Σε μια ιστορική συμφωνία προχώρησαν η Lockheed Martin και Northrop Grumman με την Rheinmetall, με την υπογραφή επιστολής προθέσεων για την συγκρότηση γραμμής συναρμολόγησης μεγάλων συγκροτημάτων F-35 στη Γερμανία.
Πιο συγκεκριμένα τα τρία μέρη συμφώνησαν στη δημιουργία δεύτερης γραμμής ολοκληρωμένης συναρμολόγησης IAL-Integrated Assembly Line του «κεντρικού τμήματος» της ατράκτου του F-35 στη Γερμανία.
Η συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με την Rheinmetall AG είναι ιδιαίτερα σημαντική και ενδιαφέρουσα για μια σειρά λόγων.
Πρώτα από όλα η συναρμολόγηση του συγκεκριμένου συγκροτήματος («Center fuselage») ήταν μέχρι σήμερα αποκλειστικότητα της Northrop Grumman, η οποία και προμήθευε το σύνολο της παραγωγής του F-35 σε όλα τα επιμέρους κέντρα συναρμολόγησης, εντός και εκτός ΗΠΑ.
Είναι έτσι η πρώτη φορά που οι Lockheed Martin και Northrop Grumman εκχωρούν κατασκευαστικό έργο σε αυτό τον τομέα και μάλιστα με τη συγκρότηση δεύτερης γραμμής συναρμολόγησης.
Σύμφωνα με τον Mike Shoemaker, αντιπρόεδρο των προγραμμάτων πελατών F-35 στη Lockheed Martin «το πρόγραμμα F-35 θα συνεχίσει να ενισχύει τις στρατηγικές μας συνεργασίες με βασικούς εταίρους του κλάδου για τα επόμενα χρόνια» προσθέτοντας ότι: «η παραγωγή κεντρικής ατράκτου F-35 στη Γερμανία θα είναι ζωτικής σημασίας για την κάλυψη της αυξανόμενης παγκόσμιας ζήτησης για F-35, τα οποία διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη διεθνή ασφάλεια του 21ου αιώνα».
Αν και δεν είναι γνωστό το πως η απόφαση αυτή εδράζεται στην παραγγελία της Luftwaffe για 35 F-35A, με δεδομένο ότι η Γερμανία είναι πελάτης FMS για το JSF και όχι μέλος της ομάδας εταίρων του προγράμματος, το γεγονός προκαλεί εντύπωση αφού άλλες χώρες που έχουν υπογράψει για αντίστοιχο ή μεγαλύτερο αριθμό Lightning II (όπως η Πολωνία, Ελβετία ή η Φινλανδία) κατέληξαν (από όσο είναι δημοσιοποιημένο) με μηδενικά ή δυσανάλογα μικρότερα «αντισταθμιστικά οφέλη» από τις αγορές τους.
Αυτό είναι κάτι που ανακύπτει κάθε φορά που υπάρχει μια νέα πώληση και φυσικά θα πρέπει να υπάρχει στη σκέψη κάθε νέου δυνητικού πελάτη F-35 (και ο… νοών νοείτω), θέμα για το οποίο θα επανέλθουμε σύντομα…
Το πρόγραμμα του JSF, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, έχει μεγάλες ιδιαιτερότητες στις πωλήσεις και την εξασφάλιση «αντισταθμιστικών ωφελημάτων», λόγω του τρόπου που είναι διαρθρωμένο στη βάση μιας «κλειστής» ομάδας βιομηχανικών εταίρων, στους οποίους έχει μοιραστεί υποκατασκευαστικό έργο, όχι για ένα συγκεκριμένο αριθμό αεροσκαφών αλλά για το σύνολο αυτών που θα παραχθούν στον συνολικό κύκλο του προγράμματος.
Υπό αυτό το πρίσμα, για να υπάρξει έργο για κάποιο νέο πελάτη, θα πρέπει να υπάρξει ανακατανομή από αυτό που έχει ήδη διανεμηθεί, αφού δεν δημιουργείται αδιανέμητο υπόλοιπο από νέες παραγγελίες.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανές ότι η Northrop Grumman «πείσθηκε» να εκχωρήσει μέρος του μεριδίου που είχε αναλάβει.
Ένας άλλος παράγοντας ενδιαφέροντος είναι ότι η Γερμανία δεν έχει -τουλάχιστον θεωρητικά- προοπτικές για να καταστεί μεγάλος πελάτης F-35, αφού μετέχει ως ένας από τους τρεις βασικούς εταίρους στο πρόγραμμα νέου μαχητικού FCAS (Future Combat Air System) [Système de combat aérien du future-SCAF, Futuro Sistema Aéreo de Combate-FSAC) μέσω της Airbus, μαζί με την Dassault Aviation, και την Indra Sistemas.]
