Το πρόσφατο άρθρο μας για τη δημιουργία Ναυτικής Αεροπορίας, που θα βασιστεί σε UCAV Mojave της General Atomics, προκάλεσε αρκετές εντυπώσεις. Σίγουρα είναι μια ιδιαίτερη ιδέα αλλά όχι ανεδαφική. Άλλωστε το Mojave έχει κατασκευαστεί σαν STOL UCAV, για δράση όχι μόνο από αεροπλανοφόρα (που δεν έχουμε), αλλά από ημιτελείς διαδρόμους και απροετοίμαστα επίπεδα εδάφη, ότι δηλαδή διαθέτουμε σε αφθονία στα νησιά του Αιγαίου.
ThinkOutOfTheBox: Δημιουργία Ναυτικής Αεροπορίας από το ΠΝ με UCAV Mojave
Εκεί ήταν η ιδέα, το ΠΝ να επιχειρεί τη δική του αεροπορία από προωθημένα αεροδρόμια στη Ρόδο, Κάρπαθο και Κρήτη, ίσως και την Κύπρο, και να έχει εναέρια μέσα κρούσης και εκτόξευσης όπλων στη διάθεση των φρεγατών FDI HN. Η ΠΤΗΣΗ δεν φημίζεται για τις αντιγραφές ιδεών, αλλά για τις δικές της. Αυτό κάναμε με τα Mojave, αυτό θα κάνουμε και σήμερα.
Αν το καλοσκεφτούμε, αυτό που η Τουρκία θα προσπαθήσει να κάνει με το ελικοπτεροφόρο TCG Anadolu, εμείς θα το κάνουμε πολύ πιο αποτελεσματικά, με λιγότερο κόστος, και χωρίς κίνδυνο. Τα ελληνικά “Anadolu” δεν μπορούν να βυθιστούν, ενώ για να καταστρέψουν έναν από τους δεκάδες τόπους αποπροσγείωσης των Mojave, οι Τούρκοι θα πρέπει να αποκτήσουν… Β-52 (μάλλον Tu-95 πλέον). Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός ότι οι Τούρκοι ακόμη δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν το Bayraktar TB3, με αναδιπλούμενες πτέρυγες και δυνατότητα αποπροσνήωσης σε ένα ελικοπτεροφόρο.
Πολυμήχανοι Τούρκοι: Το TCG Anadolu επίσημα από αεροπλανοφόρο σε… UAVοφόρο!
H προηγούμενη πρόταση που κάναμε για τα ναυτικά Mojave, είχε δυο μειονεκτήματα. Το ένα είναι πως το ΠΝ πρέπει να είναι δέσμιο επιχειρήσεων από νησιά του Αιγαίου. Βέβαια αυτό δεν είναι μεγάλο μειονέκτημα, καθώς έχουμε ουκ ολίγα νησιά και ακόμη περισσότερα σημεία στην ηπειρωτική χώρα όπου τα Mojave ή άλλα ανάλογα Μη Επανδρωμένα μπορούν να επιχειρήσουν. Αλλά πάντα υπάρχει η περίπτωση όταν χρειαστεί ένας διοικητής στο πεδίο μάχης να μην υπάρχει εκεί κοντά κάποιο Mojave, καθώς τα αεροσκάφη μπορεί να επιστρέφουν προς ανεφοδιασμό/επανεξοπλισμό.
Η νέα τουρκική απειλή στη θάλασσα: Πως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε;
Το δεύτερο πρόβλημα είναι το κόστος. Μια συνεκτική δύναμη 15 με 20 Mojave θα έφτανε με όπλα, εξοπλισμό υποστήριξης, υποδομές και εκπαίδευση, ίσως το 1 δις ευρώ. Ποσό που πολλοί θα έσπευδαν να ζητήσουν την αξιοποίηση του στην αγορά της 4ης φρεγάτας FDI HN, αντί για την υλοποίηση μιας καινοτόμας λύσης με άγνωστα αποτελέσματα.
To Αμερικανικό Ναυτικό κάνει τα ελικοπτεροφόρα του μίνι-αεροπλανοφόρα με F-35B
Σήμερα όμως θα πάμε το συλλογισμό μας λίγο «παραπίσω», και θα φροντίσουμε να εξελίξουμε την ιδέα μας. Ναι, εξακολουθούμε να μιλάμε για ναυτική αεροπορία, δηλαδή για εναέρια μέσα που θα υποστηρίζουν πλοία, αλλά αυτή τη φορά θα έχουμε δυο αλλαγές, εκεί που εντοπίστηκαν τα μειονεκτήματα στην προηγούμενη πρόταση με τα Mojave.
ΑΠΟΨΗ: Έτσι θα αποκτήσει το Πολεμικό Ναυτικό Μη Επανδρωμένα συστήματα (UAS/UAV)
Πάμε σε ένα Ναυτικό που εμείς εδώ στη σελίδα συμπαθούμε ιδιαιτέρως, αν και δεν είμαστε πολύ σίγουροι πως το συμπαθούν και κάποιοι στο ΠΝ. Μιλάμε για το Βρετανικό, που παραμένει ένα από τα ισχυρότερα του πλανήτη. Και θεωρούμε κρίμα, λάθος ίσως και των δυο πλευρών, που δεν επιλέχθηκε η Arrowhead 140 ως κύρια φρεγάτα του δικού μας Ναυτικού.
Το Royal Navy έχει την τύχη να έχει έχει σε υπηρεσία δυο από τα μεγαλύτερα αεροπλανοφόρα σε υπηρεσία σήμερα, τα 65.000 τόνων HMS Queen Elizabeth και HMS Prince of Wales. Προκαλεί εντύπωση, αλλά το μέγεθός τους είναι τέτοιο, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ακόμη και Rafale, F/A-18E/F ή και το F-35C. Εντούτοις, το Royal Navy άκουσε τις «προσταγές» της RAF, και δέχτηκε ως κύριο αεροσκάφος το F-35B, που αντικατέστησε τα Harrier GR.7/GR.7/GR.9 αλλά και τα Tornado IDS, από βρετανική υπηρεσία. Άλλωστε, οι Βρετανοί, γνωρίζοντας τις δυνατότητες των Harrier & Sea Harrier, δημιούργησαν γενιές αξιωματικών που θα ήθελαν πολύ να έχουν ένα υπερηχητικό VSTOL αεροσκάφος. Και τελικά το βρήκαν στο Lockheed Martin F-35B.
Οι φωτογραφίες με τα βρετανικά αεροπλανοφόρα έμφορτα με F-35B είναι εντυπωσιακές, με ικανότητα φιλοξενίας έως και 40. To F-35B υπενθυμίζουμε πως μπορεί να μεταφέρει πυρηνικά όπλα ενώ τα βρετανικά αεροσκάφη θα παραλάβουν και τους γνωστούς σε όλους μας πυραύλους Meteor. Αλλά, 40 μαχητικά 5ης γενιάς δεν επαρκούν στους Βρετανούς, και δεν είναι μόνο θέμα αριθμού. Τα νέα βρετανικά αεροπλανοφόρα θα είναι πολυεργαλεία, από πλοία αποβάσεων μέχρι σταθμοί ελέγχου UAVs/UCAVs.
Η φωτογραφία μας ανοίγματος είναι πραγματική. Είναι τραβηγμένη από το Prince of Wales και φαίνεται το ski jump του αεροπλανοφόρου. Τι δείχνει; Μπορεί οι περισσότεροι να νομίσουν πως είναι κάποια drones επιπέδου DJI/ Parrot, αλλά όχι. Είναι ένα από τα μοντέλα της εταιρίας Malloy Aeronautics, το Τ150 για την ακρίβεια, με μεταφορική δυνατότητα 68 (!) κιλών. Αυτό έχει φωτογραφηθεί πάνω στο αεροπλανοφόρο με επίδειξη μεταφοράς διαφόρων φορτίων. Γιατί άραγε; Διότι έχει ακτίνα δράσης 70+ χιλιομέτρων!
Το Τ150 δεν είναι το κορυφαίο μοντέλο της βρετανικής εταιρείας. Αυτή τη στιγμή, σε παραγωγή βρίσκεται το Τ400 που μπορεί να μεταφέρει 180 κιλά! Σκεφτείτε το λίγο προσεκτικά, αυτό το 180 κιλά, και σε τι ακριβώς μπορεί να μεταφραστεί… εμείς σας το εξηγούμε παρακάτω.
Προηγμένα drones θέλει το Ναυτικό της Αυστραλίας στα πολεμικά του
Την καινοτομία της συγκεκριμένης εταιρίας οι Βρετανοί δεν την αγνόησαν. Έτσι, είδαμε κάποια στιγμή την κορυφαία βρετανική στο χώρο της Άμυνας, τη BΑΕ Systems, να βγάζει μια κοινή ανακοίνωση με τη Malloy Aeronautics. Η ανακοίνωση δεν αφορούσε κάποιο υπάρχον σχέδιο, αλλά το μελλοντικό UAV, Τ-650, με ικανότητα μεταφοράς 300 κιλών, και με ταχύτητες που φτάνουν τα 140 χιλιόμετρα την ώρα. Μάλιστα, με πλήρες φορτίο το Τ-650 μπορεί να φτάσει σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από το πλοίο, ενώ χωρίς φορτίο μπορεί να φτάσει τα 80 χιλιόμετρα.
Τι μπορεί να είναι αυτό το φορτίο 300 κιλών; Ε λοιπόν οι Βρετανοί δεν μασάνε τα λόγια τους, θα είναι μια τορπίλη Sting Ray, κυρίως κατά υποβρυχίων, αλλά όχι μόνο! Η τορπίλη αυτή έχει και δυνατότητες κατά πλοίων, ενώ η κεφαλή της έχει σχεδιαστεί να μπορεί να διατρήσει τα διπλά τοιχώματα των σύγχρονων υποβρυχίων. Πάμε τώρα στα σενάρια χρήση του Τ-650.
Ας μείνουμς στις Stingray αρχικά. Ή αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, στην περίπτωσή μας θα επιλέξουμε τις νέες Mk54 των 276 κιλών βάρους. Ας σκεφτούμε λοιπόν, κάποιο ή κάποια Τ-650 να επιχειρούν γύρω από ένα ελληνικό πλοίο, όποιο κι αν είναι αυτό. Το sonar, CAPTAS-4, έχει κάποια επαφή… κάποια υποψία επαφής. Ένας ηχοσημαντήρας από κάποιο Romeo επιβεβαιώνει την υποψία. Το MH-60R ποντίζει και το σόναρ του, και επιβεβαιώνει. Αμέσως το Τ-650, εξαπολύει πάνω από το υποβρύχιο τη Mk54, και όλοι παρακολουθούν μέχρι την υποθαλάσσια έκρηξη.
Ρουμανία και Βουλγαρία αξιοποιούν ευρωπαϊκά drones για ναυτική επιτήρηση
Άλλο σενάριο: Εχθρική πυραυλάκατος βρίσκεται αγκιστρωμένη σε νησίδα, πολύ ανατολικά για μας. Γιατί να “χαλάσουμε” έναν πύραυλο Exocet ΜΜ40, που μάλιστα θα «ξεσηκώσει» και τον κόσμο; Στέλνουμε ένα Τ-650, φορτωμένο με μια «φτωχή» Mk46, που ούτως ή άλλως έχουμε ουκ ολίγες. Με τα 45 κιλά της κεφαλής της, ανοίγει μια ωραία τρύπα στο κύτος της πυραυλακάτου, που γέρνει στο πλάι και βυθίζεται.
Τρίτο σενάριο: Έχουμε μια νέα κρίση, αντίστοιχη με αυτή του 2020, με τους δυο στόλους απέναντι ο ένας από τον άλλον στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Τούρκοι έχουν μαζέψει αρκετά από τα πλοία τους, εμείς όπως πάντα λιγότερα (ο Ελληνικός Στόλος θα είναι εκεί που πρέπει για να εκτοξεύσει τους πυραύλους του). Από τα πλοία όμως εμπροσθοφυλακής, έχουν σηκωθεί αρκετά Τ-650, φορτωμένα με τορπίλες. Και γυροφέρνουν τα εχθρικά πλοία σαν ιπτάμενα μπαρακούντα… Σε απόσταση τόση όπου τα μικρά πυροβόλα να μην τα φτάνουν, και τα μεγάλα όπως και οι αντιαεροπορικοί να πρέπει να δηλώσουν «πόλεμο» αν χρησιμοποιηθούν.
Υποβρύχια drone και υποστήριξη για τα νέα Ολλανδικά ναρκοθηρικά
Ξέρετε πιο είναι το καλύτερο; Τα προϊόντα της Malloy είναι ηλεκτροκίνητα. Δεν έχουν μεγάλο κόστος χρήσης, δεν κάνουν θόρυβο, μπορούν να πετούν τόσο χαμηλά που τα κάνει επικίνδυνα όσο τίποτε άλλο! Ενώ έχουμε πολλές και καλές εταιρείες στην Ελλάδα…
Η συνέχεια στο Naval Defence
