Το μακροχρόνιο σχέδιο του ινδικού Ναυτικού να ναυπηγήσει και θέσει σε υπηρεσία το δεύτερο εγχώριο αεροπλανοφόρο (γνωστό ως IAC-2) έως το 2030-32 έχει αναβληθεί περαιτέρω λόγω της συνεχούς μείωσης της χρηματοδότησης, των τεχνικών προκλήσεων και, κυρίως, την συνεχή αναποφασιστικότητα του υπουργείου Άμυνας να εγκρίνει το πρόγραμμα.
Το προτεινόμενο συμβατικής πρόωσης και εκτοπίσματος 65.000-70.000 τόνων αεροπλανοφόρο με την ονομασία Vishal (Grand / Ικανός) με ικανότητα μεταφοράς 50-60 αεροπλάνων κι ελικοπτέρων με ταχύτητες πλεύσης μέχρι 30 κόμβων και κόστος περί τα 11.65 με 13 δισεκατομμύρια δολάρια, αποτελεί μέρος του μακροχρόνιου σχεδιασμού του ινδικού Ναυτικού.
Ο εν λόγω σχεδιασμός διατυπώθηκε πρώτη φορά το 2005 και προέβλεπε την ένταξη σε υπηρεσία τριών συνολικά αεροπλανοφόρων μέχρι το 2027. Από ένα θα βρίσκονταν συνεχώς σε υπηρεσία σε κάθε πλευρά της ινδικής χερσονήσου κι ένα θα βρίσκονταν σε συντήρηση εκ περιτροπής.
Αυτό ο σχεδιασμός θεωρούνταν ότι θα ήταν αρκετός για την ανάσχεση της κινέζικης επεκτατικότητας βάση της οποίας στο ίδιο διάστημα θα επιδίωκε την προμήθεια 5-6 αεροπλανοφόρων.
Εξέχοντες Ινδοί στρατιωτικοί όπως ο πρώην επιτελάρχης του ινδικού Ναυτικού ναύαρχος Αρούν Πρακάς θεωρούν ότι αν δεν δρομολογηθεί η προμήθεια του IAC-2 σύντομα, η Ινδία θα καταλήξει να εκτελεί επικουρικό ρόλο στον ίδιο τον ινδικό Ωκεανό!
Για του λόγου το αληθές, η Ινδία διαθέτει σήμερα ένα μόνο αεροπλανοφόρο, το INS Vikramaditya εκτοπίσματος 44.000 τόνων με μία μοίρα μαχητικών αεροσκαφών MiG-29K / KuB (Fulcrum-D). Πρόκειται για το πρώην σοβιετικό Admiral Gorshkov, που ανακατασκευάστηκε πλήρως στα μέτρα του ινδικού Ναυτικού μετά από μία πραγματική τεχνολογική Οδύσσεια.
Η INS Viraat (πρώην βρετανικό HMS Hermes) ήταν ένα αεροπλανοφόρο κλάσης Centaur 23.900 τόνων, αλλά με την έλευση του Vikramaditya παροπλίστηκε τον Μάρτιο του 2017 μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας.
Μέχρι το 2020 το Vikramaditya θα συμπληρωθεί από το INS Vikrant, το πρώτο εγχώριο αεροπλανοφόρο εκτοπίσματος 37.000 τόνων με διαμόρφωση βραχείας απογείωσης (STOBAR) που ναυπηγείται από το 2009 στα ναυπηγεία Cochin Shipyard Limited της νότιας Ινδίας.
Ο σχεδιασμός λοιπόν για τρία αεροπλανοφόρα είναι σαφές ότι πάει πίσω, εφόσον το τρίτο αεροπλανοφόρο δεν έχει καν εγκριθεί ακόμα και θα πάρει το λιγότερο 10-12 χρόνια μέχρι να παραδοθεί στον χρήστη του, αν όλα πάνε καλά.
H Κίνα ένα βήμα πριν την ναυπήγηση και πυρηνοκίνητου αεροπλανοφόρου
Την ίδια στιγμή, η Κίνα έχει ήδη ολοκληρώσει τη ναυπήγηση του δεύτερου αεροπλανοφόρου της και έχει ξεκινήσει τη ναυπήγηση κι ενός τρίτου, μεγαλύτερου, ενώ πορχωράει αργά αλλά σταθερά και με την προμήθεια κι ενός τέταρτου πυρηνοκίνητου….
