To P-51 Mustang θεωρείται (συγκρινόμενο με το βρετανικό Spitfire και το γερμανικό Fw 190) ως το συνολικά καλύτερο καταδιωκτικό αεροπλάνο (Pursuit Plane) του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό αν μη τι άλλο αποδεικνύεται και από την συνολική του παραγωγή η οποία τερματίστηκε μετά από την κατασκευή 15.575 μονάδων στις ΗΠΑ και 100 πρόσθετων στην Αυστραλία. Το νούμερο αυτό ξεπεράστηκε μόνο από το αντίστοιχο για το θηριώδες P-47 Thunderbolt που αν και ρίχτηκε στη μάχη νωρίτερα δεν κατόρθωσε να πετύχει τους άθλους του καλλίγραμμου μαχητικού της North American Aviation.
North American B-25: Ο Jimmy Doolittle και η αεροπορική επιδρομή στο Τόκιο (ΣΤ’ Μέρος)
Το P-51 Mustang ήταν ίσως το καλύτερο μαχητικό του Β΄ Π.Π. και τον τίτλο αυτό τον απέσπασε όχι μόνο λόγω των επιδόσεων και της ελκυστικής εμφάνισής του…
Τον κατέκτησε πετυχαίνοντας αριθμούς που μόνο με τους αντίστοιχους του Supermarine Spitfire, του Fw-190 και του Βf-109 μπορούν να συγκριθούν. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, το P-51 Mustang της North American Aviation σε όλες του τις εκδόσεις οι οποίες γνώρισαν επιχειρησιακή δράση, πέτυχε τις 4.950 από τις συνολικά 10.720 καταρρίψεις της USAAF στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων (ΕΤΟ) και εκτέλεσε τις 4.131 από τις 8.160 αποστολές προσβολής επίγειων στόχων που πραγματοποιήθηκαν, κερδίζοντας επάξια και τον τίτλο του εξαιρετικά επιτυχημένου επιθετικού αεροσκάφους. Για να γίνει πιο άμεσα αντιληπτή η σπουδαιότητα αυτών των αριθμών να αναφέρουμε ακόμη ότι το πολυπληθέστερο και ενωρίτερα αφιχθέν κατά έξι μήνες στην Ευρώπη Ρ-47, πέτυχε την κατάρριψη 3.082 εχθρικών αεροσκαφών και την καταστροφή 900 λιγότερων σε σύγκριση με το Ρ-51 στο έδαφος…
Η συνέχεια στο military-history
Το καλύτερο μαχητικό συνοδείας βομβαρδιστικών ναι, αλλά ο τίτλος του καλύτερου καταδιωκτικού ανήκει βάσει επιδόσεων στο Spitfire. Η τεράστια εμβέλεια του P-51 και η απόδωση του κινητήρα των τριών βαθμίδων υπερσυμπίεσης στα μεγάλα ύψη το κάνουν ξεχωριστό, αλλά του προσθέτουν και βάρος σε σύγκριση με τα ευέλικτα Spitfire, Bf-109 και Yak-1/9/3.
Ήταν το μόνο συμμαχικό μαχητικό που μπορούσε να συνοδεύσει τα βομβαρδιστικά μέχρι βαθιά μέσα στη Γερμανία, λόγω της εξαιρετικής ακτίνας δράσης του. Μείωσε κατά πολύ τις απώλειες των βομβαρδιστικών και έκανε τους βομβαρδισμούς εφικτούς και κατά την ημέρα, με σημαντική αύξηση της (χαμηλής τότε) ακρίβειας. Συνέβαλε έτσι ουσιωδώς στην καταστροφή της βιομηχανικής βάσης της Γερμανίας και στην συνεπακόλουθης μείωση της μαχητικής ικανότητάς της.
Ταλαιπώρησε άσχημα την Luftwaffe μέσα στην έδρα της, καταστρέφοντας αεροπλάνα της και στον αέρα και στο έδαφος. Στην ουσία την καθήλωσε στην “περιοχή” της από το 1943 και μετά που απέκτησε σημαντικούς αριθμούς. Σα να την έπαιζε μονότερμα. Tο Spitfire ήταν το αναχαιτιστικό-θρύλος για την αμυντική φάση των Συμμάχων και αυτό το μαχητικό-θρύλος για την επιθετική φάση.
Μόλις μπήκε ο μαγικός κινητήρας Μέρλιν μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά.
Είμαι σίγουρος ότι όπως όλα τα αεροσκάφη, έτσι και το Mustang, είχε τα δικά του μηχανολογικά και σχεδιαστικά προβλήματα. Πάντα κάτι υπάρχει που θα χαλάσει πρώτο ή πιο συχνά. Ποιο ήταν αυτό; Ποια ήταν τα αδύναμα σημεία του; Κάποια αεροσκάφη, πχ, ήταν επιρρεπή σε flat spin (ονόματα δεν λέμε).