Το Junkers Ju-187 ήταν ένα βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης, το οποίο σχεδιάστηκε ως ο διάδοχος του Ju-87 Stuka, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αεροσκάφη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ανάπτυξη του ξεκίνησε στα μέσα του πολέμου, όταν η Luftwaffe αντιμετώπιζε πλέον ολοένα και μεγαλύτερες απώλειες στις Μοίρες των Stuka, και η ανάγκη για ένα πιο προηγμένο και αποτελεσματικό αεροσκάφος κάθετης εφόρμησης έγινε επιτακτική.
Μεταξύ των κύριων καινοτομιών που προτάθηκαν για το Ju-187 ήταν η εισαγωγή ενός περιστρεφόμενου πυργίσκου πολυβόλων στο πίσω μέρος του πιλοτηρίου, ο οποίος θα επέτρεπε στον πυροβολητή να αντιμετωπίζει εχθρικά μαχητικά από οποιαδήποτε κατεύθυνση και με μεγαλύτερη ισχύ πυρός. Αυτή η λύση υποτίθεται θα βελτίωνε την μεγάλη ευπάθεια του Stuka σε επιθέσεις από τα νώτα, με την καινοτομία όλο το ουραίο να περιστρέφεται (!) εν πτήσει προς τα κάτω, ώστε να δίνει μεγαλύτερο πεδίο βολής προς τα πίσω. Επιπλέον, το Ju-187 θα διέθετε ισχυρότερο κινητήρα, πιθανώς έναν Junkers Jumo 213 ή έναν Daimler-Benz DB 603, για μεγαλύτερη ισχύ. Η μέγιστη ταχύτητα του αεροσκάφους εκτιμάτο ότι θα ήταν γύρω στα 500-550 km/h, σημαντικά υψηλότερη από τα 380-400 km/h του Ju-87, ενώ θα υπήρχαν ανασυρόμενα σκέλη προσγείωσης, ώστε να μειωθεί η αεροδυναμική αντίσταση.
Βελτιωμένη θα ήταν η θωράκιση για την προστασία του πληρώματος και των κρίσιμων μηχανικών συστημάτων, παίρνοντας μαθήματα από τις απώλειες του Ju-87. Το αεροσκάφος θα μπορούσε να μεταφέρει έως 1.800 kg βομβών, παρόμοιο φορτίο με το Ju-87, αλλά με πιο προηγμένα συστήματα στοχευσης. Επιπλέον, θα διέθετε επιπλέον πολυβόλα ή πυροβόλα στις πτέρυγες, για άμυνα αλλά και επίθεση.
Η εκτιμώμενη ακτίνα δράσης του Ju-187 θα ήταν γύρω στα 1.200-1.500 km, ανάλογα με το φορτίο βομβών και τις συνθήκες πτήσης. Το αεροσκάφος θα διατηρούσε το διμελές πλήρωμα του Ju-87, με πιλότο και και πυροβολητή/παρατηρητή.
Ωστόσο, η περαιτέρω ανάπτυξη του Ju-187 αντιμετώπισε δυσκολίες. Η πολυπλοκότητα του περιστρεφόμενου πυργίσκου και του ουραίου, η διαπίστωση ότι οι επιδόσεις τελικά δεν θα ήταν τόσο καλύτερες από το Stuka, που να αξίζει η εμφάνιση ενός νέου μοντέλου, σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες απαιτήσεις της πολεμικής προσπάθειας της Γερμανίας, οδήγησαν σε καθυστερήσεις και τελικά στην ακύρωση του προγράμματος. Επιπλέον, η χρήση των βομβαρδιστικών κάθετης εφόρμησης ήταν όλο και πιο αμφισβητήσιμη στο πεδίο της μάχης, καθώς τα εχθρικά μαχητικά, όπως και η αντιαεροπορική άμυνα, γίνονταν πιο αποτελεσματικά.
Το Ju-187 παρέμεινε έτσι ένα ενδιαφέρον “τι θα μπορούσε να είχε γίνει” στην ιστορία της αεροπορίας. Αλλά, ακόμα και είχε ολοκληρωθεί και εισέλθει σε υπηρεσία, δεν θα είχε καταφέρει να αλλάξει την πορεία των αεροπορικών επιχειρήσεων της Γερμανίας στα τελευταία χρόνια του αιματηρού πολέμου.
