Με το σημερινό μας άρθρο, φτάνουμε αισίως τα 3 κομμάτια που έχουμε γράψει για τις δυνατότητες αμυντικής συνεργασίας που θα μπορούσαμε να είχαμε με το Ισραήλ. Στα προηγούμενα άρθρα μας φροντίσαμε να είμαστε προσεκτικοί, προτείνοντας λύσεις σε πραγματικά και υπάρχοντα προβλήματα (και να μην γίνουμε γραφικοί προτείνοντας υπερμαχητικά “Σου” σε χώρα που έχει F-16, και αντιαεροπορικούς πυραύλους “S-400.000” ενώ έχουμε Patriot). Αποφασίσαμε πριν πάμε στο θέμα της κάλυψης των αναγκών του ΕΣ (που μάλλον θα απαιτήσουν περισσότερα του ενός άρθρου), να επικεντρωθούμε σε κάτι που πραγματικά θα είχε αξία στις παρούσες συνθήκες.
Οι αναγνώστες μας θα θυμόνται ένα άρθρο μας ανάλυση σχετικά τις τουρκικές δυνατότητες κρούσης. Όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές, η Τουρκία δεν χρειάζεται τελικά τόσο τα F-35, καθώς ο συνδυασμός SOM και Yildirim/BORA μπορούν να προκαλέσουν χάος στην ελληνική αεράμυνα, επιτρέποντας στον γείτονα να πλήξει, έστω και χωρίς ακρίβεια, υποδομές σε νησιά και ενδοχώρα, δημιουργώντας χάος μετά από το πρώτο κύμα επίθεσης. Κι όλα αυτά, χωρίς να χρειαστεί τα F-35, τα οποία αναμένουμε να δούμε αν τελικά θα παραλάβει.
ΘΕΜΑ: Κι αν δεν πάρει τελικά η Τουρκία τα F-35A, λύθηκε το πρόβλημά μας;
Στο άρθρο αυτό, αλλά και σε άλλα, είχαμε τονίσει ότι η Ελλάδα οφείλει να έχει στρατηγικά όπλα, σαν μέσο αποτροπής των άκρως επιθετικών σχεδιασμών ενός αδυσώπητου αντιπάλου. Σήμερα, το μόνο στρατηγικό όπλο είναι ο μικρός αριθμός βλημάτων cruise SCALP-EG που φέρουν τα μαχητικά Mirage 2000-5Mk2, τουλάχιστον όσα από αυτά είναι σε επιχειρησιακή ικανότητα (ελπίζουμε να έχουν καταλάβει κάποιοι γιατί γράψαμε άρθρο προχτές για το θέμα, η σύμβαση FOS έχει πλέον γίνει ένα κακόγουστο σήριαλ). Οι πύραυλοι ATACMS δεν μπορούν να χαρακτηριστούν υποστρατηγικό όπλο, καθώς η σημερινή τους εμβέλεια επιτρέπει μόνο τακτική χρήση. Είναι προφανές πως χρειαζόμαστε κάτι στον τομέα, και μάλιστα γρήγορα.
Making a long story short, μια εξαιρετική επιλογή θεωρούμε πως είναι το βαλλιστικό όπλο LORA. Το όπλο κατασκευάζεται από την ΙΑΙ, και εκτός από την εξαιρετικά μεγάλη ακτίνα δράσης που έχει (επισήμως 300, αλλά πιστεύεται πως φτάνει ή και ξεπερνά τα 400 χιλιόμετρα), έχει εξαιρετικά μικρό Circular Error Propability (CEP), μόλις 10 μέτρων, αφού η καθοδήγησή του στην τερματική φάση γίνεται με GPS αλλά και οπτικό ανιχνευτή. Η κεφαλή μάχης ζυγίζει 600 (ή 570 κατά άλλες πηγές) κιλά, που σημαίνει ότι η καταστροφική του δύναμη είναι αδιαμφισβήτητη. Το όπλο έχει εξαχθεί σε Αζερμπαϊτζάν, ενδιαφέρεται και η Χιλή, συνεπώς δεν τίθεται θέμα πώλησής του σε ένα καλό σύμμαχο όπως η Ελλάδα.
Και οι δυο χώρες και φερόμενοι αγοραστές του συστήματος, θα το προτιμούσαν σαν μια επιπλέον δικλείδα ασφαλείας στην άμυνά τους, το δε Αζερμπαϊτζάν σαν απάντηση στους Iskander της Αρμενίας. Όπως αναφέρουν διεθνείς πηγές, το βλήμα μπορεί να είναι μέσα στο κιβώτιο εκτόξευσης για 7 χρόνια χωρίς να απαιτηθεί επαναπιστοποίηση. Οι αγοραστές το έχουν παραλάβει επί οχημάτων 6Χ6. Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ από τα LORA του Αζερμπαϊτζάν.
Αυτό όμως που κάνει το LORA εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι η δυνατότητά του να βάλλεται από οποιοδήποτε πλοίο, αφού μπορεί να φορτωθεί και να βληθεί από κοντέινερ. Έτσι κάθε πλοίο με ικανό εκτόπισμα, μπορεί να μετατραπεί σε πλοίο στρατηγικής κρούσης. Καθώς ο εμπορικός στόλος της χώρας μας είναι από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως, ενώ και η ακτοπλοϊα μας έχει έναν μεγάλο αριθμό πλοίων σε υπηρεσία, αρκετά από αυτά θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πλοία κρούσης, για τα οποία ο αντίπαλος δεν θα μπορεί να γνωρίζει τίποτα.
Συνεπώς, αν δεν θα θέλει να δεχτεί συντριπτικά καταστροφικά πλήγματα σε υποδομές και στρατιωτικούς στόχους, θα σκεφτεί πολλές φορές πριν αποφασίσει να υλοποιήσει ένα πρώτο πλήγμα εναντίον της Ελλάδας. Οι κινούμενοι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι ένα σημαντικό μέσο αποτροπής, καθώς ο αντίπαλος, όσο κι αν προσπαθήσει δεν μπορεί να τους εντοπίσει και να τους καταστρέψει σε μια αιφνιδιαστική επίθεση. Οι σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επί τροχών ή σε τρένα ήταν ο μεγάλος εφιάλτης των ΗΠΑ, σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Οι πύραυλοι σε σιλό θα μπορούσαν εύκολα να καταστραφούν, το ίδιο και τα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων. Αλλά οι πύραυλοι που θα είχαν διασπαρεί στην ρωσική στέπα με οχήματα ή τρένα, θα ήταν μια κόλαση. Αρχικός στόχος των Β-2 ήταν να πετούν ανεντόπιστα πάνω από τις αχανείς εκτάσεις της ΕΣΣΔ, και να εντοπίζουν τους βαλλιστικούς των Σοβιετικών. Ευτυχώς ένα σενάριο που δεν υλοποιήθηκε ποτέ…
Το σενάριο το έζησαν τελικά οι ΗΠΑ στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, όταν κυνηγούσαν τους Scud των Ιρακινών στην αχανή έρημο. Οι επιτυχίες ήταν αρκετές, σε ένα περιβάλλον με απόλυτη αεροπορική υπεροχή, αλλά το ίδιο και οι αποτυχίες. Τότε αναλάμβαναν οι Patriot πάνω από το Ριάντ και το Τελ-Αβίβ. Αλλά πλέον έγινε αντιληπτό το γεγονός της επικινδυνότητας των βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να μετακινούνται κατά το δοκούν παντού μέσα στην εχθρική ενδοχώρα.
Θεωρούμε μια τέτοια αγορά επιβεβλημένη, αν και φυσικά θα μπορούσαμε να εξετάσουμε και την πιθανότητα νεώτερων εκδόσεων του ATACMS (Deepstrike). Απλά πιθανή αγορά των LORA, θα μας έδινε πρόσβαση σε ένα σύστημα τελείως άγνωστο στον αντίπαλο, ικανό να βληθεί από κάθε χιλιοστό της ελληνική θαλάσσιας ή χερσαίας επιφάνειας, ενώ η ακτίνα δράσης του θα μπορούσε να πλήξει καίρια όλες τις επίφοβες στην χώρα μας στρατιωτικές εγκαταστάσεις του αντιπάλου, καθώς και σημαντικές υποδομές του. Φυσικά δεν χρειάζεται να πούμε τι θα μπορούσε να κάνει η κεφαλή του LORA στην επιφάνεια μιας βραχονησίδας, στην απευκταία περίπτωση που ο Σουλτάνος αποφάσιζε μια χαμηλού ρίσκου απόβαση σε ακατοίκητο βράχο.
To LORA λοιπόν θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική εναλλακτική στο F-35 αν και το κόστος του είναι υψηλότερο φυσικά από μια GBU-38, αλλά όχι ακριβότερος από ένα SCALP-EG ή ένα JASSM-ER. Και πάλι διεθνείς πηγές τον τοποθετούν κάτω από τις 800.000 δολάρια, χωρίς να υπάρχει αναφορά στις απαραίτητες υποδομές. Το μόνο σίγουρο είναι πως μια μαζική εισαγωγή του σε υπηρεσία θα άλλαζε άρδην τα δεδομένα στην περιοχή, δίνοντας κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά στρατηγικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα. Θα μπορούσε επίσης να είναι και μια εναλλακτική του SCALP Naval, απεμπλέκοντας το ΠΝ από τους σχεδιασμούς μια υποδομής ναυτικής κρούσης στις υπό σχεδίαση νέες φρεγάτες του.
Στο μέλλον, το LORA θα μπορούσε να αποκτήσει και δυνατότητες ναυτικής κρούσης, όπως προβλέπεται να γίνει με τον ATACMS/Deepstrike. Αυτό που θα είχε αξία, είναι δυνατότητα συμπαραγωγής του σε ελληνικό έδαφος, και ευρεία εισαγωγή του σε υπηρεσία. Είναι μάλλον καιρός να αλλάξουμε δόγμα, κι αντί να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις, να αρχίσουμε να τις δημιουργούμε, αναγκάζοντας τον αντίπαλο να μας ακολουθεί, κι όχι εμείς αυτόν. LORA σε φορτηγά πλοία, φέρρυ στις γραμμές του Αιγαίου, αρματαγωγά, σε διάφορες θέσεις σε νησιά, μεταφερόμενες πυροβολαρχίες από Zubr, θα έκαναν τον αντίπαλο να σκεφτεί πολλές φορές πριν σκεφτεί να επιτεθεί αιφνιδιαστικά, ακόμη κι αν είχε όχι 120, αλλά 240 F-35.
