Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις στο τρίγωνο Μόσχα-Βερολίνο-Μινσκ φαίνεται ότι πέτυχαν το στόχο της αποκλιμάκωσης της έντασης στα σύνορα Λευκορωσίας με την Πολωνία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε εμφανώς να υποχωρήσει και να αποσιωπήσει επιμελώς τις απόψεις της για τον Λουκασένκο και το καθεστώς του…
Η άτυπη αυτή διαπραγμάτευση είχε ως αποτέλσμα να συνεχίζεται η αποχώρηση των μεταναστών στα σύνορα. Χθες οι λευκορωσικές αρχές ανακοίνωσαν ότι έφυγαν από τη χώρα συνολικά 118 μετανάστες και περισσότεροι θα φύγουν σήμερα, όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, επικαλούμενο ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών της Λευκορωσίας.
Και κάπως έτσι – στα φανερά δηλαδή, γιατί κανείς δεν κρύβεται πλέον – οι μετανάστες, άνθρωποι στους οποίους κάποιοι είχαν υποσχεθεί ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη, μπαινοβγαίνουν στα αεροπλάνα ως “εργαλεία” άσκησης πίεσης κατά το δοκούν.
Σήμερα στη Λευκορωσία, χθες στον Έβρο, προσεχώς ίσως στις Βαλτικές χώρες ή όπου αλλού εξυπηρετούν καλύτερα τα σχέδια όσων παίζουν αυτό το παιχνίδι. Και είναι γνωστοί καθώς όπως είπαμε, δεν κρύβονται.
Μένει να φανεί αν οι Βρυξέλλες έχουν κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης αυτών των “υβριδικών” επιθέσεων στα σύνορα της. Και αν έχει, θα πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο διπλωματικό εκτόπισμα για να επιβάλλει αυτό το σχέδιο, ώστε να σταματήσουν τα “παρακάλια” από τη Γερμανία στο Κρεμλίνο, τα οποία ευτελίζουν το project της “Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης”.
Μέχρι τότε, τα ευχολόγια θα ακούγονται από λόγια επισήμων για να ξορκίσουν το πρόβλημα, το οποίο δεν λύνεται όπως όπως δίχως κεντρική στρατηγική. Εκτός και αποφασιστεί ότι τα ευρωπαϊκά σύνορα είναι ένα ανέκδοτο και η κάθε χώρα θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί με τα μέσα που έχει.
Γιατί οι μεσοβέζικες λύσεις κάπου εδώ τελειώνουν. Και μαζί τους οι δικαιολογίες του τύπου “έχουμε ενεργειακό πρόβλημα”, “δεν υπάρχει περιθώριο για άλλη λύση” κ.τλ. Αν είναι έτσι λοιπόν, προς τι οι αστειότητες της άσκησης κυρώσεων σε χώρες, από τις οποίες είσαι ενεργειακά εξαρτημένος;
Η μεταναστευτική “κρίση” στα σύνορα Λευκορωσίας με την Πολωνία προβλήθηκε πολύ, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για άσχετους με το προκείμενο λόγους και βοήθησε στην περαιτέρω καταρράκωση της διεθνούς εικόνα της ΕΕ. Και αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα η οποία κανονικά θα έπρεπε να ανησυχεί τους ηγέτες των “27” και όχι να τους καθησυχάζει το γεγονός ότι τελικά οι χιλιάδες μετανάστες πάνε πίσω στις χώρες τους…
