Ένας μύθος που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας, είναι πως οι πυροσβέστες είναι άριστοι ταβλαδόροι. Πρόκειται για μια “παρανόηση” (λέμε τώρα) που κάποιοι έχουν καλλιεργήσει, μαζί με αυτούς που έχουν κάνει λόγο για “αντιπαραγωγικούς” ή ακόμη και “αυτιστικούς” στις Ένοπλες Δυνάμεις κτλ.
Μπορεί ο φόρτος εργασίας κατά τους χειμερινούς μήνες να είναι σχετικά περιορισμένος σε σχέση με το καλοκαίρι, αλλά δεν είναι ανύπαρκτος, αφού τακτικά σπεύδουν για την κατάσβεση πυρκαγιών, κυρίως στον αστικό ιστό, αλλά και σε διασώσεις/απεγκλωβισμούς από τροχαία ατυχήματα, παροχή πρώτων βοηθειών κτλ.
Κατά το τελευταίο 24ωρο κληθήκαμε να επέμβουμε σε:
🏡426 αστικές #πυρκαγιές
🌳91 δασικές #πυρκαγιές
🆘91 παροχές βοηθείας pic.twitter.com/Ac1wDUYQ4s— Πυροσβεστικό Σώμα (@pyrosvestiki) August 7, 2021
Στην μακρόχρονη ιστορία του Πυροσβεστικού Σώματος, ένας μακρύς, δυστυχώς, κατάλογος πυροσβεστών που έχουν χάσει τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας, έχει «σημαδέψει» την επιτυχή πορεία του σε όλους τους τομείς δράσης του.
Από το 1911 έως σήμερα, 57 πυροσβέστες – 22 εκ των οποίων χάθηκαν κατά τη διάρκεια κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών μετά την ανάληψη της δασοπυρόσβεσης από το Π.Σ. το 1998 – δεν επέστρεψαν από το πεδίο της μάχης, έδωσαν τη ζωή τους θυσία στο βωμό του καθήκοντος της προστασίας της ζωής και της περιουσίας των συνανθρώπων μας. Ευχόμαστε να είναι οι τελευταίοι που χάνουν τη ζωή τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντος.
Όσον αφορά τις τρέχουσες πυρκαγιές, καταμετρούμε ήδη έναν νεκρό εθελοντή πυροσβέστη, έναν με κατάγματα και άγνωστο αριθμό με αναπνευστικά προβλήματα και εγκαύματα.
Όταν κάποιοι λοιπόν μιλούσαν για “αντιπαραγωγικούς” και “αυτιστικούς”, με περίσσιο θάρρος και κομπορρημοσύνη, σήμερα θα έσπευδαν σε αυτούς εάν κινδύνευε η περιουσία τους, πόσο μάλλον η ζωή τους.
Από τους πυροσβέστες που κολυμπάνε στον ιδρώτα λίγα μέτρα από το μέτωπο της πυρκαγιάς, στους χειριστές και τεχνικούς των αεροσκαφών που πασχίζουν να τα κρατήσουν στον αέρα, δίχως ωράριο και ξεκούραση, ως τους απλούς φαντάρους που έχουν οπλιστεί με φτερά κατάσβεσης, με όλους τους ανωτέρω που παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, αξίζει μόνο ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη μας.
