Τι συμβαίνει (ή τι θα συμβεί τελικά) με τα Kiowa;

 

Η είδηση που αναρτήσαμε χθες για την προοπτική προμήθειας ελικοπτέρων Kiowa από την Αεροπορία Στρατού είναι ασφαλώς μια δυνητικά ευοίωνη εξέλιξη στο πλαίσιο της ενίσχυσης της μαχητικής ικανότητας των ΕΔ. Αλλά…
…μένει να δούμε τις λεπτομέρειες, όπου συνήθως κρύβεται και ο διάβολος.
Και το λέμε αυτό, διότι όπως γράφαμε στο τρίτο μέρος του αφιερώματος της ΑΣ στο τρέχον τεύχος μας (Π&Δ Νο 378, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017) οι όποιες τρέχουσες εξελίξεις εκπορεύονται από την συγκρότηση στις 18 Απριλίου 2017 από την ΓΔΑΕΕ επιτροπής «επιτελικής επεξεργασίας και τροποποίησης όρων διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ (FMS)» για το υποπρόγραμμα «Προμήθεια 70 Μεταχειρισμένων Ελικοπτέρων Αναγνωρίσεως OH-58D KIOWA WARRIOR». Το κόστος προμήθειας ανέρχεται στα $46 εκ. για τα συστήματα παραδοτέα «ως είναι» («as is, where is»). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε αυτήν την τιμή τα ελικόπτερα θα παραδοθούν πιθανότατα χωρίς οπλικά συστήματα και λοιπό εξοπλισμό αυτοπροστασίας και επικοινωνίας. Συνεπώς, το ζήτημα αποκτά κρίσιμη οικονομική διάσταση.
Οι πληροφορίες των τελευταίων μηνών ανέφεραν ότι το ΓΕΕΘΑ, υπό το πρίσμα του αυξημένου κόστους και των συρρικνωμένων κονδυλίων λόγω και άλλων αναγκών, έδειχνε να υπαναχωρεί και να αντιστέκεται στο ΓΕΣ για την προμήθειά τους.
Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι οι αντιρρήσεις του ΓΕΕΘΑ έχουν καμφθεί και χρήματα βρέθηκαν αυτό δεν σημαίνει ότι η ΑΣ θα γίνει αποδέκτης 70 OH-58D. Όπως και σε όλες τις LOA (Letter of Offer and Acceptance), όπως αναλύσαμε διεξοδικά στο σχετικό μας άρθρο για τα F-16V και τον λοιπό εκσυγχρονισμό των Fighting Falcon στην Π&Δ Νοεμβρίου, η όποια τέτοια πρόταση μπορεί να γίνει αποδεκτή στο σύνολό της, σε μέρος της ή να μη γίνει αποδεκτή καθόλου.
Με άλλα λόγια ο συσχετισμός 70 OH-58D με $46 εκατομμύρια είναι αυτή τη στιγμή έωλος και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε όχι μόνο τον τελικό αριθμό Kiowa που θα αποκτηθούν αλλά –κυρίως- πόσων τελικά θα αξιοποιηθούν για όποιο ρόλο και χρήση πριν… πανηγυρίσουμε. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν προς μια εξέλιξη όπου οι παραπάνω αριθμοί θα είναι πολύ μικρότεροι των όσων έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής.
Ο λόγος είναι φυσικά οικονομικός, όπως ακριβώς εξήγησε πρόσφατα ο ΑΝΥΕΘΑ κος Βίτσας: οι συνολικές διαθέσιμες πιστώσεις είναι περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και αυτές προορίζονται να καλύψουν όλες τις ανάγκες και των τριών κλάδων.
Να υπενθυμίσουμε με δεδομένο ότι τα έτη 2015-2017 δαπανήθηκαν ήδη $125,8 εκ. για την προμήθεια των 10 μεταχειρισμένων CH-47D, δεν μπορούν να διατεθούν επιπλέον πιστώσεις πέραν των 100 έως 150 εκ. ευρώ τα επόμενα 3 έτη (2018-2020).
Σε αυτά πρέπει να προσμετρηθεί το κόστος των επιπλέον 5 ελικόπτερα CH-47D, το «πακέτο» των οποίων έστω και εάν φέρεται να έχει μειωθεί από το ύψος των $80 εκ, που ανέφερε η LOA παραμένει… δυσθεώρητο. [αλήθεια πως μειώθηκε η δυνητική δαπάνη; Μήπως με το «κόψιμο» των συστημάτων αυτοπροστασίας, των 2 εφεδρικών κινητήρων και των συναφών υλικών και υπηρεσιών που περιλάμβανε το «πακέτο»;].
Επιπλέον εκκρεμεί η απόλυτα κρίσιμη σύναψη της σύμβασης FOS για τα ελικόπτερα ΝΗ90 είναι εκτιμώμενου ύψους €75.500.000 εκ.
Άρα το τι τελικά μπορεί να πάρουμε στο θέμα Kiowa συμπιέζεται ασφυκτικά, τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και είναι εξίσου πιθανό τα Kiowa να μην πετάξουν ποτέ σε ελληνικούς ουρανούς (αν και φυσικά προσευχόμαστε για το αντίθετο!)
Επιστρέφοντας στα διαθέσιμα των 100-150 εκατομμυρίων ευρώ τα τρία επόμενα χρόνια υπάρχει μια σειρά προτεραιοτήτων για την Αεροπορία Στρατού (δυστυχώς μικρό μέρος των αναγκών του Ελληνικού Στρατού)
Οι προτεραιότητες αυτές είναι (και με σειρά σπουδαιότητας αν θέλετε):
1^η Προτεραιότητα: Προμήθεια αναλωσίμων για τα συστήματα αυτοπροστασίας των ελικοπτέρων DHA.
2^η Προτεραιότητα: Προμήθεια περί των 200, το λιγότερο, πυραύλων AGM-114L για την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των 9 AH-64DHA. Παρά τον μικρό τους αριθμό θα αποτελούν οπλικό σύστημα ποιοτικής υπεροχής κι επιχειρησιακό πολλαπλασιαστή, που δεν διαθέτει και δεν σχεδιάζει να αποκτήσει ο αντίπαλος.
3^η Προτεραιότητα: Σύναψη της σύμβασης FOS (Εν Συνεχεία Υποστήριξης) για τα ελικόπτερα ΝΗ90. Είναι κρίμα τα 14 ελικόπτερα που διαθέτουμε ήδη (και 20 προσεχώς) να μην υποστηρίζονται και να «μην πετάνε».
4^η Προτεραιότητα: Προμήθεια ικανού αριθμού Kiowa Warrior που θα πρέπει να προσδιοριστεί πολύ προσεκτικά. Θα πρέπει να αποκτηθούν τόσα όσα ρεαλιστικά απαιτούνται, αφενός για να αξιοποιούνται επιχειρησιακά κατά τον καλύτερο τρόπο τα Apache A+ του 1^ου ΤΕΑΣ (με ταυτόχρονη συμπλήρωση του Τάγματος στα 24 ελικόπτερα της προβλεπόμενης δύναμής του), αφετέρου για να συμπληρωθεί αριθμητικά και το 2^ο ΤΕΑΣ. Έστω και ως υποκατάστατα, θα αποκτήσουμε για πρώτη φορά δύο πλήρη Τάγματα Επιθετικών Ελικοπτέρων.
5^η Προτεραιότητα: Προμήθεια (τελικά που ίσως έχει ήδη δρομολογηθεί) των 5 επιπλέον CH-47D.

Πολλά περισσότερα μπορούν να βρεθούν στο παραπάνω άρθρο του τρέχοντος τεύχους μας και ευχόμαστε να πρυτανεύσει η λογική και επιτέλους να αρθούν δυσλειτουργίες που ταλανίζουν επί πολλά χρόνια την Αεροπορία Στρατού, όχι μόνο με υπαιτιότητα των στελεχών του Όπλου. Μεγάλο μέρος των προβλημάτων οφείλεται στο ότι αρκετές φορές «θέσαμε τον πήχη πολύ ψηλότερα απ’ ό,τι μπορούσαμε και τελικά περάσαμε από κάτω».