Η αμυντική και πολιτική σχέση Ουκρανίας και Τουρκίας φαίνεται να βαθαίνει, τουλάχιστον σε επίπεδο προοπτικής. Έτσι σε συνέντευξη που έδωσε στο ukrinform.ua, πριν o πρέσβης της Ουκρανίας στην Άγκυρα, Vasyl Bodar, τόνισε πως η χώρα του παραμένει στο “παιχνίδι” να προμηθεύσει κινητήρες για το τουρκικό μαχητικό 5ης γενιάς, Kaan, το οποίο αναμένεται φέτος να κάνει πρώτη πτήση, αλλά με προσωρινή λύση αμερικανικούς κινητήρες F110.
Ο ίδιος εξήγησε πως ουκρανικές εταιρείες μετέχουν σε τέτοιες συζητήσεις με τους Τούρκους, ενώ θύμισε πως ήδη ουκρανικής προέλευσης συστήματα πρόωσης χρησιμοποιούνται στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Kizilelma, Akinci και Anka 3, όπως και έχουν δοκιμαστεί στο επιθετικό ελικόπτερο Τ929 Atak II που είναι σε εξέλιξη.
Νέα όμως δήλωση του πήγε ακόμη παραπέρα: Σε σημερινές δηλώσεις του στο CNN Turk, είπε πως η Ουκρανία στοχεύει να αγοράσει το Kaan, όταν αυτό είναι έτοιμο και “θα το χρησιμοποιήσουμε, και ξέρουμε που θα το χρησιμοποιήσουμε”, έμμεσα δηλαδή στοχεύοντας τη Ρωσία.
Στην ίδια συνέντευξη ξαναείπε τα περί ύπαρξης ενός κονσόρτσιουμ ουκρανικών εταιρειών που συνεργάζονται για να μετέχουν σε προσφορά κινητήρα για το μαχητικό, κάτι που -αν συμβεί- θα προσφέρει σημαντική αξία στην τουρκική πλευρά, μιας και το αεροσκάφος θα είναι ακόμη πιο ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά “θα μπορεί να ανταγωνιστεί το F-35 και το F-22”. Ενώ μια ουκρανοτουρκική συνεργασία θα “αποτρέψει το πρόγραμμα να επηρεάστει είτε από δυτικούς είτε από ανατολικούς”.
Σε όλες τις συνεντεύξεις του, ο Vasyl Bodar, εκθείασε την επένδυση που κάνει η τουρκική εταιρεία Baykar στην Ουκρανία, κατασκευάζοντας εκεί εργοστάσιο παραγωγής μη επανδρωμένων Bayraktar TB2, κάτι που θα φθάσει τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Ενώ, όπως είπε και άλλες τουρκικές εταιρείες, άμυνας αλλά και άλλων κλάδων, συνεχίζουν τις επενδύσεις και πωλήσεις τους στην Ουκρανία, παρά τον πόλεμο.
Η τουρκική Baykar χτίζει εργοστάσιο κατασκευής drones στην Ουκρανία
Τι συνάγεται από όλα τα παραπάνω: Η πρόθεση και των δύο πλευρών να ενισχύσουν την συνεργασία τους, με την Ουκρανία να αναζητά παντού εταίρους, και την Τουρκία πρόθυμη να εμφανιστεί ως τέτοιος, πουλώντας και δωρίζοντας όπλα στο Κίεβο, κάνοντας επενδύσεις, μεσολαβώντας κιόλας για την πολύ κρίσιμη συμφωνία μεταφοράς ουκρανικών σιτηρών μέσω Μαύρης Θάλασσας. Η Τουρκία από την πλευρά της θέλει να εισπράξει την ουκρανική τεχνογνωσία που είναι σημαντική σε πολλούς τομείς, π.χ. αεροκινητήρων και πυραύλων, αλλά και σε πολλά ακόμη βιομηχανικά προϊόντα -εκτός άμυνας- αλλά και γενικότερα, αύριο, όταν κάποια στιγμή ο πόλεμος τελειώσει (με όποια συνθήκη), να έχει προσθέσει και το Κίεβο στην αρμάδα χωρών στην περιφέρεια της, που θα στηρίζουν τα εξωστρεφή οράματα της Άγκυρας. Όπου τέτοιες είναι ήδη το Αζερμπαϊτζάν, το Πακιστάν, οι τουρκόφωνες χώρες του Καυκάσου, εν μέρει το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία (που έχουν και δική τους πολιτική) ενώ πλέον ανιχνεύονται για νέα σύσφιξη η Αίγυπτος, το Ιράν, και παραμένει η φιλική σχέση με τη Ρωσία.
Θα αποδώσουν όλα τα παραπάνω; Θα δούμε “ουκρανικά Kaan”; Είναι πολύ νωρίς. Αλλά σαφώς τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία στις μεγάλες φιλοδοξίες της για καινοτομικά όπλα αλλά και νέες βιομηχανικές παραγωγές σε κάθε τομέα, μπορεί να εξυπηρετηθούν από την Ουκρανία, με την Άγκυρα να γίνεται ο “επικεφαλής” της προσπάθειας, έχοντας αφθονία εργατικού δυναμικού, ξένες επενδύσεις, σχέσεις με Δύση και Ανατολή (σε ρευστές ισορροπίες βέβαια) και κυρίως μεγαλοϊδεατισμό χωρίς όριο.
ΕΞΕΛΙΞΗ: Και το Πακιστάν «μπαίνει» στο πρόγραμμα του τουρκικού μαχητικού Kaan
