Γιατί η Λετονία συγκεντρώνει αποθέματα αντιαρματικών όπλων;

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Λετονίας παρήγγειλαν στην Saab μια ακόμη παρτίδα αναλώσιμων αντιαρματικών εκτοξευτών ΑΤ4, την τρίτη κατά σειρά, με χρόνο παράδοσης το 2021. Η εν λόγω παραγγελία αποτελεί μέρος της συμφωνίας-πλαίσιο που υπέγραψε το υπουργείο Άμυνας της χώρας με την σουηδική εταιρεία το 2017 για την προμήθεια των συγκεκριμένων όπλων καθώς η «ρωσική απειλή» κάνει τα κράτη της Βαλτικής να παίρνουν το θέμα της άμυνάς τους πολύ σοβαρά.
Το ΑΤ4 είναι ένα έμφορτο αντιαρματικό όπλο μιας χρήσης, βασισμένο στο προγενέστερο Pskott m/68 Miniman των 74 χιλ. που είχε αναπτύξει για τον σουηδικό Στρατό η Saab Bofors Dynamics αλλά με ρουκέτα μεγαλύτερου διαμετρήματος. Αυτό επέτρεψε την χρήση μεγαλύτερης πολεμικής κεφαλής των 84 χιλ. η οποία επελέγη προκειμένου να αξιοποιηθούν πολλά απάρτια του αντιαρματικού Carl-Gustaf.
Δοκιμασμένο στην μάχη, το αναλώσιμο αντιαρματικό της Saab εισήχθη σε υπηρεσία στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και έχει εξαχθεί σε περισσότερες από 15 χώρες παγκοσμίως. Ο βάρους 6,7 κιλών άκαμπτος σωλήνας εκτόξευσης, κατασκευασμένος από fiberglass, διαθέτει πρόσθια λαβή, πτυσσόμενα σκοπευτικά και κομβίο πυροδότησης. Το βλήμα HEAT (High Explosive Anti-Tank) του ΑΤ4, βάρους 1,8 κιλών, αφήνει τον εκτοξευτή με αρχική ταχύτητα 290 μ/δευτ. και δύναται να διατρήσει 420 χιλ. ομοιογενούς θωράκισης από απόσταση 20 έως 400 μ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη παρτίδα ΑΤ4 για την ενίσχυση της αντιαρματικής δυνατότητας του λετονικού Στρατού αποκτήθηκε το 2017 με κόστος 1,9 εκατ. ευρώ. Στα τέλη Αυγούστου του 2018 η Λετονία προέβη στην προμήθεια πυρομαχικών αξίας 16,2 εκατ. ευρώ για τα αντιαρματικά τύπου Carl-Gustaf ενώ φέτος τον Μάιο δημοσιεύματα έκαναν λόγο για νέα παραγγελία πυρομαχικών Carl-Gustaf ύψους 4 εκατ. ευρώ.
Η ρωσική δραστηριότητα, όπως τουλάχιστον καταγράφεται από το ΝΑΤΟ στην Βαλτική, προκαλεί πρόδηλο εκνευρισμό και ανησυχία στις χώρες της περιοχής οι οποίες προβαίνουν στην ενίσχυση της άμυνά τους με προμήθειες υλικού όσο και μέσω του αμυντικού σχεδιασμού της Συμμαχίας. Οι δε απειλές της Τουρκίας ότι δεν θα στήριζε στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο τα σχέδια άμυνας των χωρών της Βαλτικής σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης σίγουρα δεν βοήθησαν.
Η εμπειρία της σοβιετικής κατοχής έχει βαθιές ρίζες στην συλλογική μνήμη των εν λόγω χωρών γι’ αυτό και αντιδρούν αναλόγως. Είναι παρακινδυνευμένο να προδικάσει κανείς κατά πόσο είναι –ή δεν είναι– πιθανή μια ρωσική επίθεση εναντίον τους. Εάν κάτι τέτοιο υφίσταται ως στρατηγική επιλογή, αυτό το ξέρει μόνο η Μόσχα. Όμως τίποτα δεν εμποδίζει τις χώρες της Βαλτικής να προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο. Και όπως φαίνεται, αυτό ακριβώς κάνουν.
Αλέξανδρος Θεολόγου