Για αρχή, Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα. Δύσκολη μέρα η σημερινή, κάθε σοβαρό καφεπωλείο θα το επισκεφθούν μικρά παιδιά για τα κάλαντα, και θα μοιράσουν χαρά, εμένα στην καλύτερη θα έρθουν κάτι τύποι με ασιδέρωτες στολές και μουστάκι (άλλη μόδα αυτή, ένας στους δυο κληρωτούς του ΕΣ αφήνει μουστάκι επιπέδου Κολοκοτρώνη, λες και ξεκινούν για τα Δερβενάκια) να γκρινιάζουν για το ότι άλλαξαν πάλι οι υπηρεσίες.

Τα Μ113

Μιλώντας για τον ΕΣ, με ρωτάνε συνέχεια τι παίζει με τον εκσυγχρονισμό των Μ113. Μην με ρωτάτε τέτοια πράγματα, με φέρνετε σε δύσκολη θέση, και θα αναγκαστώ να σας πω. Όπως σας προείπα και στο vol2, ότι αγοράζουμε αυτή την περίοδο, πρέπει να είναι Rafael. Άρα, βρήκαμε ένα άσχετο πρόγραμμα που το ξεκίνησε δυναμικά ο πρώην ΥΕΘΑ Παναγιωτόπουλος μαζί με ΑΓΕΕΘΑ Φλώρο για νέο ΤΟΜΑ, όπου με 2 δις περίπου, θα παίρναμε 200 κάτι (204 ή 205 μου διαφεύγει τώρα) ΛΥΝΞ, και σαν δώρο οι Γερμανοί θα μας έδιναν όσα Μάρντερ είχαν. Άμεσα καμιά 200αριά, και σε βάθος χρόνου κοντά στα 350 με 400. Δηλαδή με 2 δις, θα είχαμε εγχώρια παραγωγή 200 Λυνξ, και 350 Μάρντερ. Σύνολο 600 ΤΟΜΑ (μαζί με τα δικά μας). Κατά την περίοδο της Αποφλωροποίησης, φυσικά και τα Λυνξ πήγαν στον κουβά. Ο ΕΣ πανικόβλητος στράφηκε στις ΗΠΑ, και ζήτησε Μπράντλει. Οι Αμερικανοί πρόσφεραν όσα θέλουμε, αλλά το κουστούμι δεν έβγαινε στο τσάμπα. Χρειάζονται περίπου 2,5 με 3 εκ έκαστο. Βέβαια, όπως γίνεται σε όλες τις ΛΟΑ, ζητήσαμε καμιά 50αριά χιλιάδες φυσίγγια για κάθε όχημα, 10 ΤΟΟΥ 2, ανταλλακτικά μέχρι την ανακάλυψη της αντιβαρύτητας, και γενικά ότι σκεφτόταν ο καθένας. Έτσι, μόλις ήρθε το τελικό κουστούμι από τις ΗΠΑ, βγήκε περιχαρής ο νυν Υπουργός, δήλωσε πως κάθε Μπράντλεϊ κοστίζει 8 εκ έκαστο, και φυσικά σκότωσε (επιτόπου) το πρόγραμμα. Και μετά ήρθαν τα Μ113. Και ξεκίνησα να σερβίρω καφέδες μαζικά γιατί είχε πέσει πολύ σκέψη στα γραφεία.

Ο εκσυγχρονισμός

Μιλώντας για Μ113, πολύ μαγικά εμφανίστηκε και η Rafael (όχι η εσπρεσιέρα μου, η κανονική). Αυτή λοιπόν, που δεν έχει κάνει εκσυγχρονισμό σε Μ113, εφηύρε δικό της. Και αμέσως δόθηκε από τον ΕΣ ένα Μ113, για να γίνει πρωτότυπο. Αυτό που είδαμε στη ΝΤΙΦΕΑ 2025 (είχε και η Ε Ο Ντι Έιτς ένα Λεωνίδας, αλλά αυτό πήγε 24 ώρες πριν). Όπως μου έλεγαν κάτι Μαύροι (Τέθωρες, μην με κατηγορήσετε για ρατσισμό), περνούσαν από το Μ113 και γελούσαν. Καθίσματα καρφωμένα στο πάτωμα, πυροβόλο που αν ρίξει εν κινήσει παίζει το Μ113 να φέρει στροφή στον αέρα, και πάει λέγοντας. Εντωμεταξύ, κάθε ένα Νέο Μ113 Χελένικ, θα κοστίσει περίπου 3 εκ ευρώ, όσο ένα εκσυγχρονισμένο Μπράντλεϊ. Επίσης, 550 Μ113 Χελένικ (ή Χελενίκ) θα κοστίσουν με απλούς πολλαπλασιασμούς 1650 μύρια. Τα 200 Λυνξ συν 350 Μάρντερ, 2000 μύρια. Δηλαδή, αυτή η υψηλού επιπέδου διαπραγμάτευση, μας έσωσε 350 μύρια. Τώρα, αν αυτοί που υπογράψουν για τα Μ113, θα έβαζαν εκεί μέσα τα παιδιά τους στον πόλεμο, δεν ξέρω. Αλλά δεν το νομίζω.

Ξεχνάμε όλους τους άλλους

Μιλώντας για Μ113 πάλι, θυμήθηκα πως υπάρχει ελληνική πρόταση, ενώ από πλευράς Ισραήλ υπάρχει σίγουρη λύση από την Έλμπιτ (όχι από την Ράφαελ). Η Έλμπιτ έχει φτιάξει λίγα Μ113 για τις Φιλιππίνες, με πυροβόλο 25 χιλιοστών. Αλλά σαν όχημα υποστήριξης πεζικού. Εκεί, ο σκληροτράχηλος φιλιππινέζικος στρατός πολεμάει με κάτι ΜΑΟ-ΜΑΟ αντάρτες. Με τα Μ113 με πολυβόλα δεν κάνουν δουλειά, και ζήτησαν κάτι περισσότερο. Έτσι η Έλμπιτ έδωσε λύση, αλλά δεν πούλησε το Μ113 για ΤΟΜΑ. Κακώς, γιατί μόλις το έβλεπαν το ΤΟΜΑ Μ113, από τα γέλια οι ΜΑΟ-ΜΑΟ αντάρτες θα παραδίδονταν.

Και οι ΗΡΑΚΛΗΔΕΣ της ΠΑ

Πριν λίγες μέρες, η ΠΑ έστειλε ΛΟΡ για 3 ΣΕ-130 ΤΖΕΪ. Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι πως υπάρχει αντίστοιχη προσφορά για τα αντίστοιχα βραζιλιάνικα. Το βραζιλιάνικο προφανώς και είναι νεότερο, και έχει βασιστεί σε μια σχεδίαση, που πάτησε πάνω σε όσα δεν πετύχαινε ο ΗΡΑΚΛΗΣ. Το θέμα είναι πως όσο και να γουστάρουν κάποιοι τα βραζιλιάνικα, το ΤΖΕΪ το κατασκευάζει σε μεγάλο ποσοστό η ΕΑΒ. Δηλαδή, αυτό το 25% εγχώρια συμμετοχή που θέλει ο Υπουργός, το έχουμε εδώ και 20 χρόνια (και παραπάνω), χωρίς να το έχουμε αγοράσει. Επίσης οι αεροπόροι μου λένε πως καλές οι βραζιλιάνες, αλλά το προφίλ χρήσης των μεταγωγικών της ΠΑ θέλει συχνές αποπροσγειώσεις, καθώς κάθε ΗΡΑΚΛΗΣ κάνει συνέχεια τον κύκλο, Κω, Ρόδο, Ηράκλειο, Χανιά, και πίσω Ελευσίνα, ενώ παλιά ένα ακόμη έκανε τον βόρειο κύκλο. Θα το κάνουν αυτό οι βραζιλιάνες, δεν ξέρω, οι αεροπόροι ξέρουν καλύτερα, και να μην ξέρουν θα μάθουν. Αλλά απλά λέω πως η ΛΟΡ έφυγε, για να υπάρχει τεκμηρίωση για να αγοραστούν τα βραζιλιάνικα που έχουν μαγέψει την ΠΑ, όπως και πολλές αεροπορίες για να είμαι σωστός. Αλλά η ΛΟΡ, που πολλοί τσαντίστηκαν πως πήγε στους Αμερικανούς, εστάλη για να μην πει κανείς ότι δεν ρώτησαν παντού. Κάτι που κυκλοφόρησε για τα Α400 τα ευρωπαϊκά, γελάνε και οι πέτρες. Εδώ δεν έχουμε ΗΡΑΚΛΗΔΕΣ, θέλουμε και Α400Μ τρομάρα μας.

Οι Αρχηγοί

Μιλώντας για τρομάρα, βλέπω διάφορους αναστατωμένους να ζητούν καφέ, και να συζητούν μόνο για το τι θα γίνει με τους Αρχηγούς. Η Πτήση μου έχει απαγορεύσει να ασχολούμαι με το θέμα, καθώς οι Κρίσεις των Ενόπλων Δυνάμεων είναι Ιερές. Αυτό όμως που μπορώ εγώ να πω, χωρίς να μου πουν τίποτα γαλλικά από το Περιοδικό, είναι πως κρίνοντας από το πόσο δουλεύουν και οι τέσσερις Αρχηγοί, δεν προβλέπω να αλλάζουν. Και γιατί να αλλάξουν δηλαδή, καθώς δεν έχει γίνει κάτι συνταρακτικό ή προβληματικό. Αν εξαιρέσουμε την περίοδο της Αποφλωροποίησης που έφυγαν τότε όλοι οι Αρχηγοί, τώρα δεν έχουμε τέτοια περίοδο. Να αλλάξει δηλαδή ο Υπουργός τις επιλογές του;

Οι υπογραφές που δεν πέφτουν, τα προγράμματα που δεν έρχονται

Μιλώντας για τον Υπουργό, έχει αφιερώσει το χρόνο του κυρίως σε δομικές αλλαγές, αφήνοντας τα εξοπλιστικά σε δεύτερο χρόνο. Βασικά ασχολείται μαζί τους, αλλά σε αρκετά για τα ακυρώσει ή έστω να τα καθυστερήσει. Αφού ακύρωσε σχεδόν το σύνολο του προηγούμενου σχεδιασμού, προχωρά στην Ατζέντα 2030, ξεκινώντας από το προσωπικό. Κατά την άποψή μου καλά κάνει και σκέφτεται το προσωπικό, γιατί και το Death Star να αγοράσουμε, πάλι θέλουμε στελέχη να το στελεχώσουμε. Το πρόβλημα είναι πως το ίδιο το προσωπικό δεν καταλαβαίνει τις απόψεις του Υπουργού για το προσωπικό. Αλλά αυτό είναι θέμα Νομοσχεδίου (νόου κόμμεντ σήμερα, από βδομάδα ίσως), κι εμείς λέμε για εξοπλιστικά. Σε ότι αφορά τις ακυρώσεις, έχει εισάγει πολλές νέες αλλά χρονοβόρες διαδικασίες, όπως για παράδειγμα να ζητά την άποψη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για κάθε είδους σύμβαση Επίσης, η παραμικρή δαπάνη πηγαίνει παντού, Βουλή, ΚΥΣΕΑ κοκ. Γενικά, φροντίζει να είναι καλυμμένος από παντού, καθώς όπως κάθε πετυχημένος υπουργός, αφού έχει υπουργοποιηθεί πολλές φορές, επιθυμεί κάποια στιγμή να πρωθυπουργοποιηθεί.

Το πρόβλημα με τις ευθύνες

Μιλώντας για υπογραφές, αρκετός κόσμος είναι στα κάγκελα με τη διαβίβαση στον Εισαγγελέα, του Φακέλου για τα ραντάρ αντιπυροβολικού της Ρέιθιον, υπόθεση του 2000 (ακόμη έπιναν όλοι φραπόγαλο). Η διαβίβαση στον Εισαγγελέα, ήταν απίθανό καμπανάκι για όλα τα εν ενεργεία στελέχη της ΓΔΑΕΕ. Ουσιαστικά, άνθρωποι που δεν έφταιγαν, κλήθηκαν, έστω και τυπικά, στον Εισαγγελέα. Μεταξύ αυτών και οι ΓΔΑΕΕ της νυν Κυβέρνησης, μετά το 2019, δηλαδή Λάγιος, Αλεξόπουλος και Μπούρας. Όλοι τους έπρεπε να πληρώσουν δικηγόρους για υπομνήματα, και να τρέχουν στη Δικαιοσύνη. Να τρέχουν, για ένα φάκελο που τον είχε κλείσει ο προηγούμενος ΥΕΘΑ Παναγιωτόπουλος, είχε γράψει και την άποψή του, και δεν πρόλαβε να το υπογράψει. Αφού κλωθογύρισε μήνες στα γραφείο του νέου -από το 2023- ΥΕΘΑ, εστάλη στους Αδιάφθορους του ΥΠΕΘΑ (δε αντάτσαμπολς ιφ γιου νόου γουάτ άι μην), και από εκεί, με σύμφωνη γνώμη Δένδια, στον Εισαγγελέα. Τώρα, αν βρεθεί υπηρεσιακός να υπογράψει νέο φάκελο, με κίνδυνο μετά από 3, 8, 12 ή 20 χρόνια να τον φωνάζει εισαγγελέας, μπράβο του. Το βασικό πρώτο χτύπημα είναι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ, που θέλει καμιά 30αριά συμβάσεις για να γίνει σωστά. Αν κάποια από αυτή δεν πάει καλά, τι θα γίνει;

Χρόνια Πολλά, κάτι περίεργοι εδώ ζητάνε Εγκ Νόγκ. Τα λέμε (σχεδόν) κάθε εργάσιμη μέρα στις 8:00!