Στην Κύπρο ακολουθώντας την τοπική εκκλησιαστική παράδοση, η Ιερά Σύνοδος εξέλεξε την παραμονή των Χριστουγέννων, ως νέο Αρχιεπίσκοπο τον Σεβασμιώτατο Πάφου Γεώργιο, με 11 ψήφους, έναντι 4 που πήρε ο Λεμεσού Αθανάσιος (ενώ βρέθηκα και μια λευκή).
Της εκλογής είχε προηγηθεί η ψηφοφορία του κυπριακού λαού, ο οποίος είχε προκρίνει στο «τριπρόσωπο» (δηλαδή την τριάδα από την οποία θα γίνονταν η τελική επιλογή) τους Πάφου Γεώργιο, Λεμεσού Αθανάσιο και Ταμασού Ησαΐα. Το ενδιαφέρον είναι πως στην λαϊκή ψηφοφορία είχε βγει ο πρώτος με 36% ο Αθανάσιος, δεύτερος ο Γεώργιος με 19% και τρίτος ο Ησαΐας με 18%.
Το πιο σημαντικό ίσως είναι πως από πλευράς εκκλησιαστικών επιρροών και τάσεων, ο νέος Αρχιεπίσκοπος -με σπουδές Χημείας και Θεολογίας- σαφώς είναι απέναντι της Ρωσικής επιρροής που επιχειρεί να υπονομεύσει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Μια ρωσική επιρροή που στην Κύπρο δεν είναι μόνο εκκλησιαστική αλλά έχει καταφέρει να «ακουμπήσει» σημαντικούς πόλους πολιτικής και οικονομικής ισχύος, και τώρα γίνεται μια προσπάθεια υποκατάστασης της.
Για ποιο λόγο έγινε η λαϊκή ψηφοφορία, αφού στο τέλος η Σύνοδος αποφασίσε ποιον θα βάλει.
Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που υπάρχει αυτή η είδηση στο site, έχει κάποιο λόγο στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου ο αρχιεπίσκοπος;
Υπήρξε υπόνοια ότι οι άλλοι υποψήφιοι, ήταν φιλικά προσκημενοι στην ρωσική εκκλησία και πως βγαίνει το συμπέρασμα αυτό;
Γνωρίζουμε όλοι μας οτι γίνονται τεράστιες πιέσεις στην Κύπρο να ξεφορτωθούν οτιδήποτε έχει σχέση με την Ρωσία, ακόμα και αμυντικά συστήματα, αλλά ότι θα φτάνουν και σε εκλογές αρχιεπίσκοπου, ε είναι λίγο παρατραβηγμενο.
Από πότε οι ιεράρχες έχουν ρόλο στην εξωτερική πολιτική ενός δημοκρατικού κράτους
Κρίμα.. Αν έβγαινε Ρωσόφιλος ίσως είχαμε μια επιρροή στον Πούτιν. Μα.. δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό.
Χρόνια Πολλά.
Νομίζω ότι είναι άξια αναφοράς και η πρώτη ολιγόλογη δήλωση του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου:
“Η τόση μεγάλη ιστορία της Εκκλησίας μας, 2000 χρόνια, με τους τόσους αγώνες της για να κρατηθεί ο τόπος χριστιανικός και ελληνικός, κάνουν τα πόδια μου να λυγίζουν. Και οι τόσοι μεγάλοι προκάτοχοι μου, που με τους πολλούς αγώνες τους διατήρησαν το φρόνημα και επεδίωξαν ώστε να κρατηθεί ο λαός ώστε να επιδιωχθεί σε κάποια στιγμή η απελευθέρωση του, μου δίνουν τη συναίσθηση του καθήκοντος μου.Εκείνο το οποίο θα ήθελα σήμερα να πω, είναι ότι θα προσπαθήσω να μην φανώ κατώτερος αυτών. Η πατρίδα μας περιμένει την ελευθερίας της και ο λαός περιμένει να εγκύψουμε στα πολλά του προβλήματα, πολλά από τα οποία προέρχονται από την εισβολή και την κατοχή.”