The Genesis Project: Το φιλόδοξο σχέδιο για τη σπορά γήινης ζωής σε κατοικήσιμους εξωπλανήτες

Οι εξωπλανήτες απαντιούνται σε όλα τα μεγέθη, θερμοκρασίες και συνθέσεις. Ανάμεσά τους, υπάρχουν αρκετοί με πιθανότητες να διαθέτουν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη και συντήρηση ζωής. Ο σκοπός του Project Genesis είναι να προσφέρει στη γήινη ζωή εναλλακτικές εξελικτικές οδούς σε εκείνους τους εξωπλανήτες που είναι δυνητικά κατοικήσιμοι, αλλά ακόμα χωρίς ζωή.

Η βασική αντίληψη των περισσότερων επιστημόνων σήμερα είναι ότι η απλή ζωή είναι κοινή στο σύμπαν και η περίπλοκη ζωή είναι σπάνια.  Αν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες, η απλή ζωή μπορεί να αναπτυχθεί πολύ γρήγορα, αλλά η πολύπλοκη ζωή απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Τουλάχιστον στη Γη, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εμφανιστεί σύνθετη ζωή. Η Κάμβρια Έκρηξη (της ζωής) συνέβη πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία της Γης και 3,7 δισ. χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο λίγα και απλά έμβια όντα, όμως ήταν πριν από 500 εκατ. χρόνια που η ποικιλομορφία και η πολυπλοκότητα της ζωής «απογειώθηκαν».
Οι κύριοι υποψήφιοι για τη σπορά γήινης ζωής, είναι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες γύρω από άστρα-νάνους όπως το TRAPPIST-1. Είναι πολύ πιθανό ότι η πλούσια σε οξυγόνο αρχέγονη ατμόσφαιρα αυτών των πλανητών θα έχει αποτρέψει την αβιογένεση, δηλαδή το σχηματισμό της ζωής. Ο γαλαξίας μας θα μπορούσε ενδεχομένως να φιλοξενήσει δισεκατομμύρια κατοικήσιμους αλλά άψυχους πλανήτες με ατμόσφαιρες οξυγόνου.

Οι πλανήτες γύρω από το TRAPPIST-1 θα ήταν πολύ ζεστοί, επειδή το αστέρι ήταν πολύ ζεστό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όλο το νερό που ήταν στις στρατόσφαιρες τους, θα είχε διασπαστεί από την υπεριώδη ακτινοβολία σε υδρογόνο και οξυγόνο – το υδρογόνο διέφυγε και το οξυγόνο παρέμεινε. Όλες οι έρευνες υποδεικνύουν ότι έχουν ατμόσφαιρες οξυγόνου, αλλά αυτό προέρχεται από χημικής αποσύνθεση και όχι από φυτά (όπως με τη Γη). Υπάρχει μια καλή πιθανότητα ότι οι πλανήτες οξυγόνου να είναι αποστειρωμένοι, επειδή το οξυγόνο εμποδίζει τις πρεβιοτικές συνθήκες.
Αρχικά, θα μπορούσαν να αποσταλούν μονοκύτταροι αυτότροφοι οργανισμοί που φωτοσυνθέτουν, όπως τα κυανοβακτήρια και τα ευκαριωτικά (ο κυτταρικός τύπος που συνθέτει όλη τη σύνθετη ζωή, δηλαδή τα ζώα και τα φυτά). Ετερότροφοι οργανισμοί θα ακολουθούσαν σε ένα δεύτερο «κύμα», και θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν τρεφόμενοι από τους αυτότροφους οργανισμούς.
Η ιδέα ανήκει στον Prof. Dr. Claudius Gros του Goethe University, ο οποίος προτείνει σε μια νέα μελέτη, τη κατασκευή ενός διαστημοπλοίου 1,5 τόνου, που θα προωθείται από γήινα λέιζερ (βλέπε πρόγραμμα Breakthrough Starshot), σε ταχύτητα ακόμη και 30% αυτή του φωτός. Το σκάφος θα έχει τη δυνατότητα να «φρενάρει» στον εξωπλανήτη-στόχο του και να τεθεί σε τροχιά γύρω του. Κατόπιν, θα τοποθετούσε γήινα βακτήρια στην επιφάνειά του.

Ένα τέτοιο ταξίδι όμως, θα διαρκούσε πάρα πολύ. Εάν για παράδειγμα ο στόχος ήταν οι πλανήτες του συστήματος TRAPPIST-1, το σκάφος θα χρειαζόταν 12.000 χρόνια για να κάνει το ταξίδι και το κυριότερο, να «φρενάρει» αρκετά για να μπει σε τροχιά σε κάποιον από τους πλανήτες, χρησιμοποιώντας τα διαμέτρου 50 χιλιομέτρων μαγνητικά ιστία του.
Θάνος Σ. Επαχτίτης