Νυχτερινή μονομαχία τζετ πάνω από την Κορέα

Υπερηχητικό MiG εναντίον υποηχητικού Skyknight; Και νύχτα; Το μαχητικό-θαύμα των Σοβιετικών είχε την ταχύτητα με το μέρος του και βαρύ οπλισμό: ένα πανίσχυρο πυροβόλο των 37 χιλ. με περιορισμένη ταχυβολία αλλά βλήματα ικανά να κόψουν ολόκληρα κομμάτια από το αντίπαλο αεροσκάφος, συν δύο εξίσου επίφοβα πυροβόλα των 23 χιλιοστών. Όμως το F3D-2 είχε κάτι άλλο. Ραντάρ!
Ο νυκτερινός αγώνας είχε εξελιχθεί σε πραγματική τέχνη στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η τεχνολογία που αναπτύχθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν έκανε την τέχνη επιστήμη. Στην Κορέα, ο αεροπορικός πόλεμος την νύχτα πέρασε στο επόμενο στάδιο με την ταχύτητα των τζετ. Αυτή είναι η ιστορία της κατάρριψης εντός τζετ από άλλο τζετ στο απόλυτο σκοτάδι, με το ταχύμετρο να δείχνει πάνω από 500 μίλια την ώρα.

Η νύχτα ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για το F3D-2 Skyknight της Douglas. Τα «μάτια» του ήταν το ραντάρ AN/APQ-36 της Westinghouse το οποίο παρείχε κάλυψη 170^ο στο εμπρόσθιο τεταρτημόριο και 144 μοιρών στο πίσω, με εμβέλεια 4 μιλίων –απόσταση πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι θα χρειαζόταν ο πιλότος ενός MiG για να βρεθεί σε ακτίνα βολής. Οπλισμένο με τέσσερα πυροβόλα Μ2 των 20 χιλ. ήταν η απάντηση των Αμερικανών στις νυκτερινές επιθέσεις των βορειοκορεατικών MiG-15 κατά σχηματισμών Β-29 που εκτελούσαν στρατηγικούς βομβαρδισμούς πάνω από την Β. Κορέα.

Στις 12 Ιανουαρίου 1953, δύο F3D-2 της Μοίρας VMF(N)-513 «Flying Nightmares» των Πεζοναυτών πετούσαν συνοδεία μιας δύναμης βομβαρδιστικών Β-29 που θα χτυπούσε στόχους στο Σινούϊτζου. Πιλότος του ενός Skyknight ήταν ο Ταγματάρχης Elswin P. «Jack» Dunn και χειριστής ραντάρ (RO) ο Αρχιλοχίας Lawrence J. Larry Fortin. Ξαφνικά, η φωνή του Ground Controller αντήχησε σαν κεραυνός στα ακουστικά τους. MiG!
Καθώς τα Β-29 άρχιζαν την έξοδό τους από την περιοχή του στόχου, ένα MiG-15 περνά δίπλα από το αεροσκάφος του Dunn χωρίς να το έχει «πιάσει» το ραντάρ του μαχητικού. Ο πιλότος του πρέπει να διήλθε απαρατήρητος από το «τυφλό» σημείο του F3D-2, εκτός τομέα σάρωσης του AN/APS-28 στον ουραίο κώνο. Ενστικτωδώς ο Ταγματάρχης Dunn βουτά πίσω του, με τον RO να ιχνηλατεί τον στόχο.

Οι διαστάσεις και το βάρος του Skyknight –26.850 λίβρες ή 12 τόννοι και κάτι με μέγιστο φορτίο κατά την απογείωση– ήταν η αιτία να του κολλήσουν οι Πεζοναύτες το προσωνύμιο «Willie the Whale». Όντως ήταν σαν μαύρη φάλαινα. Αλλά επικίνδυνη φάλαινα.
Τα βορειοκορεατικά MiG-15 πάντα δυσκολεύονταν να περάσουν την άμυνα των F3D-2 που προστάτευαν τα βομβαρδιστικά στις νυκτερινές επιδρομές τους. Το ραντάρ των Skyknight παρείχε σαφές πλεονέκτημα ενώ τα μαχητικά του αντιπάλου βασίζονταν στις οδηγίες του GCI για να βρουν και να αναχαιτίσουν τα Β-29. Στις 8 Νοεμβρίου 1952 ένα MiG-15bis έπεσε θύμα των πυροβόλων ενός F3D-2 που πετούσαν ο Λοχαγός των Πεζοναυτών Oliver R. Davis και ο Ανθυπασπιστής D. F. «Ding» Fessler βορειοδυτικά της Πιόνγκγιάνγκ. O χειριστής του, Υποσμηναγός Ιβάν Π. Κοβάλιοφ, εγκατέλειψε επιτυχώς χρησιμοποιώντας το εκτινασσόμενο κάθισμά του.

Ήταν το πρώτο και θα ακολουθούσαν κι άλλα. Όμως κανένα Β-29 δεν χάθηκε όσο οι σχηματισμοί τους είχαν συνοδεία τους «Ιπτάμενους Εφιάλτες» της VMF(N)-513.
Κυνηγώντας το MiG μπροστά του, ξαφνικά ο Ταγματάρχης Dunn συνειδητοποιεί πως ο αντίπαλος έχει αφήσει αναμμένα τα φώτα ναυτιλίας του αεροπλάνου του! Με τις μανέτες στο φουλ, το νυκτερινό μαχητικό πλησιάζει για kill.
Το εκτυφλωτικό φως ενός προβολέα σκίζει το σκοτάδι λούζοντας στο φως το κόκπιτ του αμερικανικού αεροπλάνου. Αντίο νυχτερινή όραση… Όμως ο χειριστής έχει πιο σοβαρά πράγματα να σκεφτεί. Τώρα είναι αυτός στόχος. Ο ουρανός γεμίζει αντιαεροπορικά καθώς έξι προβολείς έχουν εγκλωβίσει το F3D-2 «δείχνοντάς» το σαν φωτεινά δάχτυλα στα αντιαεροπορικά.
Ο Αμερικανός πιλότος δεν εγκαταλείπει το κυνήγι. Θα τον βοηθήσει ο χειριστής ραντάρ –άλλωστε γι’ αυτό είναι δίπλα του. Το βελτιωμένο AN/APQ-36 μπορούσε να εγκλωβίσει στόχο σε απόσταση 7.000 γιάρδες, σχεδόν 4 μίλια. Όταν ο στόχος «έδειχνε καλός» στο ραντάρ, αυτό ήταν και το τέλος του.
Το μόνο που ακούγεται στο κόκπιτ του Skyknight είναι ο αχός των δύο J34και οι οδηγίες του RO. Οι λάμψεις των αντιαεροπορικών θύμιζαν πως και αυτοί ήταν στόχος αλλά το MiG ήταν ακόμη μπροστά και ο Dunn δεν είχε σκοπό να το αφήσει να ξεφύγει. Προσπαθώντας με ελιγμούς να «σπάσει» τον επικίνδυνο εναγκαλισμό των προβολέων, συνεχίζει να ακολουθεί τον αντίπαλο, πάντα υπό τις οδηγίες του χειριστή ραντάρ.
Στις 700 γιάρδες το ραντάρ του F3D-2 «κλειδώνει» πάνω στο προπορευόμενο τζετ και το αμερικανικό αεροσκάφος ανοίγει πυρ. Μικρές λάμψεις μαρτυρούν πως η ριπή ήταν εύστοχη. Το MiG χτυπήθηκε αλλά εξακολουθεί να πετά.
Βουτά προς το έδαφος σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διαφύγει. Το ίδιο κάνει και το Skyknight, με το βλέμμα του Dunn στην βελόνα του υψόμετρου, έτοιμος να τραβήξει. Τρεις κοφτές ριπές στέλνουν μια βροχή βλημάτων των 20 χιλ. στο βορειοκορεατικό MiG. Νέες λάμψεις –και ξαφνικά μια μεγάλη. Αυτή τη φορά το MiG-15 επλήγη καίρια.
Ο Ταγματάρχης Dunn τραβά με όλη του τη δύναμη τα χειριστήρια ενώ το βορειοκορεατικό μαχητικό κατευθύνεται σαν φλεγόμενος κομήτης προς το έδαφος. Η τέταρτη από τις έξι καταρρίψεις που πέτυχαν συνολικά τα F3D-2 στην Κορέα περνά στην ιστορία…
Δεν ήταν πάντα έτσι. Την νύχτα της 16^ης Ιανουαρίου 1953 ένα F3D παραλίγο να γίνει λεία ενός MiG, γλυτώνοντας με σοβαρές ζημιές από τα πυροβόλα του σοβιετικού τζετ. Το πλήρωμά του, ο Λοχαγός George Cross και ο Αρχιλοχίας J. A. Piekutowski, μόλις και μετά βίας κατάφεραν να επιστρέψουν στο K-8 (Κουνσάν).

Τρεισήμισι μήνες αργότερα, το βράδυ της 29^ης Μαΐου 1953, ένα κινεζικό MiG-15 κατέρριψε ένα F3D-2 πάνω από το Άντζου. Τα λείψανα του χειριστή ραντάρ, Λοχία James V. Harrell, ανακαλύφθηκαν το 2001 σε μια παραλία, λίγα μόνο μίλια από την βάση του Κουνσάν. Ο πιλότος του αεροπλάνου, Λοχαγός James B. Brown, παραμένει μέχρι σήμερα αγνοούμενος.
Η Κορέα απέδειξε πως ο νυκτερινός πόλεμος ήταν εφικτός και για τα ταχύτερα αεριωθούμενα. Τα ραντάρ, τα όπλα και οι τακτικές που εξελίχθηκαν έκαναν τα μαχητικά πιο αποτελεσματικά και πολύ πιο επικίνδυνα από την «Φάλαινα». Σύντομα αποτέλεσαν στάνταρντ εξοπλισμό των μαχητικών της ώριμης εποχής των τζετ και τα εξειδικευμένα νυκτερινά καταδιωκτικά καταργήθηκαν. Ο θρύλος τους όμως εξακολουθεί να ζει.
 
Αλέξανδρος Θεολόγου
 
Πρώτη δημοσίευση 6/12/2017