Η μεγάλη ζημιά που υπέστη η ρωσική αεροπορική βάση Morozovsk στην περιφέρεια του Ροστόφ, κάπου 300 χιλιόμετρα μακριά από τη γραμμή του μετώπου στην Ουκρανία, από επίθεση ουκρανικών drones το βράδυ της 2ας προς 3η Αυγούστου δεν είναι “ένα ακόμη γεγονός” στην εκεί σύγκρουση.
Καθώς είναι η πρώτη φορά που έχουμε ένα τόσο μεγάλο χτύπημα κατά αεροπορικής υποδομής, και μάλιστα με χρήση drone, το οποίο καταλήγει σε αδρανοποίηση της επιχειρησιακά για αρκετό διάστημα. Και είναι μια από τις τακτικές πολέμου που θα χρησιμοποιούνται πλέον συστηματικά, συνδυάζοντας μεγάλη ισχύ στην επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με μεγάλη ανισορροπία κόστους επίθεσης (μικρό) προς κόστος άμυνας (μεγάλο).
Και για να μην ακούγονται όλα αυτά κάπως απόμακρα, να αναφέρουμε το εξής: Όσο περίπου απέχει η Morozovsk από τις ουκρανικές γραμμές, κάπου τόσο απέχει και η δική μας βάση της Τανάγρας από τα τουρκικά παράλια.
Τι κατάφεραν τώρα οι Ουκρανοί; Καταστροφή με μεγάλη έκρηξη (δείτε το βίντεο) του συγκροτήματος αποθήκευσης πυρομαχικών στο βόρειο τμήμα της βάσης, με τα συντρίμια και τα εκτοξευόμενα υλικά να καλύπτουν μεγάλο μέρος της, οπότε χρειάζεται μέρες για να ξαναγίνει λειτουργική.
Οι Ουκρανοί δηλώνουν επίσης πως υπήρξε και καταστροφή ενός Su-34, αλλά και φθορές σε άλλα 2 που θα χρειαστούν επισκευή. Η απώλεια των αεροσκαφών δεν είναι μεγάλη αριθμητικά, αν και ειδικά τα πολύ σύγχρονα κρούσης Su-34 δεν “περισσεύουν” στη Μόσχα.
Πλέον έχουν κυκλοφορήσει και εικόνες από το σημείο της έκρηξης, όπου φαίνονται οι σωροί από κατεστραμμένες αεροπορικές βόμβες FAB και ΚΑΒ, από εκπαιδευτικές κ.λπ., όπως και από πυραύλους αέρος-αέρος R-73. Ενώ η αρχική έκρηξη δημιούργησε δευτερογενείς εκρήξεις και εστίες φωτιάς στη βάση, αυξάνοντας το μέγεθος της καταστροφής και τις ανάγκες επισκευών.
Ξαναλέμε το σημαντικό σε αυτή τη δράση είναι πως μια αεροπορική βάση σταματά να λειτουργεί έστω και για λίγες μέρες. Και αυτό σε μια κρίσιμη καμπή ενός πολέμου, ειδικά στις πρώτες ώρες του, μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμο πλήγμα.
Για να επιστρέψουμε στο ελληνικό παράδειγμα, στην Τανάγρα εδρεύει το σύνολο των ελληνικών Rafale και Mirage 2000-5, οπότε μια αδρανοποίηση της βάσης, έστω και χωρίς καταστροφή των μαχητικών, αλλά π.χ. με πλήγματα στα αποθέματα όπλων, στις εγκαταστάσεις καυσίμων, στους διαδρόμους απογείωσης, μπορεί να καθηλώσει κάπου το 25% της αεροπορικής μας δύναμης. Και μάλιστα το πιο τεχνολογικά εξελιγμένο “κομμάτι” της σήμερα, που είναι τα μαχητικά Rafale.
Ένα ακόμη “μάθημα” από την ουκρανική επίθεση είναι το εξής: Η συγκεκριμένη βάση, έδρα τριών Μοιρών Su-34, της Ρωσικής Αεροπορίας, αλλά και σημείο δράσης άλλων τύπων πολεμικών αεροσκαφών, είχε χτυπηθεί τουλάχιστον άλλες δύο φορές από ουκρανικά μη επανδρωμένα, τον Απρίλιο του 2024 αλλά και τον Ιούνιο! Στις προηγούμενες επιθέσεις οι Ουκρανοί είχαν ισχυριστεί πως είχαν καταστρέψει ή πλήξει αρκετά Su-34, χωρίς όμως αυτό να επαληθεύεται. Έτσι παρά το ότι η Morozovsk είχε στοχοποιηθεί επανειλημμένα, η ρωσική αεράμυνα, όσο και να ενισχύθηκε εκεί, δεν κατάφερε να αναχαιτίσει την νέα επίθεση, πριν λίγες μέρες.
Το προφανές εδώ, είναι το ευάλωτο των αεροπορικών βάσεων, που ως βαριές υποδομές είναι αδύνατο να μετακινηθούν συνολικά (αν και εδώ υπάρχει το σκανδιναβικό αλλά και ανατολικοευρωπαϊκό παράδειγμα χρήσης αυτοκινητοδρόμων ως εναλλακτικών αεροδρομίων). Οπότε ακόμη και όταν στοχοποιούνται και κινδυνεύουν, είναι υποχρεωτική η συνέχιση της λειτουργίας τους.
Ενώ αν αποφασιστεί το “κλείσιμο” τους, αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της εξειδίκευσης τους, αν εξυπηρετούν αποκλειστικά έναν τύπο αεροσκάφους. Ξαναερχόμαστε στην Τανάγρα για να το εξηγήσουμε καλύτερα: Ακόμη και αν η συγκεκριμένη βάση αποφασιστεί να εκκενωθεί από ελληνικής πλευράς και να μετακινηθούν τα μαχητικά της σε “ασφαλέστερα” αεροδρόμια σε μια περίοδο κρίσης, τι θα γίνει με τους μεγάλους όγκους ειδικών ανταλλακτικών και εργαλείων και μηχανημάτων και όπλων που περιέχει, αποκλειστικά για εξυπηρέτηση των Rafale και Μirage; Αυτά μπορεί να μετακινηθούν το ίδιο “εύκολα” με την μαζική απογείωση και μεταστάθμευση μαχητικών; Σαφώς και όχι. Άρα και πάλι η έμμεση μετακίνηση της βάσης, θα δημιουργήσει κενό υποστήριξης σε λίγες μέρες επιχειρήσεων, όταν θα χρειαστούν οι αποθήκες και οι επισκευαστικές της υποδομές.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Τουρκικά τακτικά βαλλιστικά βληματα και εκτοξευτές πυραύλων, η κύρια απειλή
Τέλος πρέπει να προβληματιστούμε από το εξής: Η ουκρανική επίθεση έγινε με μη επανδρωμένα, περιφερόμενα πυρομαχικά. Δεν έχει γίνει γνωστός ο τύπος τους, αλλά αυτά είναι πια δεκάδων διαφορετικών στο εκεί πεδίο μάχης και συνεχώς εμφανίζονται καινούργια. Υλικό όμως που αναπτύσσει και η Τουρκία σε μεγάλο όγκο και ποικιλία. Αλλά και το συμπληρώνει με μεγάλο επίσης όγκο και πολλούς τύπους βαλλιστικών πυραύλων, που εμφανίζουν εμβέλειες πάνω από τα 300, και τα 500 χιλιόμετρα (Bora/Khan), έως και τα 1.000 αν δεχθούμε τους ισχυρισμούς τους για τα βλήματα Tayfun.
Έτσι ουσιαστικά ο μεγαλύτερος αριθμός αν όχι όλες οι αεροπορικές μας βάσεις, είναι “εντός ακτίνας βολής”, και μάλιστα από όπλο πολύ πιο ταχύ από τα μη επανδρωμένα και πιο δύσκολα ανασχέσιμο. Άρα η εικόνα της σαρωμένης-ανενεργής ρωσικής βάσης Morozovsk θα πρέπει να μας εντυπωθεί, προκαλώντας ριζοσπαστικές επιλογές εξοπλισμών και τακτικών (και ακόμη πιο ριζικές “αλλαγές σκέψης”), ώστε να μην την δούμε κάποτε και σε ελληνική επανάληψη.
Ακολουθήστε μας, στο Facebook, στο Twitter, στο YouTube και στο Viber!
