Στην είδηση που δημοσιεύσαμε πριν λίγη ώρα, ίσως αρκετοί αναγνώστες μας παρατήρησαν μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Τουλάχιστον ένα άρμα μάχης, από αυτά που πήραν μέρος στην άσκηση, δεν έφερε το φοβερό και τρομερό πυροβόλο των 120 χιλιοστών, αλλά κάποιο παλαιότερο (L7 ή Μ68) των 105 χιλιοστών. Ναι, είναι αλήθεια, ένα από τα πλέον σύγχρονα άρματα του κόσμου, και το ισχυρότερο των Βαλκανίων φέρει ένα ταπεινό πυροβόλο των 105 χιλιοστών!
Καθώς φανταζόμαστε τις ίσως αντιδράσεις αρκετών αναγνωστών μας, αλλά και άλλων ιστότοπων (πιο “πεφωτισμένων” ή wannabe infuential), για αρχή να πούμε κάτι για το θέμα, την άποψή μας. Πριν συνεχίσουμε, να πούμε ΜΠΡΑΒΟ στον ΕΣ, είναι μια εξαίρετη κίνηση!
Απλά δεν είναι μια καινούργια ιδέα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΕΣ αλλάζει πυροβόλο αρμάτων για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω. Για αρχή λοιπόν, υπάρχουν αναφορές για τοποθέτηση πυροβόλων 90 χιλιοστών στην θέση των πυροβόλων των 105 χιλιοστών αρμάτων μάχης Μ48Α5 και Μ48Α5 MOLF. Κάποια στιγμή, μερικά παλαιά M48A2C “έλιωσαν” στα πεδία βολής, εκπαιδεύοντας μαυροσκούφηδες για τα Μ48Α5/MOLF “καίγοντας” το απόθεμα των 90 χιλιοστών. Επίσης, για όσους δεν τον γνωρίζουν, υπάρχει και μικρός αριθμός αρμάτων μάχης Leo2A4 με πυροβόλα των 105 χιλιοστών! Παρακάτω δείτε την φωτογραφία ενός Leo2A4 με πυροβόλο L7.
Ο λόγος που ο Ελληνικός Στρατός προβαίνει σε τέτοιες κινήσεις, δεν είναι απλά ένας, είναι περισσότεροι του ενός. Καταρχάς να πούμε το προφανές, έχουμε ένα τεράστιο απόθεμα πυρομαχικών των 105 mm, που θα χρειαστούμε αρκετούς πολέμους για να εξαντλήσουμε. Θυμίζουμε πως πριν αρκετά χρόνια ο ΕΣ “σκούπισε” πολεμικά αποθέματα από Δυτική Ευρώπη και κυρίως Ισραήλ, όταν άλλοι στρατοί άλλαξαν διαμέτρημα και πήγαν στο 120 χιλιοστά.
Κατά δεύτερο, κάθε βλήμα (πολεμικό) των 120 χιλιοστών, κοστίζει από 6.000 ως 10.000 ευρώ. Συνεπώς, κάθε βολή είναι μια τεράστια δαπάνη, που στους καιρούς που ζούμε είναι ανώφελο να ξοδεύουμε, όταν υπάρχουν άλλες, πραγματικά δωρεάν λύσεις. Και φυσικά, ο ΕΣ επενδύει χωρίς κόστος στο πολυτιμότερο όπλο του, τα στελέχη του, που θα μπορούν να κάνουν ουκ ολίγες βολές με το Leo2HEL.
Για όσους επιμένουν να γκρινιάζουν, θα πούμε και το τελευταίο που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι. Τα πυροβόλα έχουν αυτό που λέμε διάρκεια ζωής, δεν έχουν απεριόριστο αριθμό βολών, συνήθως κάπου κοντά στις 1000 βολές. Μετά αρχίζουν οι αποκλίσεις, οι οποίες πρέπει να μετριούνται, και να υπολογίζονται, αλλά σίγουρα πέφτει η ακρίβεια (μέχρι που φτάνει πλέον το βλήμα να “παίζει” μέσα στην κάννη). Η χρήση λοιπόν των -πάρα πολλών- σωλήνων Μ68 και L7 που έχει ο ΕΣ από τα αποσυρθέντα Μ48Α5/Μ60Α3/Leo1A3 έχει ανυπολόγιστη αξία για την διατήρηση του αξιόμαχου των πυροβόλων των Leo2A4/HEL.
Για όσους δεν πείστηκαν ακόμη, να πούμε πως ειδικά το ΠΒ Ξάνθης, για όσους δεν το γνωρίζουν, δεν έχει το απαραίτητο πλάτος για να αξιοποιήσει το μέγιστο βεληνεκές του πυροβόλου των Leo2HEL, και συνεπώς, μια χαρά εκπαίδευση γίνεται και με τα παλαιότερα πυροβόλα των 105 χιλιοστών.
Θα πρέπει να πούμε πως το πυροβόλο δεν μπαίνει απλά πάνω στο άρμα, και δεν ολοκληρώνεται στο ΣΕΠ, το αντίθετο. Θέλει βέβαια πολλή δουλειά από τους αξιωματικούς των ΤΘ να περαστούν οι πίνακες βολής, αλλά το άρμα είναι απολύτως λειτουργικό με το “νέο” πυροβόλο. Γνωρίζουμε ότι όταν είχε γίνει η ερώτηση στους Γερμανούς πριν πολλά χρόνια, σχετικά με την μετατροπή των Leo2A4, οι τελευταίοι μάλλον πρέπει να έκλεισαν το στόμα τους από την απορία και το σοκ καμιά δεκαετία αργότερα…
Τέλος, η αλλαγή του πυροβόλου δεν πρέπει να παίρνει περισσότερο από κάποιες ώρες. Ένα γερανοφόρο Leo αφαιρεί το πύργο, το πυροβόλο έρχεται στην μέγιστη θετική κλίση, ξεβιδώνεται και αφαιρείται. Αντίστροφα τοποθετείται και πάλι. Προφανώς το Τεχνικό και τα ΤΘ έκαναν μαγικά με τις βάσεις στήριξης, και μπράβο του! Συνεπώς, ας μην ακούσουμε κατηγορίες του τύπου “αν αύριο έρθουν οι Τούρκοι, τα Leo2HEL θα πολεμήσουν με πυροβόλα των 105 χιλιοστών;” γιατί απλά δεν ισχύει. Όσα άρματα έχουν μετατραπεί, αν έχει μετατραπεί άνω του ενός, θα πάρουν τα πυροβόλα τους πίσω πριν φτάσουν στις προκεχωρημένες θέσεις τους.
