Το διθέσιο δικινητήριο Ki-102, ήταν ένα βαρύ μαχητικό υποστήριξης αποστολών όπου έλαβε τους Αμερικανούς την κωδική ονομασία «Randy». Η ίδια η Αυτοκρατορική Ιαπωνική Αεροπορία Στρατού το κατέταξε στην κατηγορία του επιθετικού αεροσκάφους Τύπου 4.
Από το Kawasaki Ki-45-II στο Ki-102
Στα τέλη του 1942, το φιλόδοξο πρόγραμμα δημιουργίας ενός βελτιωμένου Ki-45-II «Toryu» άρχισε σταδιακά να φθίνει έως ότου εγκαταλήφθηκε πλήρως.
Τότε ελήφθη η απόφασις περί εξελίξεως του μονοθέσιου δικινητήριου Ki-96 το οποίο είχε ολοκληρωθεί μόνο σε τρία πρωτότυπα.
Παρά το ότι οι δοκιμές του έδειξαν ικανοποιητικά πτητικά χαρακτηριστικά και άφησε θετικότατες εντυπώσεις, το Kōkū Hombu (τεχνικό τμήμα του Αρχηγείου της Αεροπορίας Στρατού) άλλαξε εκ νέου γνώμη, αιτώντας τη δημιουργία ενός διθέσιου τώρα μαχητικού, αποβλέποντας σε μια μορφή ανακατασκευής του υπάρχοντος Ki-96. Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1943, ξεκίνησε το νέο project που ονομάστηκε Ki-102.
Η παρθενική πτήση του πρωτοτύπου χρονολογείται την Άνοιξη του 1944, αλλά η άνευ όρων παράδοσις της Ιαπωνίας λίγους μήνες αργότερα σήμανε και τη λήξη οποιουδήποτε πλάνου για μαζική παραγωγή του. Κάποια Ki-102 του τύπου «b» έλαβαν το βάπτισμα του πυρός στη μάχη της Οκινάουα, αλλά τα περισσότερα εξ αυτών παρέμειναν ως εφεδρείες στην ενδοχώρα, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση εισβολής των συμμαχικών δυνάμεων επί Ιαπωνικού εδάφους (αν και αυτό τελικώς δεν συνέβη ποτέ). Συνολικά, βγήκαν απο το εργοστάσιο μόνο 238 Ki-102.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Δομικά, το νέο αεροσκάφος ήταν εξ ολοκλήρου μεταλλικής κατασκευής, χαμηλοπτέρυγο με λεπτή άτρακτο η οποία κατέληγε σε μονό κάθετο ουραίο και στηριζόταν σε συμβατικό σύστημα προσγείωσης, όπου αναδιπλώνονταν και οι τρεις τροχοί. Να σημειώσουμε εδώ πως στον τύπο «b» ο άξονας του ουραίου τροχού επιμηκύνθηκε, κάτι που επέτρεψε και τη μεταφορά βομβών μεγαλυτέρου βάρους, ενώ αφαιρέθηκε το σύστημα ανάσυρσής του. Ο τύπος «c» ήταν ο μόνος έφερε μακρύτερη άτρακτο. Τα flaps, υδραυλικώς κινούμενα, κατέβαιναν σε γωνία 50°, η οποία αύξανε στις 60° όταν λειτουργούσαν ως φρένα κατάδυσης.
Στη ράχη του αεροπλάνου υπήρχαν οι δύο καμπίνες, όπου προσέφεραν εξαιρετική ορατότητα. Το αεροσκάφος διέθετε εν συνόλω έξι δεξαμενές καυσίμων, με τη κεντρική, χωρητικότητας 720, να βρίσκεται προσαρμοσμένη μεταξύ του πιλότου και του πυροβολητού. Δύο πλάκες θωράκισης, πάχους 12 χιλ., ήταν επίσης εγκατεστημένες για την προστασία της από εχθρικά πυρά, αλλά λειτουργούσαν και ως χωρίσματα πυρασφαλείας. Το μήκος του ήταν 11,45 μέτρα, το ύψος 3,70 μέτρα, ενώ οι πτέρυγες απλώνονταν στα 15,57 μέτρα.
Οι τρεις τύποι του νέου αεροσκάφους
Το Ki-102a, ως βαρύ μαχητικό μεγάλου υψομέτρου, κατασκευάστηκε σε 26 μόλις μονάδες. Ήταν εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο Ho-203 των 37 χιλ. και δύο πυροβόλα Ho-5 των 20 χιλ. Διέθετε δύο αστεροειδείς δεκατετρακύλινδρους αερόψυκτους Mitsubishi Ha-112-II-Ru με στροβιλοσυμπιεστές, όπου σε υψόμετρο 8.200 μέτρων παρείχαν ισχύ 1.250 ίππων. Ο συγκεκριμένος τύπος ήταν γνωστός στους Ιάπωνες ως «Type Ko».
Το Ki-102b σχεδιάστηκε αποκλειστικά για προσβολές εδαφικών στόχων, διαθέτοντας ένα ρυγχαίο πυροβόλο Ho-401 των 57 χιλ., καθώς και δύο Ho-5 των 20 χιλ. Για την άμυνά του υπήρχε στον οπίσθιο θάλαμο ένα πολυβόλο Τύπου 1 Ho-103 των 12,7 χιλ. Αυτός ήταν ο μόνος από τους τρεις τύπους που πέρασε στην παραγωγή. Περίπου 215 μονάδες κατασκευάστηκαν συνολικά μεταξύ Οκτωβρίου του 1944 και Ιουλίου του επομένου έτους. Οι κινητήρες ήταν οι ίδιοι με αυτούς του Ki-102a, που του εξασφάλιζαν μέγιστη ταχύτητα 580 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ μπορούσε να φτάσει στο ανώτατο ύψος των 33.000 ποδιών. Η κύρια διαφορά μεταξύ των τύπων «a» και «b» εστιάζεται στην επιμήκυνση του άξονος του ουραίου τροχού. H εν λόγω μετατροπή απέβλεπε πρωτίστως στη μείωση του χρόνου επαφής της ουράς με το έδαφος και εξάλειψη του προβλήματος ασταθείας που παρουσίαζε το αεροσκάφος κατά τη διάρκεια της προσγείωσης. Η συγκεκριμένη έκδοση πήρε το όνομα «Type Otsu».
Τελευταίο της σειράς ήταν το Ki-102c που επρόκειτο να επιτελέσει ρόλους νυχτερινού μαχητικού. Το άνοιγμα πτερύγων ήταν μεγαλύτερο, η άτρακτος μάκρυνε, η ουρά επανασχεδιάστηκε, ενώ ένα ραντάρ τοποθετήθηκε στο ρύγχος το οποίο αντικαταστάθηκε με Plexiglas. Έφερε δύο επιθετικά πυροβόλα Ho-105 των 30 χιλ. και δύο αμυντικά Ho-5 των 20 χιλ. που έβαλαν σε αμβλεία γωνία. Οι κινητήρες ήταν οι ίδιοι με αυτούς των προγενεστέρων τύπων. Συνολικά, δύο μόνο κατασκεύαστηκαν: το πρώτο το Ιούλιο και το δεύτερο του Αύγουστο του 1945. Λόγω της καθυστέρησης, οι πτητικές δοκιμές του «c» δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και έτσι το εύρος των ικανοτήτων του παραμένει άγνωστο. Αυτή η έκδοση ήταν το «Type Hei».
Όλα τα Ki-102, ανεξαρτήτου εκδόσεως, είχαν δυνατότητα μεταφοράς δύο βομβών, έως 250 κιλών, που τοποθετούνταν σε ράγες κάτω από την άτρακτο ή μίας των 500 έως 800 κιλών. Εναλλακτικά, μπορούσαν να δεχθούν δύο εξωτερικές δεξαμενές για αύξηση της πτητικής αυτονομίας τους. Την άνοιξη του 1944, δύο Ki-102b εφοδιάστηκαν με ειδικά σχεδιασμένες συμπιεσμένες καμπίνες, αποτελώντας, τρόπον τινά, τα πρωτότυπα του νέου ιαπωνικού μαχητικού μεγάλου υψόμετρου, Ki-108.
Το Kawasaki Ki-102 υπήρξε ίσως το πιο ισχυρό και καλύτερα θωρακισμένο μαχητικό της Αεροπορίας Στρατού. Οι Ιάπωνες κατάφεραν να ενσωματώσουν την εμπειρία και τεχνογνωσία τους στο νέο δημιούργημά τους, αλλά δεν πρόλαβε να δείξει τις αρετές του στους αιθέρες του Ειρηνικού. Τουλάχιστον ένα εξ αυτών έπεσε σε αμερικανικά χέρια μετά το πέρας του πολέμου, αλλά η τύχη των υπολοίπων αγνοείται.
