Πολλοί πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν κακοτυχία. Οι Ιάπωνες που δέχθηκαν την «επίσκεψη» αμερικανικών Black Cats στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ορκίζονται ότι ισχύει! Πετώντας νύχτα, χωρίς φώτα και με φλογοκρύπτες στις εξατμίσεις των κινητήρων τους για να γίνουν ακόμη πιο αόρατα, τα αργοκίνητα ΡΒΥ του αμερικανικού Ναυτικού «έβγαλαν νύχια» κυνηγώντας τα πλοία που ανεφοδίαζαν τα ιαπωνικά στρατεύματα στον νότιο και νοτιοδυτικό Ειρηνικό.
Εφοδιασμένα με τα πρώτα διαθέσιμα ραντάρ ASV για εντοπισμό των στόχων τους, χτυπούσαν αιφνιδιαστικά με βόμβες, τορπίλλες ή βόμβες βυθού τα ιαπωνικά πλοία τα οποία συχνά ήταν αθέατα την ημέρα λόγω του εξαιρετικού τους καμουφλάζ που τα έκανε να μοιάζουν με κατάφυτες νησίδες. Την νύχτα όμως η τύχη των Ιαπώνων τελείωνε.
Τα κατάμαυρα PBY-5 ερχόταν χαμηλά πάνω από την θάλασσα και πριν ο εχθρός καταλάβει τί τούς χτύπησε, οι «Μαύρες Γάτες» έφευγαν αθέατες, όπως είχαν έλθει, αφήνοντας πίσω τους ένα μονοπάτι καταστροφής και βυθισμένα πλοία… Τα ιαπωνικά μαχητικά δεν μπορούσαν να τα δουν, αλλά και να τα εντόπιζαν αδυνατούσαν να τα χτυπήσουν από κάτω τόσο χαμηλά που πετούσαν. Μια κλασσική επίθεση από πίσω θα απέβαινε το πιθανότερο άκαρπη ενώ ο επιτιθέμενος ρίσκαρε όχι μόνο να αστοχήσει αλλά και να τσακιστεί νυχτιάτικα. Αυτές οι «Γάτες» ήταν εφτάψυχες.
Τα πρώτα υδροπλάνα PBY-5 αναπτύχθηκαν στον Ειρηνικό το καλοκαίρι του 1942, πάνω στην ώρα για να συμμετάσχουν στην μάχη των Ανατολικών Solomon Islands. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους το αμερικανικό Ναυτικό έστειλε μια ολόκληρη Μοίρα για τακτικές νυχτερινές επιχειρήσεις στην περιοχή. Τα σύμβολα των αποστολών της VP-11 (PATRON 11) άρχισαν να αθροίζονται καθώς τα αεροπλάνα πετούσαν νύχτα με νύχτα εξόδους που άρχιζαν γύρω στις 22:30 και τελείωναν με επιστροφή στην βάση τα χαράματα.
Τα ΡΒΥ και η αμφίβια έκδοση ΡΒΥ-5Α προσαρμόσθηκαν εύκολα στον νέο τους ρόλο. Η χαμηλή τους ταχύτητα ήταν τώρα πλεονέκτημα καθώς τα προστάτευε από τα εχθρικά καταδιωκτικά, το ίδιο και το μικρό ύψος στο οποίο επιχειρούσαν. Το ραδιοϋψόμετρο που έφεραν τα περισσότερα Black Cat ενθάρρυνε τους χειριστές να κατέβουν ακόμη πιο χαμηλά. Οι Ιάπωνες πιλότοι που θεώρησαν ότι μπορούν να τους ακολουθήσουν το μετάνιωσαν –μερικοί μόνιμα.
Το σημαντικότερο ήταν ότι το ραδιοϋψόμετρο επέτρεπε στα αμερικανικά πληρώματα να πετούν τα τελευταία 100 μίλια (160 χλμ) προς τον στόχο τους μόλις στα 15 μέτρα, αποφεύγοντας εκτός από τα ιαπωνικά μαχητικά και τον εντοπισμό τους στο ραντάρ. Οι επιθέσεις τους ξεκινούσαν σχεδόν στο ύψος των καταρτιών των εχθρικών πλοίων. Και ήταν εντυπωσιακά καταστροφικές.
Στα «νύχια» της Γάτας
Στην αρχή έριχναν φωτοβολίδες αλλά σύντομα η πρακτική διεκόπη: οι χειριστές έχαναν την νυχτερινή τους όραση ενώ το αεροπλάνο μπορούσε να αποκαλυφθεί. Οι τορπίλλες Μκ.13 των 2.000 λιβρών προορίζοντο για μεγάλα σκάφη ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα λόγω της αναξιοπιστίας των συγκεκριμένων όπλων. Οι βόμβες των 100 λιβρών (έξι ανά πτέρυγα) και οι μεγαλύτερες των 500 λιβρών (δύο ανά πτέρυγα) ήταν αυτές που χρησιμοποιούντο συνήθως για την προσβολή μικρών εμπορικών σκαφών και φορτηγίδων.
Η τακτική ήταν ο εντοπισμός του στόχου πρώτα στο ραντάρ και μετά οπτικώς, πριν το Black Cat εξαπολύσει ταυτόχρονα τέσσερεις 500άρες με πυροκροτητές των 5΄΄ από ύψος 50 έως 150 ποδών (15 με 40 μ) συν μια φωτοβολίδα, κάποιες φορές, για να «τυφλώσει» τους πυροβολητές. Για μεγαλύτερη ισχύ πυρός, το πολυβόλο των 0,30 στην πλώρη αντικαταστάθηκε αργότερα από ένα δίδυμο πολυβόλο του ιδίου διαμετρήματος σε νέου τύπο πυργίσκο (‘eyeball’) για την καταστολή των αντιαεροπορικών του αντιπάλου κατά την διάρκεια της επίθεσης.
Μερικά πληρώματα μάλιστα προτιμούσαν να ρίχνουν από τα πλευρικά ‘blisters’ –ή την κοιλιακή καταπακτή– μικρές βόμβες με αλεξίπτωτο επιβράδυνσης για καλύτερα αποτελέσματα. Οι πολυβολητές σταματούσαν να βάλλουν μέχρι να εξαπολυθούν οι parafrag, αυξάνοντας περαιτέρω το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
Στα Solomons οι επιχειρήσεις των Black Cats περιελάμβαναν και αποστολές ‘Mike Search’ οι οποίες προέβλεπαν τρείς ώρες πτήση από το ‘Slot’ μέχρι το Indispensable Strait μεταξύ των νησιών Santa Isabel και Malaita, πάντα νύχτα φυσικά. Μέχρι τον Αύγουστο του 1943 οι «Γάτες» πετούσαν αποστολές ‘ferret’ με εκπαιδευμένους τεχνικούς ηλεκτρονικού πολέμου για τον εντοπισμό θέσεων ιαπωνικών ραντάρ που θα επλήττοντο με αεροπορικές επιδρομές αργότερα.
Τα πληρώματα των Black Cats εκτός από ισχυρά πλήγματα στον εχθρό έσωσαν και πολλούς πιλότους που είχαν καταρριφθεί ενώ ανεφοδίασαν ή απομάκρυναν προκεχωρημένους παρατηρητές ακτών οι οποίοι ανέφεραν τις κινήσεις ιαπωνικών πλοίων. Από την βάση της στην Νέα Γουϊνέα, η Μοίρα VP-11 βοήθησε στα τέλη του 1943 στην εκκένωση περίπου 200 Αυστραλών, με τα αεροπλάνα της να κατεβαίνουν στον ποταμό Σεπίκ για να τους παραλάβουν. Ωστόσο το νυχτερινό κυνήγι ήταν ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος για τα μαύρα Catalina στο Γκουανταλκανάλ και στα Νησιά του Σολομώντος.
Μόνο τους τελευταίους 2,5 μήνες του ’43, τα Black Cats του Ναυτικού είχαν προκαλέσει ζημιές σε δύο ιαπωνικά καταδρομικά, δύο υποβρύχια και τρία αντιτορπιλλικά και είχαν βυθίσει εμπορικά σκάφη γεμάτα πολύτιμα εφόδια συνολικού εκτοπίσματος άνω των 10.000 τόννων. Επίσης προκάλεσαν ζημιές σε εμπορικά και φορτηγίδες με συνολικό εκτόπισμα που έφθανε τους 24.000 τόννους. Στον Ειρηνικό οι «Μαύρες Γάτες» είχαν κοφτερά νύχια.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πρώτη δημοσίευση 27/12/2018
