ΚαΨιΜιτζής vol6, Ελικόπτερα, Ελικόπτερα, Ελικόπτερα

Τελευταία μέρα σήμερα του Έτους, και από το πρωί πρέπει να έχουν φτιαχτεί 3 τάγματα καφέδες. Από Κάλαντα πάλι μηδέν, αν και ζήτησα ένα κολλητό Μπατζή να μου τα πει με το καινούργιο του ντρόουν. Ο άθλιος μου είπε απάντησε πως αν γίνω υπουργός, θα μου τα πει και με ελικόφτερο. Και ζήτησε τον φρέντο και γρήγορα. Εντάξει, μετά από τέτοια ευγένεια πρωτοχρονιάτικα, θα περιμένει στη σειρά του. Για τα Φώτα.

Περί ελικόφτερων

Μιλώντας για ελικόφτερα, θα πρέπει να πω πως όπως πολλές φορές έχω διαβάσει στην Πτήση, αλλά και στις συζητήσεις που γίνονται στο ΚΨΜ μου, τα ελικόφτερα είναι μια δύσκολη και βαριά περίπτωση ανέκδοτου στις Ένοπλες Δυνάμεις. Αφού οι Ένοπλες αλλά και τα Σώματα Ασφαλείας αγόραζαν ότι ναναι για 30 χρόνια, συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς άγχος για το αύριο. Οι ναυταίοι είναι οι μόνοι που κατάφεραν το αδύνατο, επανέφεραν κλινικά νεκρά ελικόπτερα, τα ΕΣ-70 χωρίς να έχουν κόσμο, δίνοντας τη συντήρηση στη Μαμά Εταιρεία. Η Μαμά Εταιρεία, τα έδωσε σε ελληνική, αφού την πέρασε 40 κύματα ελέγχων, και το ΠΝ ήταν το μόνο με ελικόπτερα την περίοδο 2020-2023. Θα ξαναγυρίσω στο ΠΝ και τα ελικόπτερά του, πιο μετά. Ο Στρατός, ακομπλεξάριστα αντέγραψε το μοντέλο ΠΝ, και έδωσε στη Μαμά Εταιρεία τη συντήρηση των ιπτάμενων κτηνών Σινούκ. Κι εκεί που όλοι υπέθεταν πως θα πετύχει, με συμβόλαιο κόπι-παστέ, η Μπόινγκ τα έκανε ρόιδο. Εντάξει, έφταιγαν και κάτι περίεργοι στην Αεροπορία Στρατού, αλλά και κάτι άλλοι περίεργοι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που ήθελαν να φέρουν καμιά 100αριά συνταξιούχους Αμερικάνους, να μας δείξουν πως πρέπει να τα φτιάχνουμε (κι όχι να τα φτιάξουν)! Το αποτέλεσμα είναι, ενώ έχουν δεσμευτεί δεκάδες εκατομμύρια για τα Σινούκ, φαίνεται πως το μοντέλο Μαμά Εταιρεία δεν δούλεψε στην περίπτωση των Σινούκ. Το πρόβλημα σύμφωνα με τους Στραταίους, και μου το λένε ευθέως, είναι πως οι Αμερικανοί μάλλον προτιμούν να πουλάνε καινούργια. Και η Μαμά Μπόινγκ, δεν ήταν λύση στην περίπτωση αυτή. Και γενικά, η Μπόινγκ δεν είναι καθόλου συνεργάσιμη, ούτε και με τα Απάτσι που ευτυχώς εκεί, ειδικά στα παλιά ΆΛΦΑ, όπου ευτυχώς παίζουν μπάλα οι Ισραηλινοί. Κι όταν λέμε Ισραηλινοί, δεν μιλάμε μόνο για την Έλμπιτ που εκσυγχρονίζει τα ηλεκτρονικά (και θα πετάνε), αλλά και μια μικρή ισραηλινή (μου διαφεύγει το όνομα, νομίζω Μπετ ΣεΜες ή κάπως έτσι), που κάνει ανακατασκευή τους ληγμένους κινητήρες των Απάτσι.

Πάλι περί ελικοφτέρων

Μιλώντας για ληγμένα, ο ΕΣ φαίνεται να παίζει τα ρέστα του με τα ΕΝ-ΕΙΤΣ-90. Έδωσε τη συντήρηση των 11 εξ αυτών, στη Μαμά Εταιρεία, και αυτή, πολύ έξυπνα, πέταξε το μπαλάκι στην ελληνική Αεροσέρβισις. Η τελευταία είναι πίσω από το θαύματα των ΕΣ-70 και των ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ. Ειδικά στα ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ έχει γράψει ιστορία, που δεν πίστευε η ίδια η ΑΙΡΜΠΑΣ. Πήγαν οι Γάλλοι στην ελληνική εταιρεία, και δεν ξέρουμε πως, της έψησαν να αναλάβει τα ΕΝ-ΕΙΤΣ-90. Έτσι, όταν θα δείτε να πετούν και πάλι μαζικά τα ΕΝ-ΕΙΤΣ-90, τότε η κατάσταση θα έχει μαζευτεί από ελληνική εταιρεία. Ρώτησα εδώ μερικά αλάνια της Αεροπορίας Στρατού την άποψή τους, και μου είπαν πως χρειάζεται ένα θαύμα. Ο λόγος είναι πως απλά ανταλλακτικά δεν υπάρχουν, όχι μόνο για τα ελληνικά, ούτε για τα γαλλικά ή γερμανικά. Όταν τους ρώτησα γιατί οι Πτησαίοι έγραφαν για 11 ελικόπτερα, τη στιγμή που έχουμε πλερώσει για 20, μου απάντησαν πως δεν θέλω να δω την κατάσταση των 9, ούτε να μάθω πόσα ζήτησαν οι Γάλλοι για να επαναφέρουν αυτά τα 9. Και κάπου εκεί έφυγαν με μια Καναδέζα (Μερσεντές, όχι από τη Βόρεια Αμερική).

Και πάλι ελικόφτερα

Μιλώντας για ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ, πριν λίγες εβδομάδες είχαμε ένα ωραίο σόου επιπέδου Κιμ, στην 112. Από εκεί έρχονται κάτι πολύ καλά παιδιά, και για τους ΗΡΑΚΛΗΔΕΣ (τα έγραφα προχτές), αλλά και για τους ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ. Βέβαια οι ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ που είδα, αν μέτρησα καλά, ήταν 5. Τέλος του 2023 ξέρω καλά πως πετούσαν οι 4 από τους 8 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ. Τέλος του 2025 το να πετούν οι 5 από τους 8, δεν το λες επιτυχία. Αντιθέτως, επιτυχία λες να πετάνε τα ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ, που η ΠΑ τα είχε ξεγράψει. Τώρα κάνει μαγικά πάνω σε αυτά, και από τα 12 είναι πλέον διαθέσιμα και πετούν τα 8! Είναι απίστευτο νούμερο, καθώς τα 2 από τα 12 είναι παρκαρισμένα στην ΕΑΒ. Άρα, πάλι η Αεροσέρβισις (όχι μόνο αυτή, έπαιξε μπάλα ΔΥΝΑΤΑ και η Μοίρα, αλλά και το ΚΕΑ) επανέφεραν σχεδόν τα πάντα-όλα, αποδεικνύοντας πως όλα έχουν να κάνουν με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις. Βέβαια, ο νυν ΑΓΕΑ έβαλε ένα στοίχημα με τα ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ και το ΚΕΡΔΙΣΕ στα ίσια και παληκαρίσια. Τα ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ δεν πετούσαν όχι γιατί ήταν παλιά, αλλά γιατί κάποιοι τα ήθελαν να μην πετάνε. Τώρα, με την εξυγίανση που γίνεται, όχι μόνο επέστρεψαν δυναμικά, αλλά η ΠΑ, αφού γλύτωσε 400 εκ. από την αγορά πολιτικών ελικοπτέρων, σκοπεύει να κάνει και μια μίνι αναβάθμιση των ΣΟΥΠΕΡ ΠΟΥΜΑ. Αυτή θα γίνει σε δυο άξονες, το να συντηρούνται πιο εύκολα, αλλά και να επιβιώνουν σε εχθρικό έδαφος. Όταν ρώτησα ένα 112άρη τι εννοεί με αυτά, μου απάντησε πως η ΠΑ θα μπορεί σε λίγο καιρό και με μικρό κόστος, για πρώτη φορά, να παίξει πραγματικά στο “Μπιχάιντ Ένεμι Λάινς”. Κρατήστε το αυτό, πέσαν τα αυτιά των Πτησαίων όταν τους το είπα!

Να κλείσουμε τον Χρόνο πάλι με ελικόφτερα

Γυρίζω στο ΠΝ, όπως είχα πει και παραπάνω. Το ΠΝ όπως έγραψα, ήταν το πρώτο που δεν κώλωσε να δώσει σε εξωτερικό ανάδοχο τη συντήρηση. Έτσι, χωρίς κόμπλεξ, ήταν το πρώτο που άρχισε να βλέπει να πετάνε τα ελικόπτερά του, γιατί οι Ναύτες πάντα βλέπουν μπροστά. Δεν ήταν βέβαια εύκολος ο δρόμος. Όσοι θυμούνται, οι τότε Αρχηγοί είχαν φάει ξύλο μιντιακά, η εταιρεία κατηγορήθηκε για διάφορα, μέσα στο ίδιο το ΠΝ υπήρξαν αντιδράσεις μέχρι επίπεδο Ναυάρχων. Τελικά όμως, τα ΕΣ-70 πετάνε, και μάλιστα η χάρη τους έφτασε και στην Ερυθρά, ενώ την ίδια στιγμή έσωσαν ζωές, και έλυσαν τα χέρια του ΠΝ. Το πρόβλημα τώρα είναι πως ο τύπος πλέον δεν πετά με το αμερικανικό ναυτικό, και τα ανταλλακτικά, για τα μηχανικά αλλά και για τα ηλεκτρονικά τους, απλά δεν υπάρχουν, δεν παράγονται. Και το ΠΝ δυσκολεύεται να βρει. Οι εταιρείες που εμπλέκονται δεν βρίσκουν ακόμη και με μέσο, και αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα στην ομαλή ροή των παραδόσεων θέματα. Κανείς επίσης στο ΠΝ δεν ξέρει να μου πει αν αυτά τα ρημάδια τα ΕΣ-70 θα τα εκσυγχρονίσουμε ή όχι, γιατί δεν τους λέμε από τις ΗΠΑ. Τελικά φοβάμαι πως όλοι θέλουν να πετάμε τα παλιά και να αγοράζουμε καινούργια.

Ο Καψιμιτζής θα πάρει τιμητική μέχρι και μετά τα Φώτα. Μέχρι τότε Τσάι