Όπως ανακοίνωσαν τα ναυπηγεία Cochin Shipyard Limited (CSL), το αεροπλανοφόρο INS Vikrant ολοκλήρωσε μόλις πρόσφατα τις πρώτες του δοκιμές λιμένος, 12 περίπου χρόνια μετά την έναρξη ναυπήγησης του πολύπαθου προγράμματος του πρώτου εγχώριου ινδικού αεροπλανοφόρου. Οι δοκιμές λιμένος που πραγματοποιήθηκαν για την εξακρίβωση της πλευστότητας, ισορροπίας και καλής μηχανολοιγικής λειτουργίας του πλοίου πριν πραγματοποιήσει τις δοκιμές εν πλω, σηματοδούτούν πιθανώς ένα τέλος στο πιο χρονοβόρο πρόγραμμα ναυπήγησης στην παγκόσμια ιστορία.
Η Ινδία ίσως περιμένει άλλα δύο χρόνια για το εγχώριο αεροπλανοφόρο
Το αεροπλανοφόρο ‘Vikrant’ είναι η πρώτη προσπάθεια εγχώριας ναυπήγησης αεροπλανοφόρου από την Ινδία, που προσπαθεί να αντικατοπτρίσει τις αντίστοιχες κινήσεις της Κίνας σε αυτόν τον τομέα. Έτσι, μετά την απόκτηση ενός παλιού σοβιετικού αεροπλανοφόρου ‘Baku’ από τον ρωσικό στόλο (έφερε πλέον το όνομα “ναύαρχος Γκόρσκωβ”), κλάσης ‘Kiev’ το 2004 το έθεσε σε υπηρεσία ως INS Vikramaditya μετά από εκτενείς επισκευές και μετατροπές το 2013. Τον Φεβρουάριο του 2009 η Ινδία ξεκίνησε να ναυπηγεί το πρώτο δικής της σχεδίασης αεροπλανοφόρο. Το μελλοντικό INS Vikrant είναι μικρότερο και ελαφρύτερο από το σοβιετικής προέλευσης ‘Vikramaditya’ έχοντας εκτόπισμα 37,500 τόνων αλλά μοιράζεται σημαντικές ομοιότητες σχεδίασης και λειτουργίας με κυριότερη τη χρήση κεκλιμένου καταστρώματος απόνήωσης (ski jump), την απουσία καταπελτών και πυρηνικής πρόωσης, στοιχεία που αρχικά προορίζονταν να διορθωθούν με το δεύτερο εγχώριας ναυπήγησης αεροπλανοφόρο INS Vishal πριν ανακοινωθεί πως μεγάλες τεχνικές δυσκολίες αναβάλουν και αυτά τα σχέδια. Τα ινδικά αεροπλανοφόρα περιορίζονται έτσι σημαντικά τόσο ως προς το βάρος των αεροσκαφών που μπορούν να εξαπολύσουν όσο και ως προς τη δική του ακτίνα δράσης.
Ινδία, το τρίτο αεροπλανοφόρο απαιτεί θυσίες σε αεροσκάφη και πλοία
Η Ινδία σχεδίαζε ήδη να ναυπηγήσει ένα υπερ-αεροπλανοφόρο κατά τα αμερικανικά πρότυπα που θα διόρθωνε τα προβλήματα του παρελθόντος αλλά και πάλι λόγω τεχνικών δυσκολιών και κόστους τα σχέδια αυτά φαίνεται πως αναβάλλονται μέχρι νεωτέρας. Οι τεχνικές δυσκολίες και κυριώτερα οι τρομακτικές υπερβάσεις κόστους δείχνουν πως ταλανίζουν το πρόγραμμα του INS Vikrant από την αρχή, παρά τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το σχέδιο ενός μικρότερου και ελαφρύτερου αεροπλανοφόρου. Το πλοίο προοριζόταν αρχικά να κοστίσει περί τα 500 εκατομμύρια δολάρια, ωστόσο στην πορεία το ποσό αυτό αυξήθηκε στα 3.5 δισεκατομμύρια δολάρια περίπου, μια αύξηση της τάξης του 700% από τον αρχικό προϋπολογισμό. Με τις εργασίες ναυπήγησης να έχουν καθυστερήσει τουλάχιστον για μισή δεκαετία, αναλύσεις της Ινδίας το 2018 και ακόμα εντός του 2019 ισχυρίζονταν πως το ‘Vikrant’ θα ξεκινούσε τις θαλάσσιες δοκιμές του εντός του 2020. Όταν και αυτές οι υπεραισιόδοξες και εκτός πραγματικότητας προβλέψεις διαψεύστηκαν, αποδείχθηκε απλά η κακοδαιμονία του προγράμματος που στοίχειωσε σχεδόν κάθε φάση του προγραμματισμού, αποτέλεσμα -φυσικά- του ανθρώπινου παράγοντα.
Tο μικρό μέγεθος του ‘Vikrant’ μειώνει μεταξύ άλλων και την ικανότητά του να μεταφέρει ολόκληρες μοίρες αεροσκαφών, περιορίζοντάς τες σε δύο μεσαίου ή μικρού μεγέθους “μοίρες” πιθανότατα των ρωσικής κατασκευής MiG-29K. Τα αεροσκάφη αυτά θα αποτελέσουν σημαντικό στοιχείο του ναυτικού πολέμου στον Ινδικό Ωκεανό κυρίως λόγω των προηγμένων όπλων αέρος-αέρος, τους ισχυρούς αισθητήρες του και τις εξαιρετικές πτηρικές επιδόσεις τους. Τα ελικόπτερα του αεροπλανοφόρου θα εκτελούν αποστολές μεταφοράς, εναέριας έγκαιρης προειδοποίησης και ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις και αναμένεται να είναι και αυτά ρωσικής προέλευσης.
