Όπως όλα δείχνουν, το ΠΝ έχει πλέον μελετήσει διάφορα σενάρια σχετικά με το πως θα αξιοποιήσει τα 2,2 δις ευρώ, που έχουν απομείνει από τον αρχικό προϋπολογισμό των 5,5 δις του 2020. Τα σενάρια δεν είναι πολλά, και αναμφίβολα, η νυν ηγεσία του ΠΝ, όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να επαναλάβει το θαύμα του Άρτου και των Ιχθύων. Τα 2,2 δις ευρώ μπορούν να γίνουν 2,3 ή 2,1 αλλά όχι 5 ή 6. Με βάση λοιπόν όσα ξέρουμε σχετικά με τις τιμές διαφόρων επιλογών, το ΠΝ μπορεί να κάνει τα εξής πλέον:
- Αγορά μιας 4ης φρεγάτα FDI (κόστος περίπου 1 δις σύμφωνα με τον CEO της Naval Group), και εκσυγχρονισμό των 4 φρεγατών ΜΕΚΟ200ΗΝ (κόστος κάπου 850 εκ. ευρώ, συν 250 εκ. ευρώ για αναβάθμιση κύριου πυροβόλου, όπως και για σύστημα εγγύς προστασίας, RAM/Phalanx).
- Ή αγορά 3 κορβετών, με κατασκευή των 2 σε ελληνικό ναυπηγείο, με κόστος κάπου 2,1 δις ευρώ (με όπλα). Είτε τις κορβέτες Gowind HN είτε τις FCx-30, με μικρές μεταξύ τους αποκλίσεις στην τιμή.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Δεν υπάρχει θέμα επιλογής μεταξύ εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ και αγοράς μιας ακόμη FDI
Αυτή τη στιγμή το πρώτο σενάριο είναι αυτό που ξεχωρίζει, καθώς υπερέχει επιχειρησιακά. Μια ακόμη FDI, θα προσδώσει στο Στόλο την ισχύ 32 ακόμη αντιαεροπορικών πυραύλων Aster 30 ενώ θα αυξήσει συνολικά τη διαθεσιμότητα της κλάσης, μειώνοντας κάπως και το κόστος λειτουργίας λόγω οικονομίας κλίμακας. Ενώ οι 4 αναβαθμισμένες ΜΕΚΟ200ΗΝ συνεχίζουν να προσφέρουν αξιόπιστα άλλους 64 αντιαεροπορικούς πυραύλους ESSM, περισσότερες εκσυγχρονισμένες πλατφόρμες ανθυποβρυχιακής δράσης, συν 4 ισχυρά πυροβόλα 127 χιλιοστών. Ακόμη τα 4 αυτά σκάφη προσφέρουν οικονομικότερη λειτουργία καθώς υπάρχει ήδη υποδομή και ανταλλακτικά και μεγάλη τεχνογνωσία και εμπειρία για αυτά, ενώ η αναβάθμιση τους προσφέρει καλύτερη απόσβεση της αρχικής επένδυσης.
To μειονέκτημα της μη κατασκευής της 4ης FDI στην Ελλάδα, ξεπερνιέται καθώς το ΠΝ έχει ήδη απαιτήσει το σύνολο του εκσυγχρονισμού για τις ΜΕΚΟ να γίνει εγχώρια, οπότε θα υπάρξει κάποιο ναυπηγικό έργο εδώ.
Βέβαια, είτε το ένα είτε το άλλο σενάριο θα αποδώσει στην ολοκλήρωση του από 6 έως 8 νέα ή και αναβαθμισμένα πλοία στο Ναυτικό (είτε 4 FDI + 4 MEKO, είτε 3 FDI + 3 κορβέτες). Αυτό σημαίνει πως το 2030 θα παραμένουν σε υπηρεσία για συμπλήρωση, τουλάχιστον 4 φρεγάτες κλάσης Kortenaer.
Θεωρητικά, με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα των Constellation, το ΠΝ θα ξεκινήσει να παραλαμβάνει πλοία της κλάσης κάποια στιγμή μετά το 2032. Με έναν “λογικό” ρυθμό παραγωγής, 4 Constellation HN θα βρίσκονται στη Σαλαμίνα λίγο πριν το 2040, μόνο που τότε κάποιες S θα είναι 60 ετών. Και αυτό, ξαναλέμε, αν και μόνο αν, ξεκινήσει ένα πρόγραμμα Constellation και συνεχιστεί χωρίς περικοπές και καθυστερήσεις. Ενώ ήδη φέτος, οι S ελάχιστα μπορεί να προσφέρουν, πόσο μάλλον μια δεκαετία αργότερα.
Με λίγα λόγια, το ΠΝ πάει “ασθμαίνοντας” σε λύση ανάγκης, όποια επιλογή και να κάνει. Ουσιαστικά το “όραμα” του μικρού ΠΝ γίνεται πράξη, ή μάλλον θα γίνει λίγο πριν το 2030. Αν μάλιστα η διαπραγμάτευση για τις Constellation δεν προχωρήσει, τότε θα πάμε σε ένα εξαιρετικά μικρό ΠΝ.
Το πόσο δραματικό είναι αυτό το είδαμε, σε μια εκδοχή του, πριν λίγες μέρες. Όταν δηλαδή η Τουρκία είχε την επιχειρησιακή δυνατότητα, αλλά βέβαια και το πολιτικό θράσος (αλληλένδετα αυτά, μιας και το να “μπορείς” σου επιτρέπει περισσότερα σενάρια, όπως και να τα “τολμήσεις”), να μετακινήσει 50 πολεμικά πλοία στα κατεχόμενα στην Κύπρο για λόγους εντυπωσιασμού, μα και ως απόπειρα εκφοβισμού. Σε ένα “πόλεμο” εικόνων και συμβολισμών, ο οποίος όμως καταγράφεται και διεθνώς, σε πολύπλοκους συσχετισμούς ισχύος, πέρα και μακριά από την τηλεοπτική εικόνα. Και λίγες μέρες μετά, στην επιστροφή, να αποσπάσει 5 πλοία από αυτό το στόλο, και να τα στείλει στην Κάσο, παίζοντας και εκεί ένα ισχυρό παιχνίδι εντυπώσεων αλλά και διεκδικήσεων σε ΑΟΖ.
To τι τελικά θα προχωρήσει στα εξοπλιστικά μας…
Η συνέχεια στο Naval Defence
