Τρεις μήνες μετά την επίθεση των ανταρτών Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα, στο ελληνικών συμφερόντων πλοίο Magic Seas και οι άνθρωποί του επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα 10λεπτο τηλεοπτικό ντοκουμέντο που δίνει στη δημοσιότητα σήμερα το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο Ρουμάνος καπετάνιος του εμπορικού πλοίου ελληνικών συμφερόντων Magic Seas, Mihai-Codrut Staicu και ο πλοιοκτήτης Μιχάλης Μποδούρογλου μιλούν αποκλειστικά στην κάμερα και περιγράφουν τις δραματικές στιγμές που έζησαν ο καθένας από το πόστο του, όταν μια ήρεμη ρουτίνα ενός νόμιμου εμπορικού ναύλου που έπλεε στην Ερυθρά Θάλασσα ανοιχτά της Υεμένης μετατράπηκε σε πεδίο βολής και έζησε μια άνευ προηγουμένου στρατιωτική επιχείρηση που κατέληξε στη βύθιση του πλοίου. Τις μαρτυρίες στο VIdeo συνοδεύουν ηχητικά και τηλεοπτικά ντοκουμέντα, αποκλειστικές φωτογραφίες πού έδωσαν στη δημοσιότητα οι ίδιοι οι αντάρτες των Χούθι αλλά και πλάνα που τράβηξαν μέλη του πληρώματος.
Ο καπετάνιος θυμάται τον ήχο του συναγερμού, τον πύραυλο που πλησίαζε, και τα δευτερόλεπτα που χώριζαν τη ζωή από τον κίνδυνο. «Η δουλειά μας είναι η θάλασσα», λέει, «αλλά εκείνη τη μέρα, η θάλασσα έγινε πεδίο μάχης».
Η επίθεση
Όλα ξεκίνησαν όταν στις 6 Ιουλίου του 2025 ο καπετάνιος δέχθηκε μία κλήση από τον αξιωματικό υπηρεσίας ότι έπρεπε να σταματήσει το πλοίο. Ανέβηκε στη γέφυρα και απάντησε ότι «έχει νόμιμο φορτίο, πλέει σε διεθνή ύδατα και ότι πρέπει να μην εμποδιστεί στην πορεία για το επόμενο λιμάνι εκφόρτωσης». Το μήνυμα του δεν εισακούστηκε και σε λίγα λεπτά άρχισε η επίθεση.
«Νιώσαμε έναν μεγάλο θόρυβο και τρέμουλο σαν μεγάλα όπλα, δεν ξέρω, RPG ή C-Draws ή έναν πύραυλο όπου ένας πύραυλος χτυπούσε το σκάφος. Παρατήρησα λίγο καπνό να προέρχεται από την Αίθουσα Φορτίου νούμερο 4, πρώτα απ ‘όλα, όπου έχουμε λιπάσματα και στη συνέχεια φορτώνουμε στη Νότια Κορέα. Στη συνέχεια διέταξα τον αρχιμηχανικό να εκτοξεύσει CO2 για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Λίγο αργότερα, παρατηρήσαμε επίσης στην Αίθουσα Φορτίου νούμερο 2, το ίδιο με τα λιπάσματα, καπνό, το ίδιο με την κατάσβεση της φωτιάς εκεί και συνεχίζουμε τη διαδρομή μας, τον δρόμο μας, το ταξίδι μας με πλήρη ταχύτητα.
Αλλά σύντομα, έρχονται όλο και περισσότερες εκρήξεις. Παρατήρησα ότι η μεγάλη δεξαμενή ήταν γεμάτη με νερό, πράγμα που σημαίνει ότι χτύπησαν το μπροστινό μέρος. Στη συνέχεια, παρατηρήσαμε μια μεγάλη τρύπα μέσα στο μηχανοστάσιο, που ερχόταν από τη νότια πλευρά, περνώντας μια δεξαμενή γλυκού νερού, η οποία πλημμύριζε την κύρια μηχανή.
Η κύρια μηχανή εξακολουθούσε να λειτουργεί και μετά μόνη της λόγω μείωσης των παραμέτρων, μέχρι που τελικά, δεν θυμάμαι τώρα την ώρα, σταμάτησε. Ετοιμαζόμασταν να εγκαταλείψουμε το σκάφος, παρόλο που δεν θέλαμε, ούτε μόνοι μας, ούτε και για το πλήρωμα, το καλύτερο μέσο επιβίωσης είναι το σκάφος, αλλά επειδή δεν έχουμε τροφοδοσία ρεύματος, εννοώ όχι τροφοδοσία ρεύματος, ούτε κύρια μηχανή για να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι, ήταν μεγάλο ρίσκο να μείνουμε εκεί, λόγω της πιθανότητας οι Χούθι της Υεμένης να έρθουν να μας πάρουν ως ομήρους. Έτσι, εγκαταλείψαμε το σκάφος».
Ο Μιχάλης Μποδούρογλου, πρόεδρος της εταιρείας Stem Shipping από την πλευρά του συγκινημένος γιατί ο καπετάνιος κατάφερε να σώσει τα 22 άτομα του πληρώματος μιλά για την αγωνία της επικοινωνίας, τον φόβο για το πλήρωμα και τον σεβασμό του για τους ανθρώπους που συνεχίζουν να ταξιδεύουν σε περιοχές με ανοιχτές εστίες πολέμου και περιγράφει πως αντέδρασε η εταιρεία του όταν έμαθε το συμβάν και εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τι είπαν οι Χούθι για την επίθεση σε πλοίο της εταιρείας του
«Η επίθεση αυτή, η συμπλοκή, η στρατιωτική επίθεση στο πλοίο, γιατί περί αυτού πρόκειται, συνέβη σε “real time” για μας. Δηλαδή ήταν ο καπετάνιος στα τηλέφωνα με την ομάδα emergency response team της εταιρείας, με τους καπετάνιους της εταιρείας, ήταν συνέχεια σε επαφή. Αρχικά μάλιστα πίστεψε ο καπετάνιος ότι ήταν πειρατές» σημειώνει ο κ. Μποδούρογλου και συνεχίζει:
«Δηλαδή τόσο, αν θέλετε, ανυποψίαστοι ήμασταν σε σχέση με τους Χούθι, που νόμιζε ο πλοίαρχος στην αρχή ότι ήταν επίθεση πειρατών, Σομαλών κλπ. Αργότερα κατάλαβε, όταν άρχισε να βλέπει drones και να πέφτουν πύραυλοι, τότε κατάλαβε ότι ήταν πλέον στρατιωτική επιχείρηση. Να πω ότι το συγκεκριμένο ταξίδι δεν είχε καμία σχέση με το Ισραήλ. Ξέρετε, αν πηγαίναμε στο Ισραήλ, αν είχαμε φορτίο για Ισραηλινούς κλπ, θα αποφεύγαμε να το κάνουμε αυτό. Θα το θεωρούσαμε ακόμη παρόλη την εξομάλυνση, το σχέδιο που είχε συμβεί και ανακοινωθεί στο τύπο και παντού. Εν τούτοις θα το θεωρούσαμε κι εμείς υψηλού ρίσκου».
«Επειδή όμως το ταξίδι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το Ισραήλ και το πλοίο αυτό η τελευταία φορά που είχε πάει στο Ισραήλ ήταν περίπου δύο χρόνια πριν, θεωρούσαμε ότι ήταν ασφαλές όπως και άλλα πλοία. Δηλαδή δεν υπάρχει Έλληνας πλοιοκτήτης που να μην πηγαίνει στο Ισραήλ. Δεν ξέρω κάποιον που να μην πηγαίνει», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μποδούρογλου και προσθέτει: «Όλοι πηγαίνουμε στο Ισραήλ. Και αυτό ήταν, ας πούμε, κεραυνός εν αιθρία. Η ενημέρωση που είχαμε ήταν ότι το πλησιέστερο πολεμικό πλοίο που ήταν στην περιοχή δεν θα μπορούσε να φτάσει στο πλοίο πριν περάσει τουλάχιστον ένα εικοσιτετράωρο. Δηλαδή δεν υπήρχε περίπτωση εξωτερικής βοήθειας. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα ήταν μόνοι τους και έπρεπε να κάνουν ό,τι τους φωτίζει ο Θεός και ό,τι τους συμβουλεύαμε εμείς. Και ο καπετάνιος τα πήγε, όπως αναφέραμε και πριν, τα πήγε περίφημα. Ήτανε εντυπωσιακή η ψυχραιμία του, τα πρωτόκολλα που ακολούθησε. Το πλοίο βέβαια χάθηκε, αλλά εντάξει. Το πλοίο αντικαθίσταται κιόλας. Οι ανθρώπινες ζωές είναι που δεν αντικαθίσταται».
Την Τετάρτη 8/10 βραβεύτηκε στην έδρα της σε μια ειδική τελετή ο πλοίαρχος του Magic Seas για τη γενναιότητα και την ηγετική του στάση πού έσωσαν 22 ζωές. «Όταν είδα τα πλάνα από το περιστατικό, όταν άκουσα τη φωνή του καπετάνιου να απευθύνεται στον διοικητή των Χούθι με τη φράση “Do not impede my safe passage”,(μ.τ.φ μην εμποδίζετε τον ασφαλή πλού) ένιωσα πραγματικά δέος», είπε ο Μιχάλης Μποδούρογλου στην εκδήλωση.
Γ. Κουβαράς
