Ο γείτονας, η κατσίκα του και η απόλυτη κατάντια μας

 

Τις τελευταίες μέρες, η ιστοσελίδα μας έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πιθανότητα αναστολής παραδόσεων αμερικανικών όπλων προς την Τουρκία. Αυτό σημαίνει, πως τελικά τα F-35 -που όλα δείχνουν πως θα παραδοθούν στις 21 Ιουνίου- δεν θα παραδοθούν! Ελληνοαμερικανικές ενώσεις, σε συνεργασία με αντίστοιχες αρμενικές, και πιθανότατα ισραηλινές, προσπαθούν, από μόνες τους, να κάνουν το αυτονόητο. Να αποδείξουν στην αμερικανική Γερουσία, στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, και φυσικά στον αμερικανικό λαό (γιατί όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν κάποιοι, οι ΗΠΑ είναι δημοκρατία), πως η Τουρκία δεν ανήκει πλέον στην Δύση, και τα συμφέροντα της έρχονται σε απευθείας αντίθεση με τα αμερικανικά. Το σημαντικότερο όμως είναι πως η Τουρκία δείχνει πλέον σε αντιδιαμετρική πορεία με τα ιδεώδη της Δημοκρατίας, και η Τουρκία αργά αλλά σταθερά μετατρέπεται σε ένα ισλαμιστικό μόρφωμα, με ότι σημαίνει αυτό.
Στο άκουσμα την αναστολής παράδοσης των F-35, στην Ελλάδα αναστεναγμοί ανακούφισης βγήκαν από τα στήθη όλων. Αν η Τουρκία δεν παραλάβει τα F-35 τότε κανένα πρόβλημα για την εθνική μας ασφάλεια, business as usual. Μα καλά, είμαστε σοβαροί; Αν τελικά η Τουρκία δεν παραλάβει τα F-35, σημαίνει πως δεν υπάρχει αμυντικό θέμα, μήπως να αφοπλιστούμε κιόλας; Δεν έχει μερικές εκατοντάδες αεροσκάφη, δεν φτιάχνει χιλιάδες άρματα μάχης, δεν ναυπηγεί υπερσύγχρονο στόλο, δεν έχει UCAV, δεν έχει βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους cruise; Δεν έχουμε βαρεθεί σαν κράτος να βασιζόμαστε σε ψευδαισθήσεις (αυταπάτες αν προτιμάτε), ή στις αποφάσεις άλλων προκειμένου να προστατέψουμε την εθνική και εδαφική μας ακεραιότητα;
Είναι αυτό σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος των τουρκικών F-35, να περιμένουμε από μία ξένη κυβέρνηση να σταματήσει μία πώληση αμυντικού υλικού που έχει συμφωνηθεί πριν σχεδόν 20 χρόνια; Αν τώρα τελικά οι Αμερικάνοι δώσουν τελικά τα αεροσκάφη, τότε μπαίνει σε εφαρμογή το plan B, ξεκινάμε την εθνική μας κλάψα! Κακοί αμερικάνοι! Δεν μας αγαπάνε, μας μισούν, μας προδίδουν μπλαμπλα, μπλαμπλα. Οπότε ας πάμε σε κανά ανατολικό γένος, που είναι δικοί μας άνθρωποι, και μας αγαπούν… Αν χάσουμε και μερικά νησιά, δεν βαριέσαι, θα λέμε στα παιδιά μας πως οι άλλοι φταίνε!

Κάθε σοβαρή χώρα δεν περιμένει τίποτα από το εξωτερικό. Οφείλει να τα καταφέρνει μόνη της, κάθε κράτος οφείλει να μπορεί να προστατεύει τους πολίτες του από εξωτερικές επιβουλές με ίδια μέσα.  Όταν η χώρα πετούσε χαρταετό περιμένοντας τους ολυμπιακούς αγώνες, η Τουρκία, έχοντας πάντα στο μυαλό της ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μπήκε στο κονσόρτσιουμ του JSF, ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα θα χρειαζόταν ένα Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς που στην κατασκευή του συνασπίστηκαν μερικές από τις ισχυρότερες οικονομικά και στρατιωτικά χώρες στον πλανήτη;
Ποια ήταν λοιπόν η απάντηση της Ελλάδας; Στα χρόνια μετά τους ολυμπιακούς αγώνες η χώρα μας φρόντισε να γίνει πρωταθλήτρια στις προσλήψεις νέων δημοσίων υπαλλήλων, στις αυξήσεις μισθών, στη δημιουργία νέων δημόσιων οργανισμών, στις αυξήσεις συντάξεων πολύ πάνω από τις ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων, και φυσικά στην μείωση των αμυντικών δαπανών. Λίγα χρόνια μετά, όταν το στρεβλό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κατέρρευσε -και πως άλλωστε να μην κατέρρεε από τη στιγμή που βασιζόταν σε ένα σύστημα πυραμίδας- μπήκαμε στα Μνημόνια και φυσικά στην οικονομική επιτροπεία. Ακόμη και τότε όμως, το πρώτο πράγμα που φροντίσαμε να διασώσουμε ήταν ο διογκωμένος δημόσιος τομέας. Έγιναν αμέτρητες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες για την περικοπή των συντάξεων, για τις μειώσεις μισθών, για τις συντάξεις αλλά δεν έγινε καμία για την εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Πως η ιστορία των τουρκικών F-35 δεν ξεκίνησε πέρσι ή πρόπερσι, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Απλά τότε, σε μια κοινωνία χωμένη στον δανεικό πλούτο και την καλή ζωή, ξεχάσαμε πως αυτή τη χώρα πρέπει να την παραδώσουμε στα εγγόνια μας τόση όση μας την παρέδωσαν οι παππούδες μας. Σημειώνουμε πως επίσης  η ιστορία της ναυπήγησης των τουρκικών υποβρυχίων 214 δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται η “κακιά” Μέρκελ, οι “κακοί” Γερμανοί αλλά το ξερό μας το κεφάλι. Το ότι εμείς δεν έχουμε αποφασίσει να επανεξοπλίσουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας δεν σημαίνει επουδενί πως οι υπόλοιποι δεν πρέπει να πουλάνε όπλα στους Τούρκους γιατί έτσι μας βολεύει (εμάς).
Στην ψυχιατρική επιστήμη αυτό που μας διακατέχει έχει πολλές ονομασίες. Αυτό που μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε είναι πως σίγουρα λέγεται σύνδρομο καταδίωξης. Δεν σταματάμε εκεί γιατί θεωρούμε πως είμαστε ο καλυτερότερος λαός τον κόσμο, με εκπληκτικό μυαλό, ανώτερο DNA, που όλοι μας μισούν και μας επιβουλεύονται.  Θεωρούμε πως επειδή οι μακρινοί μας πρόγονοι δημιούργησαν την φιλοσοφία πάνω στην οποία βασίζεται ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, όλος ο δυτικός πολιτισμός οφείλει να μας πληρώνει δικαιώματα χρήσης της φιλοσοφίας αυτής. Και πάνω απ’ όλα να πληρώνει τα χρέη μας. Και όχι μόνο…

Οφείλει να μας προστατεύσει απέναντι στους “κακούς” Τούρκους. Οφείλει να μας δίνει δωρεάν όπλα, υπερσύγχρονα, δωρεάν ή έναντι πινακίου φακής, και φυσικά να μην πουλάει τίποτα στους γείτονες. Εμείς φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα.  Μπορούμε μάλιστα να καθυβρίζουμε τους δυτικούς συμμάχους μας, να κατακεραυνώνουμε το δυτικό πολιτισμό, να τον θεωρούμε χειρότερο από το Ισλάμ, να ενστερνιζόμαστε απόλυτα τις απόψεις του Ερντογάν και να χρησιμοποιούμε την ρητορική του εναντίον της Δύσης. Αλλά η Δύση οφείλει να μας στηρίζει, να μας πληρώνει και να μας προστατεύει. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως πλέον έχουμε ξεφύγει από το σύνδρομο καταδίωξης, και οδεύουμε προς διάγνωση ψυχασθένειας επιπέδου σχιζοφρένειας. Ας ξαναγυρίσουμε τώρα στα F-35. Ας ξεχάσουμε τα ψυχολογικά σύνδρομα που μας διακατέχουν σαν λαό, και ας μείνουμε λιγάκι στο θέμα της παράδοσης των μαχητικών πέμπτης γενιάς στην γειτονική μας χώρα.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε πως τα μαχητικά αυτά θα αλλάξουν δραματικά την ισορροπία δυνάμεων πάνω από το Αιγαίο. Ακόμη και για πλάκα, και έχοντας υπόψη την τουρκική προκλητικότητα, δεν θα εκπλαγούμε εάν δούμε μαχητικό F-35 με τουρκικά εθνόσημα να πετάει πάνω από την Αθήνα κατά τη διάρκεια παρέλασης της 25 Μαρτίου.  Αντί όμως να κάνουμε κάτι γι’ αυτό εμείς, περιμένουμε από τους Αμερικανούς να μην παραδώσουν τα μαχητικά στους Τούρκους! Γιατί; Γιατί έτσι μας βολεύει, είναι η εύκολη λύση! Αντί η χώρα να φροντίσει να λάβει τα μέτρα της το συντομότερο δυνατόν, περιμένει τον από Μηχανής Θεό Τραμπ να μην παραδώσει τα μαχητικά! Το ότι ζούμε σε μια σύγχρονη Τραγωδία, δεν σημαίνει ότι θα την κάνουμε και Αρχαία Ελληνική Τραγωδία για να βρούμε Από Μηχανής Θεό.

Εδώ θα πούμε πως τα F-35 θα παραδοθούν μεν, αλλά θα αργήσουν να έρθουν σε τουρκικό έδαφος δε. Στο ενδιάμεσο οι ΗΠΑ θα δουν που “γέρνει” γεωστρατηγικά η Άγκυρα και θα αποφασίσουν ήσυχα το τι θα κάνουν. Αυτό όμως, δεν έχει τίποτα να κάνει με την Ισορροπία Δυνάμεων που οφείλουμε να διατηρούμε πάνω από το Αιγαίο. Δεν έχει τίποτα να κάνει με τις υποχρεώσεις μας στην διατήρηση ισχυρών ενόπλων δυνάμεων στη χώρα. Με την ευκαιρία, ας ρωτήσουμε αν θυμάται κανείς πως για χρόνια αντιμετωπίζαμε σαν ελληνικό κοινό το F-35; Θυμάται κανείς τις πεφωτισμένες αναρτήσεις διαφόρων ιστοτόπων; Που προσπαθούσαν να πείσουν πως το μαχητικό είναι ένας κουβάς και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι η αγορά ρωσικών Su-35 (τσάμπα, γιατί ο Τσάμπας ζει και βασιλεύει στην Μόσχα τελικά); Ούτε λίγο ούτε πολύ οι πωλητές φρέσκου σανού προσπαθούσαν να μας πείσουν πως με καμιά σαρανταριά ρωσικά μαχητικά θα αποκτούσαμε κοινά σύνορα με την Αρμενία. Όταν κάποια στιγμή καταλάβαμε πως το F-35 είναι ένας πραγματικός, υπαρκτός και μη εύκολα αντιμετωπίσιμος κίνδυνος, τότε αρχίσαμε να τρέχουμε γύρω γύρω φωνάζοντας.
Αντί τώρα να κάτσουμε κάτω και να δούμε τι πρέπει να κάνουμε την επόμενη δεκαετία προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την αναθεωρητική Τουρκία, να συμφωνήσουμε όλοι διακομματικά πως οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να ενισχυθούν, πως πρέπει να προστατέψουμε την εθνική ακεραιότητα με κάθε μέσο και τρόπο, τι κάνουμε;
Τίποτα. Η παρούσα κυβέρνηση, παρότι έχει κάνει μερικές καθυστημένες αλλά υπαρκτές κινήσεις, υπόσχεται 13η σύνταξη, προσλήψεις στο Δημόσιο, μονιμοποίηση δημοσίων υπαλλήλων. Η αντιπολίτευση (κάθε Κόμμα, όχι μόνο η αξιωματική) προσπαθεί να κάνει ρελάνς με διάφορες άλλες κοινωνικές  ή άλλες παροχές. Κανείς, μα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ουσιαστική ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας. Και ο λόγος που δεν ενδιαφέρεται κανένα πολιτικό κόμμα, είναι γιατί δεν ενδιαφερόμαστε εμείς οι ίδιοι. Κανείς δεν κέρδισε ψήφους λέγοντας πως θα ενισχύσει, για παράδειγμα, την Πολεμική Αεροπορία. Είναι γιατί κανείς Έλληνας δεν βγήκε ποτέ στο δρόμο να διαδήλωσει υπέρ της Ελλάδος. Και σε όσους βιαστούν να μιλήσουν για τις μεγαλειώδεις συγκέντρωση υπέρ της Μακεδονίας θα ρωτήσουμε εάν πότε έχουμε διαδηλώσει όχι ενάντια σε ένα μικρό κι ανίσχυρο κράτος, αλλά ενάντια σε μία περιφερειακή υπερδύναμη που κρατάει αιχμαλώτους δύο έλληνες αξιωματικούς. Έχει σκεφτεί κανείς αν η Τουρκία θα τολμούσε να κάνει αυτό με τους Έλληνες στρατιωτικούς αν ίσχυε ακόμη το 7 προς 10 στην Ισορροπία Δυνάμεων; Ας σκεφτεί αν τελικά τόλμησε να κάνει κάτι παραπάνω στις κρίσεις του Χόρα, του Σισμίκ ή των Ιμίων…
Μιας λοιπόν και οι μαγκιές κοστίζουν, προτιμούμε να ποιούμε την νήσσαν παρά να συμφωνήσουμε στο να χάσουμε κεκτημένα μας ατομικά οικονομικά “δικαιώματα” υπέρ της άμυνας της χώρας. Και αν οι Τούρκοι τελικά εξοπλίζονται, εμείς θέλουμε απλά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Ας σταματήσουμε να θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, ή να έρθει να του την κλέψει κάποιος τρίτος, δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση. Αυτό κάνουμε όταν ζητάμε από τις ΗΠΑ να μην παραδώσουν τα F-35, και αυτό κάνουμε όταν ζητάμε από τη Γερμανία να μην πουλήσει τα υποβρύχια 214.  Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε προδότες, εφιάλτες και άλλους κακούς, ή βαρβάρους που δεν θα έρθουν ποτέ, και ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη σαν κοινωνία. Εκεί είναι το πρόβλημα.