Ερώτηση στην βουλή είχε γίνει πριν λίγο καιρό η φημολογία περί προσφοράς μεταχειρισμένων μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5 της Ταϊβάν στην διεθνή αγορά και μεταξύ άλλων και στην Πολεμική Αεροπορία. Συγκεκριμένα, η ερώτηση υποβλήθηκε επίσημα από τον βουλευτή και πρόεδρο του κόμματος Ελληνική Λύση κ. Κυριάκο Βελόπουλο και μπορεί να βρεθεί ολόκληρη εδώ.
Η απάντηση του υπουργού Έθνικής Άμυνας ήρθε με μία σχετική καθυστέρηση και ήταν μάλλον λακωνική, πλην όμως ήταν αρκούντως σαφής και οριστική. Η απάντηση είχε ως εξής: «Σε απάντηση της σχετικής Ερώτησης, που κατέθεσε ο βουλευτής κ. Κυριάκος Βελόπουλος με θέμα «Απόκτηση 60 αεροσκαφών Μιράζ από την Ταϊβάν», σας γνωρίζω ότι δεν έχει περιέλθει εις γνώση της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) προσφορά της Π.Α της Ταϊβάν για πώληση αεροσκαφών Mirage.».
Επιπρόσθετα στην παραπάνω επίσημη διάψευση από την πλέον αρμόδια πηγή, πρέπει να σημειώσουμε κι ορισμένες ακόμα παραμέτρους για τις οποίες μία τέτοια συναλλαγή θα ήταν έτσι ή αλλιώς αδύνατη:
1) Δεν είναι επισήμως γνωστό ότι η Ταϊβάν πουλάει τα συγκεκριμένα μαχητικά, αντιθέτως όλες οι ενδείξεις και διαθέσιμες πηγές μας στην χώρα αυτή αναφέρουν ότι η Αεροπορία της χρειάζεται όλα της τα μαχητικά μέχρι και το τελευταίο, πράγμα που βέβαια δεν είναι ακριβώς έκπληξη δεδομένου του αντίπαλου ενάντια στον οποίο είναι προσανατολισμένη. Δεν υπάρχει δηλαδή περιθώριο απώλειας αεροσκαφών και μάλιστα χωρίς αντικατάσταση. Πλην των Ηνωμένων Πολιτειών (κι αυτών… με το ζόρι) καμία άλλη χώρα δεν είναι διατεθειμένη να πουλήσει μαχητικά αεροσκάφη στην χώρα αυτή, ενώ η πολεμική βιομηχανία της χώρας δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει και κατασκευάσει δικά της μαχητικά αεροσκάφη υψηλών επιδόσεων. Συνεπώς τα Mirage 2000-5 της Ταϊβάν είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά, αναντικατάστατα.
2) Κάτι το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φυσιολογικές παρεξηγήσεις: Η Ελλάδα δεν διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν και δεν έχει πρέσβη ή πρόξενο στην χώρα αυτή. Επίσης δεν την έχει αναγνωρίσει ως κρατική οντότητα. Συνεπώς κάθε είδους στρατιωτική συναλλαγή είναι εξ ορισμού αδύνατη. Συναλλαγές εμπορικού τύπου υπάρχουν μεν, αλλά αφορούν μόνο πολιτικά βιομηχανικά προϊόντα (μοτοποδήλατα κτλ). Η κατάσταση αυτή, την στιγμή που η Ελλάδα παλεύει να προσελκύσει κινέζικες επενδύσεις αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απίθανο (εντελώς) να αλλάξει στο μέλλον, τόσο στο εγγύς όσο και στο μακροπρόθεσμο. Με λίγα λόγια, προκειμένου η ΠΑ να βάλει χέρι στα Mirage της Ταϊβάν, θα έπρεπε να είχε προηγηθεί μία διπλωματική κοσμογονία με τεράστιες γεωπολιτικές απώλειες για την Ελλάδα. Ο λόγος που η Κίνα, αν και ξένο κράτος θα είχε αντίρρηση να «χασει» ο δυνητικός της στρατιωτικός αντίπαλος μαχητικά αεροσκάφη είναι απλός: Διότι δεν θεωρεί εαυτόν ξένο κράτος, ούτε την Ταϊβάν ανεξάρτητη χώρα αλλά δικό της μέρος για το οποίο πρέπει η ίδια να έχει λόγο για το τι κάνει ή δεν κάνει. Αυτή είναι η πάγια πολιτική της τα τελευταία 70 χρόνια, άσχετα αν όσο πάμε προς τα πίσω δεν ήταν εφικτό ή εύκολο να την υλοποιήσει. Αυτό εύλογα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό από κάποιον που δεν γνωρίζει την ειδική σχέση κι αλληλεπίδραση μεταξύ Ταϊβάν και Κίνας, όμως η κατάσταση είναι ακριβώς αυτή: Η Κίνα είναι αρνητική απέναντι σε οποιαδήποτε στρατιωτική συναλλαγή της Ταϊβάν, όποια μορφή ή χαρακτήρα κι αν έχει αυτή, προς οποιοδήποτε μέρος, κι ασκεί κάθε πίεση που μπορεί για να την αποτρέψει. Έτσι όποιος πάει στην Ταϊβάν είτε για να πουλήσει είτε για να αγοράσει στρατιωτικό υλικό, βρίσκει απέναντί του την Κίνα. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ή έστω ένδειξη ότι θα κάνει κάτι διαφορετικό ειδικά για την Ελλάδα προκειμένου να πάρει τα Mirage 2000-5.
3) Για να ολοκληρωθεί μία τέτοια συναλλαγή, θα πρέπει να συμφωνήσουν συνολικά τρία μέρη (συν την Κίνα εν προκειμένω, αλλά τα είπαμε ήδη): Ο πωλητής, ο αγοραστής και… ο κατασκευαστής του υλικού. Η Γαλλία δηλαδή. Αυτό δεν είναι δεδομένο για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Φυσικά αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να εξασφαλιστεί, υπό προϋποθέσεις, με αποτέλεσμα βέβαια την ανάλωση πολύτιμου διπλωματικού κεφαλαίου για τον σκοπό αυτό. Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που κανένα Mirage 2000 στην διεθνή αγορά δεν έχει πωληθεί ως μεταχειρισμένο. Καλώς ή κακώς οι Γάλλοι πάντα θεωρούσαν ότι τέτοιου είδους συναλλαγές αποτελούσαν υπονόμευση σε ενδεχόμενες πωλήσεις του νεότερου μαχητικού τους, του Rafale.
4) Όπως είναι γνωστό κι έχουμε ήδη αναφερθεί σ’ αυτό, τα Mirage της Ταϊβάν έχουν εκσυγχρονιστεί επί μέρους ή έχει προγραμματιστεί να εκσυγχρονιστούν σε συνεργασία με την Dassault ενώ οι πύραυλοί τους που είχαν φτάσει στην λήξη τους, έχουν επαναπιστοποιηθεί εγχωρίως. Είναι λοιπόν εντελώς απίθανο αξιόμαχα μαχητικά αεροσκάφη που μάλιστα μόλις επενδύθηκαν χρήματα σε αυτά να αποσυρθούν πρόωρα από την υπηρεσία αφήνοντας κενό πίσω τους που δεν θα μπορούσε να αναπληρωθεί πρακτικά ποτέ. Για να το πούμε απλά, όποιος πολιτικός ενέκρινε μία τέτοια αγορά, όσα χρήματα κι αν έβαζε στα κρατικά ταμεία, περίπου θα «τον κρεμούσαν» στην εκεί πλατεία Συντάγματος. Θα ήταν περίπου σαν κάποιος πολιτικός στην Ελλάδα να ενέκρινε την πώληση των δικών μας Mirage 2000-5!
Ειρήσθω εν παρόδω ότι στο υποτιθέμενο πακέτο προσφοράς οι Ταϊβανέζοι φέρονται να έδιναν και όλο τον οπλισμό τους, ήτοι πύραυλους MICA EM και MICA IR. Ωστόσο αυτό είναι ανακριβές, καθώς η Ταϊβάν ποτέ δεν παρέλαβε πύραυλους MICA IR. Για τον οπλισμό του μαχητικού για αερομαχίες σε κοντινές αποστάσεις, η ταϊβανέζικη Αεροπορία αγόρασε πύραυλους Magic II, που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά, σε πρόσφατη άσκηση ετοιμότητας, αεροσκάφη του τύπου απογειώθηκαν με Magic II στους εξωτερικούς φορείς:
Για το θέμα της ενίσχυσης της ΠΑ με μαχητικά αεροσκάφη του τύπου από την διεθνή αγορά πάντως έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν εξαντλώντας όλα τα πιθανά σενάρια, που έτσι ή αλλιώς δεν είναι πολλά, και καλώς ή κακώς τα της Ταϊβάν δεν ήταν ποτέ ανάμεσα σ’ αυτά.
