Η βρετανική φρεγάτα HMS Kent, κλάσης Type 23, βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά για επίσκεψη.
γεια ελλαδα!
KENT is alongside in Piraeus, Greece for our second port visit of #CSG21. We are looking forward to strengthening our ties with @NavyGR, furthering
#GlobalBritain #WeAreNATO @ukingreece @KateSmithFCDO pic.twitter.com/CblQlHNHzp
— HMS Kent (@hms_kent) June 18, 2021
Η φρεγάτες Type 23 ή Duke Class είχαν αρχικά σχεδιαστεί για ανθυποβρυχιακό πόλεμο (ASW) από το RN, αλλά με την προσθήκη του κατακόρυφα εκτοξευμένου πυραυλικού συστήματος Seawolf και των πυραύλων Harpoon (ASuW), η φρεγάτα μπορεί να θεωρηθεί πολλαπλών ρόλων.
Η HMS Kent μπήκε σε υπηρεσία με το Βασιλικό Ναυτικό το 2000. Η κλάση Type 23, περιλαμβάνει 16 σκάφη (3 εκ των οποίων υπηρετούν με το Ναυτικό της Χιλής), τα πρώτα εκ των οποίων θα αρχίσουν να αποσύρονται άμεσα και σταδιακά θα αντικατασταθούν από τις Type 26 και Type 31.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ
Τα έθνη που έχουν πραγματική αποτρεπτική ισχύ δεν την έχουν τυχαία. Οι Σουηδοί ανέκαθεν έκαναν καθημερινές τέτοιες πτήσεις μεταπολεμικώς. Εδώ και χρόνια, τα δύο αυτά Gulfstream IV με εξεζητημένο τοπικό εξοπλισμό SIGINT (το σκάφος χρησιμοποιείται λόγω των ασυνήθιστων επιδόσεων ταχύτητας και οροφής … άλλοι τα έχουν για βόλτες των κηφήνων …), που λέγονται Huginn και Muninn αντίστοιχα (από τα δύο γεράκια του μονόφθαλμου σεβάσμιου θεού της σοφίας Odin – γνωστού και ως Wotan – της μυθολογίας των υπερβόρειων γερμανικών φύλων, που κάθε μέρα, εκκινώντας το ένα προς δυσμάς και το άλλο προς ανατολάς, έκαναν το γύρο του κόσμου και του έφερναν όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ένας παντεπόπτης …), σαρώνουν τη Βαλτική για σήματα του επικίνδυνου ανατολικού γείτονα …
Είναι πάντως κάτι πράγματα που ακόμα και για τη Σουηδία σε κάνουν να απορείς, πως είναι δυνατόν μια χώρα σαν τη Σουηδία (πληθυσμιακά, οικονομικά, τεχνολογικά κλπ μεγέθη) να διαθέτει δύο (ευχαριστώ, Νικόλαε) α/φη με εξοπλισμό αρκετά προχωρημένο και ιδιαίτερο ώστε να μπορεί να ανιχνεύει και να αναλύει τα τελευταίας τεχνολογίας σήματα/εκπομπές συστημάτων της κλάσης της Ρωσίας, και φυσικά υπό διόλου ευκαταφρόνητους περιορισμούς (συγκεκριμένες εναέριες οδοί, EMCON, αναχαιτιστικά, κλπ). Μπορεί να φταίει ότι αγνοώ τη φύση του συγκεκριμένου πεδίου των τηλεπικοινωνιών (δηλ. να είναι πιο εύκολη η δημιουργία συστημάτων ELINT/SIGINT απ’όσο νομίζω) αλλά το γεγονός με αφήνει άναυδο. Εγχώρια α/φη τέτοιας κατηγορίας σε μια τόσο μικρή χώρα απαιτούν υποδομές και κεφάλαια για την ανάπτυξη και αξιοποίησή τους (το ζήτημα εκτείνεται πολύ πέρα των α/φών καθαυτών, απαιτούνται ασφαλείς βάσεις δεδομένων, συστήματα διαβαθμίσεων, κατάλληλα κέντρα ανάλυσης των “raw data”, κατάρτιση προσωπικού, και αναρίθμητα άλλα) που ειλικρινά απορώ πως μια χώρα τέτοιου μεγέθους μπορεί και διατηρεί ένα τέτοιο στόλο, έστω τόσο μικρό. Μερικές φορές μου φαίνεται πως μερικές χώρες απλά “το’χουν”.