Στις 15 Δεκεμβρίου 2025, η Γερμανική Ομοσπονδιακή Αρχή Καταπολέμησης Καρτέλ ενέκρινε την επέκταση της συνεργασίας μεταξύ της Rheinmetall και της KNDS Deutschland για την ανάπτυξη ενός μελλοντικού κύριου άρματος μάχης για τον γερμανικό Στρατό, ως “συμπλήρωμα του Leopard 2A8”.
Η έγκριση επιτρέπει στις δύο εταιρείες να χρησιμοποιήσουν την υπάρχουσα κοινοπραξία PSM (Projekt System & Management) που αρχικά δημιουργήθηκε για το πρόγραμμα του τεθωρακισμένου οχήματος μάχης Puma.
To κρίσιμο ερώτημα εδώ βέβαια είναι το εξής: Γνωρίζουμε πως Γαλλία και Γερμανία συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα κοινό άρμα μάχης, το γνωστό MGCS, όπου μετέχουν ακριβώς οι Rheinmetall και KNDS Γερμανίας από πλευράς Βερολίνου. Άρα τι νόημα έχει η Γερμανία μόνη της να αναζητά “άλλο άρμα”;
MGCS: Προσκήνιο και παρασκήνιο του Μελλοντικού Ευρωπαϊκού Άρματος Μάχης
Τυπικά και σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, το “νέο γερμανικό” άρμα θα είναι για να καλύψει το κενό μέχρι να ολοκληρωθεί το MGCS, κάπου το 2045. Οπότε υποτίθεται θα έχουμε στο Γερμανικό Στρατό τα νέα Leopard 2A8, μετά ένα “ενδιάμεσο” άρμα γερμανικής παραγωγής και τελικά, στη δεκαετία του 2040 το MGCS. Εντωμεταξύ η Rheinmetall έχει ήδη στα σκαριά το δικό της άρμα, το KF51 Panther, το οποίο συμφώνησε να παραγγείλει η Ιταλία: οπότε ήδη υπάρχει μια δεδομένη πρόταση “εξελιγμένου γερμανικού σχεδίου άρματος μάχης” για να υιοθετηθεί ή να χρησιμεύσει ως βάση προόδου.
Στην πράξη; Η γερμανική πρωτοβουλία μάλλον δείχνει πως δεν υπάρχει τόση πίστη στο MGCS, ότι δηλαδή αυτό θα εξελιχθεί και θα βγει σε παραγωγή, οπότε ήδη ξεκινά η έρευνα και μάλιστα σε ταχύ ρυθμό, για κάτι νεότερο από το Leopard 2. Και αναγνωρίζεται πως για να γίνει αυτό, απαιτείται η συνεργασία των μεγάλων εγχώριων εταιριών, καθώς, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της γερμανικής αρχής κατά των καρτέλ, Andreas Mundt, “καμία από τις δύο εταιρείες δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί μόνη της στις απαιτήσεις του έργου”.
Αντίστοιχες τριβές μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας βλέπουμε και στο πρόγραμμα FCAS για από κοινού ανάπτυξη μαχητικού 6ης γενιάς, όπου οι Γάλλοι διεκδικούν το μεγαλύτερο μερίδιο του έργου και οι Γερμανοί απαντούν “δεν θα πληρώνουμε εμείς για να ωφελείται το Παρίσι”. Κάπως έτσι, όμως καταρρέουν εκ των έσω, τα κοινά προγράμματα εξοπλισμών και νέων τεχνολογιών που έχει ανάγκη η Ευρώπη, η οποία έως και σήμερα παραμένει στα οπλικά της συστήματα απελπιστικά “διασπασμένη” σε πολυάριθμα εθνικά προγράμματα!
