Εκνευρισμό και έντονη νευρικότητα στην τουρκική πλευρά καταλόγισε από τον Νίγηρα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας όσον αφορά την τελευταία τοποθέτηση των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το τουρκολιβυκό «μνημόνιο» και την εγκυρότητα του.
Αναλυτικότερα, ερωτηθείς κατά τη διάρκεια δηλώσεων του σε δημοσιογράφους μετά το πέρας της συνάντησής του με τον Πρόεδρο του Νίγηρα Μοχάμεντ Μπαζούμ (Mohamed Bazoum) για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι η Ελλάδα έχει χάσει τα λογικά της και ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε κανένα να την εγκλωβίσει στις ακτές της, ο Ν. Δένδιας απάντησε: «Αντιλαμβάνομαι τον τουρκικό εκνευρισμό, η τελευταία τοποθέτηση των Ηνωμένων Εθνών αλλά και του State Department όσον αφορά το τουρκολιβυκό “ μνημόνιο” και την εγκυρότητα του είναι προφανές ότι έχει δημιουργήσει έντονη νευρικότητα στην τουρκική πλευρά».
Σε ό,τι αφορά την επίσκεψή του στη Νιαμέι, ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε πως είναι ιδιαίτερα ευτυχής σήμερα γιατί βρίσκεται στον Νίγηρα, στην πρώτη επίσκεψη Έλληνα υπουργού στη χώρα αυτή. Αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο του Νίγηρα Μοχάμεντ Μπαζούμ, κατά την οποία είχαν γόνιμη συζήτηση για τις διμερείς σχέσεις, την κατάσταση στο Σαχέλ, την αντιμετώπιση της τρομοκρατικής απειλής και την πρόκληση του μεταναστευτικού -προσφυγικού, ο Νίκος Δένδιας έχει εκτεταμένες συνομιλίες με τον ομόλογό του, τον υπουργό Εξωτερικών Χασούμι Μασούντου (Hassoumi Massoudou). Κατά τη συνάντηση, θα υπογραφούν δύο συμφωνίες μεταξύ της Ελλάδας και του Νίγηρα.
Περαιτέρω, ο υπουργός Εξωτερικών υπογράμμισε την πολύ μεγάλη σημασία που έχει ο Νίγηρας για την ΕΕ και την ασφάλεια της. «Είναι μία δημοκρατική χώρα, η οποία παίζει έναν εξαιρετικά θετικό ρόλο στην αντιμετώπιση των προκλήσεων ασφάλειας και τρομοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή. Από εκεί και πέρα, είναι μία μεγάλη παραγωγός ουρανίου, είναι μία χώρα με την οποία και η ΕΕ, αλλά και η Ελλάδα πρέπει να έχει σχέσεις, να προσλαμβάνει τις προκλήσεις και να βοηθά στη διατήρηση της ασφάλειάς της» υπογράμμισε.
“Επιπλέον, αποτελεί μία ακόμη έμπρακτη αναγνώριση της στρατηγικής της Ελληνικής Κυβέρνησης, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων για την εκμετάλλευση των δυνητικών αποθεμάτων φυσικού αερίου της χώρας μας, προς όφελος της ενεργειακής ανεξαρτησίας και ασφάλειας της χώρας, αλλά και της εθνικής μας οικονομίας.”
Από πού κι ως πού; Τί κάνει ακριβώς, εκτός από το να καθυστερεί όσο περισσότερο μπορεί την διαδικασία(!);
Τι και αν χρωστάμε 400δις και οι ανάγκες για άμυνα, παιδεία, υγεία είναι τεράστιες αυτό που μας νοιάζει είναι τα θαλάσσια πάρκα μη τυχόν και μας κατηγορήσουν οι περιβαλλοντικες οργανώσεις.Οποιαδηποτε άλλη χώρα στον κόσμο αν ήταν στην θέση μας θα είχε ήδη εξορύξη φυσικό αέριο και πετρελαιο και θα απολάμβανε τα κέρδη αλλά εδώ δεν ανοίγει μύτη.
Ποιά εθνική στρατηγική? Αυτή κατά την οποία δεν θα κάνουμε την Ελλάδα κόλπο του Μεξικού και άμα βρείτε πετρέλαιο δεν το θέλουμε?
Η μόνη περίπτωση είναι η συγκεκριμένη. Να έρθουν κολοσσοί και να υποχρεώσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις να πράξουν τα αυτονόητα.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις πολεμούν με όποιο πρόσφορο τρόπο τόσο τον ελληνισμό, όσο και το ίδιο το ελληνικό κράτος, προς όφελος …. (όλοι ξέρουμε).
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι σχεδόν πανθομολογούμενο ότι η εξόρυξη Φ.Α. κλπ από διεθνή μεγαθήρια, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως αμυντική επένδυση.
Και χωρίς να ξοδέψουμε ούτε ευρώ.
Πολύ καλό νέο. Θα προτιμούσα βέβαια οι έρευνες να γινόντουσαν νοτιοανατολικά της Κρήτης…
Το ΄70 η οικογένεια μου τα καλοκαίρια παραθέριζε στο Καβούρι που εκείνη την εποχή συχνά πυκνά περνούσαν και πρόβατα έξω από το σπίτι.
Στο ισόγειο παραθέριζε επίσης μια οικογένεια που ο παππούς της ήταν ο πατέρας ενός γνωστού σημερινού διαπρύσιου υποστηρικτή της αξιοποίησης των Ελ. υδρογονανθράκων. Ο κύριος αυτός είχε υπάρξει πρύτανης του ΕΜΠ, διευθυντής της ΔΕΠ και υπουργός ενέργειας του γέρο-Καραμανλή.
Από τότε ακούω πως είμαστε τίγκα στο πετρέλαιο.
Μπορεί να είμαστε. Μάλλον είμαστε. Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως είμαστε.
Άμποτε το δω θα πανηγυρίσω δεόντως. Μέχρι τότε δηλώνω πως βαρέθηκα να το ακούω.