Η απειλή της ρωσικής “αρκούδας” ήταν ένας λόγος για να “ξυπνήσουν” τα ευρωπαϊκά επιτελεία. Μετά την ουκρανική κρίση, την κατάληψη της Κριμαίας από τα “πράσινα ανθρωπάκια”, τις πτήσεις Tupolev Tu-95/Tu-160 πάνω από τον Ατλαντικό μέχρι και την Ισπανία, τα υποβρύχια που αποκαλύφτηκαν ανοιχτά της Σουηδίας, όλα αυτά δείχνουν πως η Ρωσία προσπαθεί να γίνει και πάλι στρατιωτικά μια Σοβιετική Ένωση.
Κάπου εκεί οι δυτικοί αναλυτές συνειδητοποίησαν πως οι Ρώσοι συνεχίζουν να διαθέτουν χιλιάδες άρματα μάχης Τ-72/Τ-80/Τ-90, αυτοκινούμενα πυροβόλα, ΤΟΜΑ, επιθετικά ελικόπτερα, και φυσικά τις απαραίτητες ανθρώπινες δυνάμεις για να επανδρώσουν όλα αυτά τα όπλα. Φυσικά τα δυτικά επιτελεία θορυβήθηκαν, συνειδητοποίησαν πως οι Ένοπλες Δυνάμεις της ΕΕ είναι υποτυπώδεις μπροστά στην Ρωσική Αρκούδα, αλλά το αποτέλεσμα; μηδέν. Ανησυχία στα Επιτελεία, τα περισσότερα αναφέρουν πως οι ρωσικες τεθωρακισμένες μεραρχίες θα φτάσουν στις Βρυξέλλες σε ελάχιστο χρόνο, οι Βαλτικές Χώρες θα καταληφθούν σε λίγες ώρες κοκ.
Από την άλλη η διαθεσιμότητα των βασικών μέσων των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων είναι περίπου στο 30%, των γαλλικών στο 40%, ενώ Βέλγιο και Ολλανδία παλεύουν να καταφέρουν να στείλουν εναλλάξ μια μοίρα F-16AM στην Ιορδανία για να πολεμήσουν το ISIS. Μοίρα είπαμε; κάντε το Σμήνος. Εξαίρεση φυσικά το Ηνωμένο Βασίλειο, που πουλάει τις φρεγάτες και το ελικοπτεροφόρο του με λίγα χρόνια σε υπηρεσία, κανιβαλίζει Typhoon, αλλά κατά τα λοιπά έχει δυο αεροπλανοφόρα με F-35B. A, και το βασικότερο, λίαν συντόμως θα βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ισπανία και Ιταλία προφανώς έχουν τα ίδια προβλήματα με τους παραπάνω, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Η Ιταλία παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα προχωρά σε μια μεγάλη δύναμη F-35A/B, η Ισπανία μάλλον το σκέφτεται. Απλά η Ιταλία πρέπει να είναι έτοιμη να καλύψει το κενό της Βρετανίας στην Ένωση, ενώ βρίσκεται αρκετά πιο κοντά σε πραγματικά “επικίνδυνες” περιοχές.
Ξεχνώντας προσωρινά την Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δείχνει ιδιαίτερα “αγχωμένη” για την Ρωσία. Δεν ισχύει αυτό για την Πολωνία φυσικά, και άλλες χώρες του Πρώην Ανατολικού Μπλοκ, αλλά η οικονομική δυνατότητα αυτών των χωρών είναι μάλλον περιορισμένη. Τι συμβαίνει όμως; μήπως τελικά η Ρωσία δεν είναι άμεση απειλή;
Ίσως και να είναι, αλλά αυτή την στιγμή δεν αποτελεί και τον φοβερό κίνδυνο που αναφέρουν τα ευρωπαϊκά επιτελεία. Η οικονομική ευρωστία της Ρωσίας έχει πληγεί τραγικά από την πτώση της τιμής του πετρελαίου, η ικανότητά της να διεξάγει εκτεταμμένους πολέμους πιθανότατα έχει υπερεκτιμηθεί.
Τα τρομερά Su-35S μπαίνουν πράγματι σε υπηρεσία, αλλά είναι λίγα και πανάκριβα, ενώ δεν υπερέχουν των Typhoon/Rafale. Γιαυτό και συμπληρώνονται από τα Su-30SM. Τα Su-57 περισσότερο φοβίζουν με τις διαδόσεις του Sputnik, παρά με την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα που χάνεται κάπου στα μέσα της επόμενης 10ετίας. Τα πλοία του Ρωσικού Ναυτικού συνεχίζουν να παθαίνουν καταστροφικές βλάβες, ενώ δεν προβλέπεται να αποκτήσει αεροπλανοφόρο ούτε τώρα ούτε στο απώτερο μέλλον, την στιγμή που αποκτά μέχρι και η … Τουρκία. Τα αντίτυπα του Armata, μπορούν να πολεμήσουν στον Άρη σύμφωνα με τα κρατικά ΜΜΕ της χώρας, αλλά μάλλον δεν θα πολεμήσουν αλλιώς, γιατί είναι τόσα λίγα, κι επίσης ακριβά που καλού κακού εκσυγχρονίζονται τα Τ-72/Τ-90.
Δεν θέλουμε να μειώσουμε την ικανότητα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, απλά φαίνεται πως τελικά η απειλή δεν είναι τόσο μεγάλη. Ίσως να είναι και η πυρηνική ικανότητα της Γαλλίας που αυξάνει την ευρωπαϊκή αυτοπεποίθηση, αλλά μάλλον είναι όσα αναφέρουμε παραπάνω.
Η κατάσταση στην κυπριακή ΑΟΖ έφερε για μια ακόμη φορά αντιμέτωπη της ΕΕ και την Τουρκία. Και λέμε μια ακόμη γιατί εκτός από τις στρατιωτικές απειλές εναντίον εταιρείας της Ιταλίας, της ΕΝΙ, είχαν κάνει και εναντίον της Γαλλίας παλαιότερα στην ίδια περιοχή. Η Τουρκία αρνείται το δικαίωμα της Κύπρου στα αποθέματα υδρογονανθράκων στην περιοχή, αν δεν τους μοιραστεί με το Ψευδοκράτος. Το πρόβλημα είναι πως τις τελευταίες συνομιλίες τις δυναμίτισαν οι ίδιοι οι Τούρκοι, προφανώς ελπίζοντας με την ανώτερη στρατιωτική τους ισχύ να λάβουν την μερίδα του λέοντος. Έχουν προφανώς αποδείξει πως προτιμούν την διπλωματία των όπλων από αυτή των λόγων και του διεθνούς δικαίου.
Εδώ όμως πρέπει να πούμε πως τα αποθέματα φυσικού αερίου της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδος, είναι αποθέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυο χώρες, μέλη μιας ευρύτερης γεωπολιτικής και οικονομικής ένωσης, θα αξιοποιήσουν τα αποθέματα και υπέρ της Ένωσης. Συνεπώς, οι πολεμικές πράξεις (όπως αυτές εναντίον του Saipem 1200) εναντίον της Κύπρου, είναι εναντίον της ΕΕ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ έχουν στραφεί προς τις Βαλτικές Χώρες, που θεωρούν πως είναι -λίγο ως πολύ- μικρές “μπουκίτσες” για την Ρωσική Αρκούδα. Μήπως όμως η ΕΕ θα πρέπει να δείξει ενδιαφέρον για τα τεκτενόμενα στην Κύπρο; Κι όμως δείχνει, και μάλιστα μεγάλο.
Σε αντίθεση με μερικούς αντιευρωπαϊστές και τα όσα διαδίδουν, είναι σαφές πως η ΕΕ στηρίζει τις προσπάθειες Ελλάδας και Κύπρου. Θεωρεί όμως πως η Τουρκία μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους ευρωπαϊκούς. Αν διακοπούν οι εμπορικοί δεσμοί ΕΕ-Τουρκίας, η αλήθεια είναι πως η Τουρκία θα χάσει ένα τεράστιο κομμάτι του ΑΕΠ της. Αλλά το ισλαμικό “άνοιγμα” του Ερντογάν, προσπαθεί να προετοιμάσει την τουρκική οικονομία γιαυτό ακριβώς το ενδεχόμενο. Φυσικά οι ισλαμικές χώρες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ΕΕ σαν εμπορικό εταίρο της Τουρκίας, αλλά ποιος ξέρει;
Αν συγκρίνει κανείς τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς Ρωσίας-Τουρκίας, θα δούμε κατά πάσα πιθανότητα πως η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα τους ξεπεράσει. Για παράδειγμα, ενώ η Ρωσία έχει παραγγείλει 100 Armata, η Τουρκία έχει παραγγείλει 250 Altay κι αυτά είναι η πρώτη φάση, καθώς σκέφτεται να φτάσει τα 1500. Αθροιστικά, 1500 Leo2A6/A7 δεν έχει η ΕΕ συνολικά! Σχεδιάζει δικό της αεροσκάφος, το TF-X το οποίο θεωρητικά θα είναι αντίστοιχο του Su-57, σε λίγα χρόνια θα πλέει τουρκικό αεροπλανοφόρο στα νερά της Μεσογείου (πιθανόν και δεύτερο) κι όχι μόνο και πάει λέγοντας.
Αν λοιπόν χρειαστεί η ΕΕ να προστατεύσει το νοτιοανατολικό της άκρο, μπορεί; αν η Ελλάδα (διότι η Κύπρος στρατιωτικά είναι σχεδόν ανύπαρκτη σε σύγκριση με την Τουρκία, όσο η Εσθονία σε σχέση με την Ρωσία), δεν καταφέρει να περιορίσει στρατιωτικά την Τουρκία, τότε ποιος θα το κάνει; Ποιος θα προστατεύσει τα ευρωπαϊκά κοιτάσματα υδρογοναθράκων που υπάρχουν στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ;
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως η επόμενη μεγάλη ευρωπαϊκή πρόκληση να μην σχετίζεται με τη Ρωσία, αλλά με την Τουρκία. Εμείς απλά έχουμε την ατυχία να είμαστε οι πρώτοι που θα προκληθούμε…
