Η εταιρεία Henschel κατέβαλε έντονες προσπάθειες να κεντρίσει το ενδιαφέρον του Υπουργείου Αεροπορίας του Ράϊχ, αποβλέποντας σε μεγάλα συμβόλαια παραγωγής αεροσκαφών που θα της απέφεραν τεράστια κέρδη, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα από αυτά ήταν και το δικινητήριο με τη λεπτή άτρακτο Hs 130, το οποίο προοριζόταν για ανάληψη ποικίλων καθηκόντων σε μεγάλο υψόμετρο. Tα προβλήματα που προέκυψαν κατά το σχεδιασμό του κατέληξαν στην κατασκευή πρωτοτύπων και μόνο.
Η σύλληψη της δημιουργίας του έγινε το 1938, εν εξελίξει των δοκιμών του πειραματικού τότε Hs 128, που επίσης προορίζετο για μεγάλα ύψη. Η εταιρεία ήθελε να κατασκευάσει και ένα αναλόγων ιδιοτήτων αναγνωριστικό όπου θα πετούσε ανεμπόδιστo από οποιοδήποτε μαχητικό της εποχής του. Tα σχετικά πλάνα κατατέθηκαν το 1939 και δύο πρωτότυπα θα κατασκευάζονταν κατά το τρέχον και το επόμενο έτος (αυτά ονομάστηκαν Hs 128 V1 και V2). Τα συγκεκριμένα θα διετίθοντο για ερευνητικούς σκοπούς, αποβλέποντας στη συλλογή στοιχείων για την εφαρμογή νέων συστημάτων, δομικών υλικών και μηχανολογικών καινοτομιών.
Η ιδέα του προγράμματος για ένα υπερσύγχρονο αναγνωριστικό μεγάλου υψομέτρου, μακράς εμβελείας και υψηλών επιδόσεων ενθουσίασε το επιτελείο της Luftwaffe η οποία ενεθάρρυνε την εταιρεία να συνεχίσει την ανάπτυξή του, μετονομάζοντάς το επίσης από Hs 128 σε Hs 130.
Η παρθενική πτήση του πρώτου πειραματικού, Hs 130Α, έλαβε χώρα την 23η Μαΐου του 1940. Ο όλος σχεδιασμός κατεδείκνυε πως το project θα μπορούσε πράγματι να επιτύχει στο σκοπό δημιουργίας του. Τα χαρακτηριστικά του περιελάμβαναν συμπιεζόμενο θάλαμο διακυβερνήσεως εξοπλισμένο καταλλήλως για τις δραστηριότητες του πληρώματος σε μεγάλο υψόμετρο, επιμήκεις πτέρυγες και δύο δωδεκακύλινδρους DB 605E των 1.475 ίππων. Με αυτούς, το αεροσκάφος ήταν σε θέση να ανέλθει σε υψόμετρο 13.900 μέτρων και να φτάσει σε μεγίστη ταχύτητα τα 460 χλμ/ώρα. Το διμελές πλήρωμα κάθονταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Τα σειριακά Hs 130A-0 ήταν παρόμοια με το πρωτότυπο Hs 130A, αλλά διέθεταν εναέριες κάμερες RB 75/30, η λειτουργία των οποίων ελεγχόταν από το πιλοτήριο.
Το Hs 130Β θα έφερε ιδιότητες περισσότερο ενός ταχέως βομβαρδιστικού παρά αναγνωριστικού. Ως εκ τούτου, η εταιρεία προέβη σε ολικό επανασχεδιασμό, αφαιρώντας το φωτογραφικό και αναγνωριστικό εξοπλισμό, ώστε να δημιουργήσει χώρο για καταπακτή βομβών. Ο συγκεκριμένος τύπος ουδέποτε υλοποιήθηκε, αλλά άνοιξε το δρόμο για τον επόμενο της σειράς, το Hs 130C, που βασίστηκε κατά πολύ στο Hs 130A-0.
Το Hs 130C-0 κατασκευάστηκε ως βομβαρδιστικό μεγάλου υψόμετρου, διαθέτοντας κοντύτερες πτέρυγες και δύο δεκατετρακύλινδρους αερόψυκτους αστεροειδείς BMW 801TJ, ισχύος 2.000 ίππων. Κάθε ένας ήταν εφοδιασμένος με υπερσυμπιεστή που εξασφάλιζε το απαιτούμενο ύψος, ακόμα και όταν πετούσε με φορτίο βομβών έως δύο τόνους (τους ίδιους κινητήρες έφεραν τα δύο πρώτα πρωτότυπα, V1 και V2, ενώ στο V3 εγκαταστάθηκαν οι DB603A). Ο αμυντικός οπλισμός αποτελείτο από τέσσερα πολυβόλα MG 131 των 13 χλστ., τηλεχειριζόμενα από το κόκπιτ.
H συνέχεια στο Military History
