Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, στην τελική φάση βρίσκονται στη Γερμανία οι διαπραγματεύσεις του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων (FDP) για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ενώ, σύμφωνα με το περιοδικό Focus, έχει αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου υπό τον Όλαφ Σολτς (SPD).
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του περιοδικού, υπουργός Οικονομικών θα είναι ο αρχηγός του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, ενώ η υποψήφια των Πρασίνων για την Καγκελαρία Αναλένα Μπέρμποκ θα είναι η επόμενη υπουργός Εξωτερικών και ο συμπρόεδρός της, Ρόμπερτ Χάμπεκ θα αναλάβει ένα νέο υπερ-υπουργείο Οικονομίας, στο οποίο θα προστεθεί και η πολιτική για το Κλίμα. Ο κ. Χάμπεκ θα είναι και Αντικαγκελάριος.
Η νυν υπουργός Δικαιοσύνης Κριστίνε Λάμπρεχτ (SPD) φαίνεται ότι έχει σημαντικές πιθανότητες να παραμείνει στην κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πλέον βουλευτής, αναλαμβάνοντας το υπουργείο Εσωτερικών. Το υπουργείο Υγείας, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, αναλαμβάνει το στέλεχος του FDP Μίχαελ Τόιρερ, ενώ στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων παραμένει ο Χουμπέρτους Χάιλ (SPD).
Η βουλευτής του FDP Μαρί-‘Αγκνες Στρακ-Τσίμερμαν προορίζεται για το υπουργείο ‘Αμυνας, ενώ στους Φιλελεύθερους θα δοθεί και το υπουργείο Δικαιοσύνης, με τον Φόλκερ Βίσινγκ ή τον Μάρκο Μπούσμαν. Οι Πράσινοι αναμένεται να αναλάβουν το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το οποίο ενδέχεται να διευρυνθεί με αρμοδιότητες για το Περιβάλλον, με την Στέφι Γκρούνε, αλλά και το υπουργείο Οικογένειας, με την Κάτριν Γκέρινγκ-Έκαρτ. Το υπουργείο Αναπτυξιακής Βοήθειας θα ανατεθεί στην Μπέρμπελ Κόφλερ του SPD, ενώ προσωπάρχης της Καγκελαρίας θα είναι ο στενός συνεργάτης του Όλαφ Σολτς, Βόλφγκανγκ Σμιτ.
Το δικό μας σχόλιο είναι πως αν η παραπάνω σύνθεση επαληθευθεί είναι ενδιαφέρουσα για την Ελλάδα καθώς στα κρίσιμα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών τοποθετούνται Φιλελεύθερος και Πράσινος, δηλαδή από κόμματα που έχουν ασκήσει κριτική στην Τουρκία για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έλλειμμα δημοκρατίας και επιθετικών στρατιωτικών δαπανών.
Ειδικότερα οι Πράσινοι έχουν καταδικάσει την Τουρκία και για τις εξαγωγές όπλων της σε αυταρχικά καθεστώτα, για την παράνομη παρέμβαση της στη Συρία ενώ καλούν για απαγόρευση αυτόνομων όπλων. Οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν μιλήσει για περιορισμό εξαγωγών όπλων οπότε είναι υπέρ του εμπάργκο προς την Τουρκία, ενώ οι Φιλελεύθεροι αν και αναγνωρίζουν το σημαντικό ρόλο της Τουρκίας εντός ΝΑΤΟ, ελπίζουν σε μια “μετά-Ερντογάν εποχή”.
Παραδοσιακά βέβαια η Γερμανική εξωτερική πολιτική δεν είναι αυτή των ανοιχτών συγκρούσεων και πάντα επιδιώκεται μια ήπια προσέγγιση με πιέσεις σε ζητήματα διαφωνιών, αλλά εδώ και πολλά χρόνια είναι η πρώτη φορά που στη Γερμανία ετοιμάζεται να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση με μερική έστω συναίνεση στην ανάγκη “περιορισμού” της Άγκυρας, κρατώντας τη όμως εντός δυτικού στρατοπέδου. Μια στάση δηλαδή που έμμεσα ευνοεί την Ελλάδα, η οποία τώρα θα κληθεί να ανιχνεύσει-αξιοποιήσει αυτή την στάση.
