Οι σχέσεις Τουρκίας, Ρωσίας και Ουκρανίας, είναι σαν ένα “ερωτικό” τρίγωνο πλαισιωμένο με γκρίνια. Αυτό διότι αλλού τα συμφέροντά τους συμπορεύονται και αλλού είναι αλληλοσυγκρουόμενα.
Η Ρωσία είναι ο στενότερος “φίλος” της Τουρκίας στη Δύση, δηλαδή σε μια χώρα-μέλος του NATO. Η Τουρκία, αποφάσισε να συνάψει στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία, αγοράζοντας τους S-400. Η Ουκρανία, είναι άσπονδος εχθρός της Ρωσίας, ειδικά μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Παράλληλα, η Τουρκία πουλάει όπλα στην Ουκρανία, όπως για παράδειγμα κορβέτες Ada και οπλισμένα ΜΕΑ Bayraktar TB2. Πρόκειται επομένως για μια περίπλοκη σχέση, με πολλή κρεβατομουρμούρα.
Γιατί λοιπόν ο Πούτιν “ποιεί την νήσσαν”, δηλαδή “κάνει την πάπια” για τα όπλα που πουλάει ο Ερντογάν στην Ουκρανία;
Οι σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας, έχουν τα σκαμπανευάσματά τους. Υπάρχει “μουρμούρα” για τη Συρία, τη Λιβύη και φυσικά την Ουκρανία. Ας επικεντρωθούμε στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν δε βλέπει φυσικά με καλό μάτι τις πωλήσεις τουρκικών όπλων στην Ουκρανία, διότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν θεωρητικά με επιτυχία ενάντια στους ρωσόφιλους αυτονομιστές στο Ντονμπάς. Από την άλλη, η Τουρκία δε συμφωνεί με την προσάρτηση της Κριμαίας και μάλιστα το εκφράζει δημόσια, κάνοντας λόγο για παράνομη ενέργεια. Παρόλα αυτά, η φιλία των δυο χωρών, εξακολουθεί να υφίσταται. Εντάξει, θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ευκαιριακή “λυκοφιλία”, αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι μια πραγματικότητα.
Ο Ερντογάν, θέλοντας να μπει στο “μάτι” της Δύσης και ειδικά των Αμερικανών, αποφάσισε να ακολουθήσει μια εχθρική ρητορική, αφενός για να αποκτήσει ένα αξιόλογο οπλικό σύστημα και, αφετέρου, να ταΐσει το πόπολο με αντιδυτική ρητορική, που πουλάει πολύ στην Τουρκία.
Αν όμως ο Ερντογάν είναι μια φορά πονηρός, ο Πούτιν είναι δέκα. Ποιος είναι ο υπέρτατος σκοπός του Κρεμλίνου; Μα φυσικά να νικήσει τους Αμερικανούς (κυρίως). Επειδή όμως η Ρωσία υπολείπεται των στρατιωτικών μέσων για να το πετύχει, εφαρμόζει την τακτική της αποδυνάμωσης.
Και φτάνουμε στο “ζουμί” της υπόθεσης. Η Τουρκία έχει απομακρυνθεί από τις ΗΠΑ και το NATO, κατόπιν -μεταξύ άλλων- έξυπνων χειρισμών του Πούτιν. Τι καλύτερο για τη Ρωσία, από ένα διασπασμένο ΝΑΤΟ, με τη νοτιοανατολική πτέρυγά του να οδεύει προς διάλυση; Αυτό δεν είναι κάτι που το λέμε εμείς, αλλά αναλυτές και Αμερικανοί πολιτικοί, που αφού σιχάθηκαν τις παλινωδίες του Ερντογάν και την αναξιοπιστία του, ζητούν, ή υπαινίσσονται δραστικές κινήσεις, που κυμαίνονται από την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών βομβών από το Ιντσιρλίκ, μέχρι και την εκδίωξη της Τουρκίας από τη Συμμαχία.
Τι κερδίζει ο Ερντογάν πέρα από τη λυκοφιλία με τον Πούτιν; Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε εξαγωγές πολεμικού υλικού, που στην τελική, αν και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από την Ουκρανία σε χαμηλής εντάσεως εμπλοκές, δε θα κάνουν την παραμικρή διαφορά σε περίπτωση πλήρους σύρραξης με τη Ρωσία. Με λίγα λόγια, το αυτί του Πούτιν, δεν ιδρώνει ιδιαίτερα από αυτές τις πωλήσεις όπλων στην Ουκρανία. Ο Ερντογάν αποσκοπεί επίσης στην απόκτηση τεχνογνωσίας για νέους κινητήρες για τα πολλά πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει, ειδικά τώρα που η στρόφιγγα της Δύσης έχει κλείσει. Απασχολεί αυτό τον Πούτιν; Φυσικά όχι.
Εν κατακλείδι, αν και η λυκοφιλία Πούτιν-Ερντογάν, δεν έχει στρατηγικό βάθος, εξυπηρετεί σαφώς τα συμφέροντα της Μόσχας και δια αυτό το λόγο, ο Ρώσος πρόεδρος κάνει τα στραβά μάτια για την πώληση τουρκικών όπλων στην Ουκρανία
