστήριξης είναι πάγια και περιλαμβάνεται σε κάθε manual αμφίβιων επιχειρήσεων. Οι ελαφρά εξοπλισμένες δυνάμεις καταδρομών δεν μπορούν να αναλάβουν τα πάντα, ούτε η αεραπόβαση μπορεί να αποδώσει πλήρως. Έτσι μια ορθά οργανωμένη -και δεδομένα δύσκολη- αποβατική ενέργεια πρέπει να είναι στις δυνατότητες μας.
16. Δεν θα επιβιώσουν τα AAV-7 σε ένα πόλεμο με drones, με κατευθυνόμενα πυρομαχικά και πυραύλους υψηλής ακριβείας: Εδώ πράγματι έχουμε αρχίσει να εντοπίζουμε τα πραγματικά προβλήματα, όχι μόνο των AAV-7 αλλά για το σύνολο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά εδώ εμφανίζεται και ένας παραλογισμός στην εγχώρια “αμυντική κοινότητα”. Παραδόξως οι ίδιοι που επισημαίνουν τον κίνδυνο των μη επανδρωμένων και των κατευθυνόμενων πυρομαχικών για τα αμφίβια τεθωρακισμένα, προσπερνούν τελείως το σοβαρό ζήτημα -στο οποίο εμείς επιμένουμε γιατί αναγνωρίζουμε την κρισιμότητα του- της έλλειψης παρεμβολέων ECM στις νέες φρεγάτες μας, έστω για την αυτοπροστασία τους, από τις ίδιες απειλές! Πέρα από τις παραδοξολογίες αυτές, αν γίνει επιχείρηση με χρήση AAV-7, θα εξελιχθεί με παρούσες μονάδες του ΠΝ που θα έχουν σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου με C-UAV δυνατότητα, ενώ υπάρχουν και μελέτες για αγορά φορητών τέτοιων συστημάτων.
17. Πως θα γίνει ανακατάληψη ενός νησιού σε ένα θερμό Αιγαίο με τα AAV-7; To AAV-7 δεν θα είναι το μόνο σύστημα που θα χρησιμοποιηθεί. Θα έχουν προηγηθεί αμφίβιοι καταδρομείς με φουσκωτά και ελικόπτερα, και μετά θα έρθουν τα AAV-7. Στο τέλος θα φτάσουν και τα Zubr και τα αρματαγωγά με άρματα μάχης. Τα AAV-7 ήταν αυτά που έλειπαν από την πολυπαραγοντική αυτή εξίσωση.
18. Island hoping, τι είναι και τι σχέση έχει με τα AAV-7; Island hoping ή Leapfrogging είναι μια τακτική που εφάρμοσαν στον Β’ Παγκόσμιο οι Αμερικανοί πεζοναύτες. Ουσιαστικά καταλάμβαναν ένα νησί και μετά με μικρά «άλματα» καταλάμβαναν και τα γειτονικά. Έτσι η μεγάλη απόβαση γινόταν μια φορά, και μετά έκαναν πολλές μικρότερες. Για να γίνει αυτό χρειάζονται αμφίβια οχήματα, δεν θα μεταφέρονται με καΐκια οι δυνάμεις μας. Οι αποβατικές επιχειρήσεις λοιπόν είναι ένα πολύ σύνθετο επιχείρημα και έχει πολλές παραμέτρους όπου ένα αξιόλογο θωρακισμένο αμφίβιο μπορεί να προσφέρει.
19. Μα γιατί υπάρχουν τόσες αντιδράσεις; Υπάρχουν πράγματι ή είναι λίγες αλλά “μεγαλόφωνες”; Θυμίζουμε ξανά πως τέτοια οχήματα έχουν ζητηθεί πολλές φορές από τις ΗΠΑ, από διαδοχικά ελληνικά Επιτελεία και Αρχηγούς. Άρα υπάρχει η ανάγκη και είναι σοβαρή. Για τις διάχυτες δικτυακές συζητήσεις με αρκετή καταστροφολογία δεν έχουμε εξήγηση ή δεν θέλουμε να την φανταστούμε. Τέλος υπάρχει πάντα η “φθηνή” αντιπολίτευση. Δεν έχουν δίκιο στο συγκεκριμένο θέμα, η άσκηση κριτικής σε θέματα Ενόπλων Δυνάμεων προφανώς πρέπει να γίνεται, αλλά ορθολογικά και με στοιχεία και με ηπιότητα. Στο θέμα των AAV-7 έχει περισσέψει η κινδυνολογία χωρίς ρεαλιστικές και κοστολογημένες αντιπροτάσεις και χωρίς κανείς να απαντά στο πως θα αναβαθμιστεί επιτέλους η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, μια από τις ισχυρότερες μονάδες μας, δηλαδή μια κορυφαία προτεραιότητα για την άμυνα μας.
